‘We zijn echt een beetje een maffiafamilie’
Klaartje van den Dool heeft Rotterdam nog net niet in haar paspoort staan. Met creativiteit en vastberadenheid heeft ze haar restaurant Klaargemaakt tot een begrip in de stad gemaakt. Ze creëert niet alleen heerlijk eten, maar ook een veilige plek voor haar gasten. Klaartje vertelt over de weg die ze bewandelde en wat Pride daarin voor haar betekent.
Maatschappij in het klein
“Negeneneenhalve maand was ik dicht. Na de allesverwoestende brand in juni 2023 volgde de bouwvak en daarna was dit deel van de Binnenweg onbereikbaar. Voor de klussers, voor iedereen. Ik liep gelijk drie maanden achterstand op bij de herbouw. Pas op 5 april 2024 kon ik weer open. Het heeft me al met al veel geld gekost, maar ik zeur niet: alles is nieuw, alles is mooi. Veel rood, veel houtsnijwerk, kroonluchters, een dansvloertje. Voor de brand noemde ik Bonaparte vergane glorie. Na de brand is die vergane glorie in ere hersteld.
Skihut met gaysaus
“Zeg je De Regenboog, dan zeg je discoballen. De Regenboog voldoet aan alle clichés. Over the top, lekker vrij. Dat wat ze bij Qmusic tijdens het Foute Uur draaien, dat hoor je bij ons. Van Avicii tot K3. De Regenboog is De Après Skihut voor homo’s, feestmuziek met een flinke gaysaus eroverheen, zeg maar.
Midden in de community
“FERRY is ontsproten uit het gelijknamige magazine, in 2014, hetzelfde jaar dat de allereerste Rotterdam Pride plaatsvond. FERRY is min of meer organisch ontstaan als schakel tussen retail en horeca in een galerie-achtige vorm. Het heeft even geduurd voordat we daarin de juiste balans vonden. Die tijd hebben we genomen, zoiets als FERRY moet je niet overhaast doen.
Vrijer en uitbundiger
“Het gebeurt steeds vaker dat er achter je agressief wordt getoeterd als je ook maar één seconde te laat optrekt voor een stoplicht. De lontjes worden steeds korter. Het mag allemaal wel weer wat aardiger, verdraagzamer in Nederland. Niet alleen ten opzichte van de LGB …QT, oh nee TQ+, plus- en minstreepje, gemeenschap, ten opzichte van iedereen.
Een thuisgevoel voor alle collega’s
In het hart van de gemeente Rotterdam zet R-Pride zich in voor meer inclusie en diversiteit op de werkvloer. Wat ooit klein begon, is inmiddels uitgegroeid tot een belangrijk intern netwerk dat LHBTIQA+-medewerkers en bondgenoten samenbrengt. Gers! sprak met Emmy van Gennip en Idelette Rocha, beiden werkzaam bij de gemeente Rotterdam en lid van het netwerk R-Pride.
Bevestiging en waardering
Geeske van Woerden (neurowetenschapper, docent), stapte in 1998 als student het Erasmus MC binnen en is, op een korte postdoc-periode na, sindsdien niet meer weggegaan. Ze bracht ter sprake dat er eigenlijk weinig gebeurt voor gender- en seksuele diversiteit in het EMC, waarna ze een van de ambassadeurs voor gender en seksualiteit werd. De laatste drie jaar is ze met de andere ambassadeurs bezig geweest aandacht te vragen voor het onderwerp. Ook richt ze zich op het zichtbaar maken van de werkgroep, op leuke dingen organiseren en op gesprekken aangaan over pijnpunten op dit gebied.
‘Ik weet wat ik waard ben en wat ik te bieden heb’
Een zonnige middag in hartje centrum. Amar komt uit zijn werk en bestelt een wit wijntje. Echt ijskoud is ‘ie niet, want vanmorgen is de voorraad pas bijgevuld. Maar wat geeft het? Een ijsklontje erin is ook geen porem en de wijn is koud genoeg om verkoelend te zijn op deze hete zomerdag. Even heeft hij getwijfeld om mee te doen aan deze Gers!, want bijzonder voelt hij zich niet. “Wat moet ik vertellen? En ik weet niet of mijn standpunten sociaal-maatschappelijk gewenst zijn? Maar dat maakt het dan wel weer uniek”, antwoordt hij zichzelf. “Dus kom maar op.”
‘Durf jezelf te geven voor het welzijn van de ander’
De druppels vallen gestaag langs de toren van de Laurenskerk naar beneden. Op het gras voor de enorme kerkdeuren houdt Desiderius Erasmus de wacht. Hij staat er ietwat treurig bij, met zijn hoofd naar beneden. Alsof hij ook baalt van het weer. Binnen is het druk, maar stil. Jonge Rotterdammertjes mogen met hun vakantiepaspoort de kerk bezichtigen en kijken hun ogen uit. Het orgel torent hoog en meeslepend boven de bezoekers uit. Dit gebouw is de grande dame van de Rotterdamse binnenstad. Vanaf 1412 kijkt ze onafgebroken uit over de stad. Niets kan haar daarvan weerhouden. Regen niet, wind niet, vuur niet en bommen al helemaal niet. Alle stormen heeft de Laurenskerk overleefd. En alle regenbogen ook…
Hand in hand met de wereld
Zuid is altijd het vertrekpunt van Paul van Dorst. Hier woont hij, runt hij zijn eigen sportschool en het is de thuishaven van zijn favoriete club Feyenoord. Zuid is misschien wel het mooiste gedeelte van Rotterdam. Hier smelt alles samen: van ver weg en van om de hoek, het vertrouwde en het onbekende. Hij stond voor D66 op de lijst van de laatste Tweede Kamerverkiezingen, is voorzitter van de Roze Kameraden (een LHBTIQA+-vereniging van Feyenoord-supporters). Zo probeert Paul zijn steentje bij te dragen aan een maatschappij waar mensen aan elkaar denken en naar elkaar omkijken.
Ruimte voor jezelf én de ander
Een veilige plek, waar je mag zijn wie je bent, niet bang hoeft te zijn voor vreemde opmerkingen en je jezelf niet hoeft te verstoppen. Dat is het motto van Romy Rockx, oprichter van de allereerste LHBTIQA+-gym in Nederland: Queer Gym.
Een plek waar iedereen zich thuis voelt
Op verschillende plekken in Rotterdam vind je locaties van de bijzondere sportvereniging Ketelbinkie. Deze LHBTIQA+-club is niet alleen een plek voor sport, maar ook een plek waar je elkaar ontmoet voor gezelligheid en activiteiten. “Het is een lifestyle. Het sociale aspect is een wezenlijk onderdeel van het lidmaatschap. Je ziet dat mensen ook naast de sport regelmatig met elkaar afspreken”, stelt voorzitter Bob Philipsen.
‘Ik doe wat ik het beste kan’
Het leven van Gerben Veldwijk loopt niet langs een rechte, strak geasfalteerde weg. Steeds weer staan er hekjes open die hem naar interessante tuintjes leiden. In een daarvan leerde hij de basis leggen voor zijn alter ego Mandy McCandy, een flamboyante Rotterdamse dragqueen. Hij vertelt over de reis die hij heeft afgelegd om te worden wie hij wil zijn.
Zoals het klokje thuis tikt
‘Het gezin is de hoeksteen van de samenleving’ gaat het oude gezegde. Het is daarnaast ook een weerspiegeling van de wereld waarin we leven. Thuis is de geborgenheid van de mensen van wie je houdt, met wie je je leven deelt. In welke vorm dan ook. Thuis is veilig. Thuis is knus. Thuis is ontspannen en lachen en spelen. Thuis is een plek die iedereen nodig heeft.