Ambitie en vechtlust is de Rotterdammer niet vreemd. Zo ook niet als het aankomt op het onderwijs in de stad. Het onderwijsbeleid heet strijdvaardig Leren Loont! Met uitroepteken. Het idee is om veelzijdig onderwijs aan te bieden, zodat elk kind zijn of haar toekomst kan vormgeven. Kinderen ontwikkelen hun talenten via kwalitatief hoogwaardige onderwijsinstellingen en een curriculum dat goed aansluit op de vele mogelijke vervolgopleidingen.
“Het onderwijs moet goed zijn en iedere dag beter worden dan het gisteren was”, heet het mooi op de website van de gemeente. En het werkt: de onderwijsresultaten zitten in de lift en het aantal uitvallers daalt. Die lijn wil Rotterdam vasthouden. Dus werkt zij samen met leraren, schoolbesturen en ouders om jongeren een gouden toekomst te geven. Want goed onderwijs daagt uit en vormt, brengt talent tot ontwikkeling en maakt jongeren wendbaar en weerbaar als zij de arbeidsmarkt betreden.
Mooie woorden natuurlijk, maar wat vinden kinderen er zelf van? Hoe ervaren zij onderwijs in de stad? Kunnen zij hun dromen najagen in een omgeving die vertrouwen geeft en die hen inderdaad stimuleert tot grotere hoogten? Aan wie stel je die vragen beter dan aan leerlingen zelf!
Emiro Sturkenboom
Techniek College
In een korte en zonder twijfel onvolledige zoektocht naar het antwoord, bezoeken we drie leerlingen van verschillende opleidingen in de stad. Te beginnen bij het recent opgerichte Techniek College, een samenwerking tussen Zadkine en Albeda die startte per 1 augustus 2016. De twee colleges voegden al hun technisch en technologisch mbo-onderwijs bij elkaar. Een van de leerlingen die profiteert van deze bundeling van krachten is Emiro Sturkenboom.
We treffen Emiro in het gebouw aan de Jan Ligthartstraat vlak achter Zuidplein. In de studiezaal zit hij rustig te wachten, onderwijl zijn huiswerk makend voor zijn mbo-opleiding ‘middenkader functionaris bouw’. Het papiertje aan het eind van zijn opleiding brengt hem als projectleider op de bouwplaats. “Daar regel ik dan alles. Van contact met de architect en de opdrachtgever tot zorgen dat de volgende dag de bakstenen aankomen, dat ze er op tijd zijn en dat het er genoeg zijn.”
In zijn slobbertrui en met een nonchalante blik in zijn ogen vertelt Emiro dat hij het liefst bezig is met zijn handen. “Ik wilde timmerman worden, maar ik heb hiervoor vmbo gedaan en de vervolgopleiding timmerman was te laag. Ik kon meer. Nu werk ik met mijn handen en met ontwerpprogramma’s als REVIT. En ik leer ook nog een project leiden.”
Wat opvalt, zeker ten opzichte van het vmbo, is de verantwoordelijkheid die hij krijgt. “Ik moet werken en nadenken, zelf plannen. Naast kennis is je houding heel belangrijk.” Dit semester moet Emiro een bungalow bouwen voor zijn opleiding: beginnend bij een moodboard voor de opdrachtgevers om te bepalen wat zij willen, tot het programma van eisen, het definitief ontwerp en de vergunningaanvraag tot de bouw zelf. “Het is een fictief project”, lacht de zachtaardige jongen verlegen. Hij staart naar de handen waarmee hij zo graag werkt. “Maar ik doe alles zoals het straks in het echt gaat. Ik vind het wel mooi dat ik zo voorbereid word op de toekomst. Op het vmbo zaten docenten achter je aan maar hier niet. Als ik het niet weet, dan kan ik wel vragen stellen, maar het is mijn eigen verantwoordelijkheid. Ik zie het als een uitdaging en daar houd ik wel van.”
‘Ik doe alles zoals het straks in het echt gaat. Ik vind het wel mooi dat ik zo voorbereid word op de toekomst’
Huseyin Özel
Rotterdams Vakcollege De Hef
Vanaf het Techniek College gaat de tocht verder richting de Maashaven. Aan de Slaghekstraat vlakbij het Afrikaanderplein bevindt zich De Hef. Dit vakcollege is vernoemd naar de beroemde Rotterdamse spoorbrug. “Omdat de school de brug is naar je toekomst”, vertelt de veertienjarige Huseyin Özel in de kamer van de directeur in alle ernst. Hij is klein van stuk maar heeft een vastberaden blik. In het derde leerjaar zit hij en Huseyin is idolaat van 3D-printen. Dit jaar kan hij voor het eerst werken met ‘Versta je vak’, een spel waarbij je samen met je mentor en ouders je toekomstbeeld kan vormen. Bij het spel hoort ook de Leerroutekaart, die de route die je aflegt in beeld brengt. Ook dat is werken aan je toekomst: zelf zien wat je wil en hoe je daar kunt komen.
Net als Emiro is Huseyin gek van de technieklokalen. Daar kan hij zijn passie voor 3D-printen uitleven en werken aan zijn droom: ontwerpen bij een bedrijf en die ontwerpen dan via de printer echt tot leven wekken. “Ik werk aan bijvoorbeeld fietsonderdelen hier op school, thuis, en op mijn stageplek.” Stage, ja, daar doen ze op het vakcollege al snel aan. Leren in de praktijk.
‘Als ik iets irritant vind, denk ik gewoon: bijna techniek! Ik kijk naar de leuke vakken en daar leef ik naartoe’
Huseyin is graag op school. “De sfeer is mooi, er is geen geruzie en voor zover ik weet wordt er ook niet gepest. Ik ben zelf niet zo groot en dan kun je snel gepest worden. Maar hier is dat niet. Als we in de aula zijn, lacht iedereen met elkaar. Echt fijn.” Na het vakcollege wil hij naar Albeda, een mbo in de ICT volgen. Welke opleiding, weet hij nog niet, als hij er maar mee kan gaan 3D-printen. Met zijn drive zit het wel goed dus: “Ik probeer altijd positief te blijven. Als ik iets irritant vind, denk ik gewoon: bijna techniek! Ik kijk naar de leuke vakken en daar leef ik naartoe.” Hij strijkt even met een hand door zijn gitzwarte haren. Met kraaloogjes kijkt hij op: “Mijn vader zit in de metaaltechniek. Hij is wel een beetje mijn voorbeeld. Als er iets gemaakt moet worden, zoals de schuur, dan doen we dat samen. Dat vind ik heel leuk. Lekker allebei met je handen werken.”
Enisa Kajmovic
Het Lyceum Rotterdam
Na het rondje Zuid, strijken we neer aan de Beukelsdijk in Rotterdam-West. Hier bevindt zich, in een monumentaal pand dat duidelijk geïnspireerd is op de grote architect Frank Lloyd Wright, Het Lyceum Rotterdam, een havo en vwo voor de unieke richtingen kunst, wetenschap en ondernemen. In de lerarenkamer zit Enisa Kajmovic klaar voor het gesprek. De leerling 6-vwo heeft een ander profiel dan een van deze drie richtingen, namelijk economie en maatschappij.
“Ik wil bedrijfskunde gaan studeren en wist dat ik wilde organiseren. De school staat open om me te helpen. Ik wilde iets anders dan gebruikelijk maar als je iets echt wil, dan kan het op deze school. Ik vind dat een heel prettig gevoel.” Haar eerste ervaringen met organiseren deed Enisa op tijdens haar periode in de leerlingenraad. Ze hielp mee met een festival op school organiseren. “Daar ontdekte ik hoe leuk ik het vind. Ik dacht: wow, dit is wat ik wil. De leerlingenraad bestond nog niet lang, niemand kende het. Dus hebben we een festival georganiseerd met een open podium en kraampjes. En je kon waterballonnen op docenten gooien. Het was echt geweldig. Ik heb spullen verzameld, het concept mee bedacht en geholpen met de dag vormgeven.”
‘Aan het eind van de dag kwam een eersteklasser naar me toe om me te bedanken voor de fijne dag. Dat vind ik mooi’
Enisa is een bezig baasje. Ze glimlacht voorzichtig als ze de kwalificatie hoort. “Organiseren vind ik gewoon leuk”, is haar simpele weerwoord. “Aan het eind van de dag kwam een eersteklasser naar me toe om me te bedanken voor de fijne dag. Dat vind ik mooi.”
Op Het Lyceum Rotterdam mogen de leerlingen buiten de lijntjes kleuren. Het staat zelfs pontificaal op de website en alle andere uitingen van de school. Voor Enisa met haar ‘eigen’ profiel was het een uitkomst: “Je krijgt de standaard maar je mag je onderscheiden. Fijn, want ik houd er wel van anders te zijn dan de anderen. Ik wil het beste uit mezelf halen en de uitdaging zoeken. De school biedt me die kans. Na mijn eindexamen ga ik naar de Erasmus Universiteit. Die staat heel goed aangeschreven. En al zijn er veel economen en bedrijfskundigen in Rotterdam, dit is mijn droom. Als je iets zo graag wil, dan vind je er ook wel een baan in. Dat geloof ik echt, dus ik laat me niet afschrikken door de verhalen van andere mensen.”