Je rijdt langs de ‘Lee Towers’, neemt een lange rechte weg over een rommelig bedrijventerrein, met havens en zeeschepen aan je linkerhand. En dan ineens kijken ze je aan vanaf het water: de 35 roodbonte koeien van de Floating Farm.
“Ik kwam op het idee toen ik in New York was”, vertelt Peter van Wingerden, initiatiefnemer van de Floating Farm. “Na orkaan Sandy gingen we met innovatieve Nederlandse bedrijven kijken hoe we de stad beter bestand konden maken tegen weersextremen. Een van de dingen die mij opvielen waren de lege schappen in supermarkten. Het voedsel in New York komt van ver. Dagenlang konden leveranciers niet bij de stad komen, omdat de toegangswegen overstroomd waren. Dat maakt je dus superkwetsbaar.”
Dat moet beter kunnen, dacht Van Wingerden. “Ik was al bezig met innovatieve drijvende gebouwen. Zo ontstond het idee om voedsel in de stad te produceren op een drijvende boerderij.”
Hiërarchie
Vanaf de kant lijkt de boerderij niet groot. Eén verdieping bevindt zich helemaal onder water, op de verdieping daarboven is een zuivelfabriek ondergebracht, waar yoghurt en melk worden gemaakt. Helemaal bovenop staan de 35 roodbonte koeien in de open lucht, onder een dak waarop regenwater wordt opgevangen.
Naast de boerderij drijven zonnepanelen voor de energievoorziening. Ondanks het feit dat ze best wel veel ruimte hebben, gaat het er tussen de koeien onderling niet altijd zachtzinnig aan toe. “De dames hebben een duidelijke hiërarchie en dat laten ze blijken ook”, legt Van Wingerden uit. “Maar ze zijn hier heel gezond en tevreden, volgens de dierenartsen. Inmiddels hebben we ook al drie kalfjes.”
Afval
De koeien eten organisch afval van Rotterdamse bedrijven. Dat komt van bedrijven en instellingen als Kaapse Brouwers en Feyenoord. Ook de mest wordt in de boerderij verwerkt. Een gesloten kringloop. Van Wingerden: “Mensen in de stad weten niet meer waar hun eten vandaan komt. Bij ons kunnen ze aan de deur zuivel en yoghurt kopen en zien hoe mooi en tegelijkertijd hightech zo’n boerderij is. Wij willen het voedsel produceren waar het nodig is, zodat je het niet over hele lange afstanden hoeft te vervoeren.”
Regeltjes
Stormen en windstoten heeft de boerderij glansrijk doorstaan. “De regeltjes waren nog het moeilijkst. Eerst ging het over mogelijke zeeziekte van koeien, toen over stank, en toen was men bang voor geluid. Dat toont voor mij echt aan dat mensen nu wel heel erg ver van het boerenleven af staan.” Toch heeft Van Wingerden volop plannen voor nieuwe drijvende boerderijen. “Als het met koeien lukt, lukt het ook met kippen en gewassen.”