Kloppend hart van Rotterdam

Stratenmakershumor

Corine van den Houten Tekst
Foto: Marieke Odekerken

Rotterdam ligt altijd open. Al-tijd. Zijn we gewend. Kijken we niet meer van op. We snappen dat vervangen en verbeteren nodig is. Het levert soms juweeltjes als het nieuwe Centraal Station op. En dan heb je die omleidingsterreur er graag voor over. In elk geval in retrospectie.

Waar ik het wel van op mijn heupen krijg ondertussen, zijn de voortdurende opbrekingen van kleinere aard. Denk parkeervakken, fietspaden, vluchtheuvels, zulks. Of een plein. Ja, neem ons plein in Rotterdam Oost. Dat plein was er hard aan toe, dat wel. De boel zakt hier namelijk harder dan het vertrouwen in het kabinet.     Bovendien mocht het wel de 21e eeuw in worden geholpen. En zo lag daar ineens prachtige nieuwe bestrating. Met wow-factor, voor ons doen dan. Kort daarop echter werd het weer gesloopt. Huh? ‘De verkeerde tegels’, wist een voorman te vertellen. Ik zag in alle eerlijkheid het verschil niet, na het herleggen ervan. Qua tegels dan. Wel zag ik dat het scheef lag, schots zelfs. Ze hadden kennelijk haast.

Even later werd er met groot materieel over de nieuwe tegels gereden. Een aantal aangrenzende straten moest ook worden aangepakt. Die zijn vanaf dat moment – blijkens de rijen verwarde automobilisten – alleen nog te voet fatsoenlijk bereikbaar. Of althans; als je een stuk door het zand wil ploeteren. Je hebt namelijk wel zícht op een geïmproviseerde loopplank, maar je komt er niet zomaar bij. Nee, dat zou te makkelijk zijn. En anders blijf je gewoon met je schoen achter een metselkoordje hangen. Stratenmakershumor.

‘Kan het nou niet een klein beetje logischer, Rotterdam?’

Het keurig geasfalteerde rode fietspad verderop werd daags erna open gefreesd. Vast iets met een kabel of een buis of zo. Om vervolgens weer hobbelig dicht te worden gelegd met grijze klinkers.

Kan het nou niet een klein beetje logischer, Rotterdam? Dat er even nagedacht wordt over de logistiek, de planning, de volgorde, over de algehele uitvoering eigenlijk. Lijkt me voor de stratenmakers ook prettiger, trouwens. Gelukkig krijgen we volgende week een nieuwe rotonde. Voor de doorstroming.