Buiten is het koud en nat. Ik kom zojuist binnen na een pittige intervaltraining over de Maasboulevard en kan alleen nog maar denken aan comfortfood. En nu wil het geval dat ik daarvoor mijn vaste adresjes heb. Dus in een mum van tijd ben ik gedoucht en zit ik in de regen op de fiets naar de zaak waar ik mijn hartverwarmende maaltijd kan scoren: burgers and fries!
Ja, ik weet het, ik predik juist ‘the healthy living’ vol gezond eten en genoeg bewegen. Maar ook in zo’n leven is er af en toe ruimte voor patat, nacho’s en (in mijn geval) vega burgers. Oh yes!
Eenmaal binnen zit ik me al gauw tegoed te doen aan al het lekkers als er een vader met zijn dochter binnenkomt. De man schat ik rond de 70-75 jaar en de mensen om ons heen kijken op, want zo’n keurige oudere heer in een zaak waar ze streetfood serveren is nu eenmaal niet zo gebruikelijk.
De goedlachse gastvrouw van de zaak – die zo’n Rotterdamse tongval heeft dat je er écht niet meer omheen kunt – begroet de nieuwe gasten met haar warme lach en wijst ze een tafel. Er is nog maar één tafel beschikbaar: zo’n hoge met barkrukken. Heel hip maar niet praktisch, dus ik aarzel geen moment en bied de meneer direct aan te wisselen van plek.
‘Ik beweeg veel en ben elke dag buiten. En ik heb gewoon zin in patat!’
“Nee meid, ben je gek?! Ik ben hartstikke fit, joh. Hoe oud denk je dat ik ben? Ik ben 85! En nog zo fit als een hoentje. Ik beweeg veel en ben elke dag buiten. Ik ga dus makkelijk op die kruk zitten. En ik heb gewoon zin in patat!” Even later zit hij te smullen, terwijl hij tegen zijn dochter zegt dat de muziek hier wel een beetje hard staat.
Ik ben de koude natte training gauw vergeten en het is niet alleen het eten dat vandaag mijn hart verwarmt. Ik hoop dat ik ook nog op mijn 85ste patat ga eten bij een streetfoodzaak. Dat ik dan ook nog aan een hoge tafel aanschuif. En dat ik tegen alle jonkies kan vertellen dat ik nog zo fit ben als een hoentje. O Rotterdam, wat wonen hier toch heerlijke mensen!