Kloppend hart van Rotterdam

Bakkersmeisjes alom

Else Marijn Kruijswijk Tekst
Nina Fernande Beeld

Wist u dat bakkersmeisjes vaak niet alleen bakkersmeisjes zijn, maar ook bijvoorbeeld zangeres, moeder of meubelhandelaar? Wij bakkersmeisjes zijn van alle markten thuis. Staat u op een goede dag een jaren zeventig vintage kast uit te kiezen, wordt u plotsklaps verrast door de glimlach van uw broodverkoopster. Bijvoorbeeld.

Of brengt u uw kinderen naar een verjaarspartijtje in De Speelfabriek, sta ik opeens voor u. Had u niet verwacht. Bij mijn hoofd denkt u toch vooral aan meergranen desembrood of een Broodje Schorem.

Maar ook ik ben niet alleen bakkersmeisje. Of juf Els in De Speelfabriek. Ik verricht klein grafisch werk, geef vorm aan interieurs, en ik schrijf. Bakkersmeisjesverhalen, maar ook korte verhalen en teksten over Schaatsbaan Rotterdam, tijdreizen of anderszins onderwerpen waar ik enige interesse in heb. Laatst ben ik begonnen aan een gebruiksaanwijzing van mezelf. Een aanrader voor mensen die mij proberen te begrijpen. Een tip van de sluier: Als ik moe ben en honger heb, ben ik zo prikkelbaar dat ik van elke mug een olifant maak en om elke scheet moet huilen. Stop er dan gewoon iets te eten in. Of maak dat u wegkomt.

Het is allemaal niet zo erg, maar zo’n gebruiksaanwijzing maakt het wel makkelijk. Ik hoef niet elke keer het wiel opnieuw uit te vinden. Als ik na sluitingstijd de winkel opruim en schoonmaak, biggelen de tranen weleens over mijn wangen. Denk dan niet dat ik het zo zwaar heb, maar kijk goed, en zie dat ik een boterham eet. Honger wordt gestild. Vermoeidheid zal die nacht om zeep worden geholpen.

Buiten de bakkerij gaat het leven door.

We hebben veel vaste klanten. De meeste herken ik. Maar regelmatig herkennen zij mij niet. Met een korte uitleg erbij, volgen de juiste verbindingen in de hersenpan: Meisje werkt hier. Meisje werkt daar. Is één en hetzelfde meisje. Conclusie: meisje werkt hier en daar.

Ik kom ze overal tegen, die klanten van ons. In De Speelfabriek, op straat, in andere winkels, bij festivals, of bij een concert. Sta je daar opeens met een bekend gezicht (maar eigenlijk nog steeds volstrekt onbekende) keihard uit je plaat te gaan.

Of in de wachtkamer van de dokter, waar ik me ellendig voel en die ander waarschijnlijk ook. Of klagend in de rij bij de stemhokjes voor de lokale verkiezingen. Of bij het toilet van een restaurant waarop ik net heb zitten poepen.

U komt ze echt overal tegen, die bakkersmeisjes.