Rotterdammers maken Rotterdam

‘Mijn stoel is soms net een biechthokje’

Martine de Wit Tekst
Marion Leeflang Beeld

Rotterdam is van oudsher een stad van nieuwkomers. Een stad van pioniers met veel verschillende nationaliteiten. Hoe ervaren zij het leven hier? Deze keer: de Spanjaard Ivan Rodriguez (34).

Heel vroeger kwam Rodriguez al tijdens vakanties naar Rotterdam. Zijn oom en tante woonden hier en hij speelde met hun buurkinderen op straat. ‘Leuke mensen, die Rotterdammers’ was toen zijn eerste indruk. Ook zijn opa heeft een tijdje in Rotterdam gewoond. In de jaren ‘70 had de stad veel behoefte aan Zuid-Europese vakmensen, en opa Rodriguez was een uitstekende barbier. De band met Rotterdam gaat dus al generaties terug. Geen wonder dat Ivan Rodriguez bij de Maasstad uitkwam in zijn zoektocht naar een woon- en werkplek. “Net als mijn grootvader ben ik barbier; na schooltijd was ik altijd in zijn winkel en ik rolde zonder erbij na te denken in het vak. Maar in mijn woonplaats in Spanje was niet genoeg werk. Toen ik op Facebook zocht naar mooie barbershops, viel mijn oog weer op Rotterdam.”

Meteen aan het werk

“Als je goed bent in je vak en zin hebt om te werken, ben je in deze stad meer dan welkom.” Dat ondervond Rodriguez aan den lijve. Zijn tante bracht hem in contact met de New York Barbershop en regelde een kennismaking. “Het weekend erop mocht ik proefdraaien en twee weken later was ik fulltime aan het werk. Op een wel heel symbolische locatie: met de Holland-Amerika Lijn om de hoek voel ik me helemaal thuis. Hier ervaar je dat Rotterdammers eigenlijk allemaal migranten en reizigers zijn. Dat schept een band.”

Ook in de Rotterdamse mentaliteit kan Rodriguez zich prima vinden. “Rotterdammers lijken op het eerste gezicht een beetje koud. Maar als jij open bent, zijn zij dat ook. Voor mij als extraverte Spanjaard is het dus leuk aansluiten hier. De mensen houden van gezelligheid en zijn heel eerlijk. En in mijn vak merk je dat als geen ander; de kappersstoel is soms net een biechthokje.”

Verkocht

Inmiddels woont Rodriguez al vier jaar in de stad. Om de geschiedenis van zijn opa te herhalen, moet hij op termijn remigreren naar Spanje. “Maar misschien wil ik hier wel de rest van mijn leven wonen. Inmiddels heb ik mijn vrouw ook uit Spanje overtuigd dat dit een goede plek is om te blijven. Al heb ik daar niet eens veel moeite voor gedaan. Ze leerde de stad en de mensen kennen, en ze was verkocht.” Ook bij andere buitenlanders heeft Ivan een promotiecampagne ingezet voor Rotterdam. “Want weet je wat het is? Iedereen praat altijd over Amsterdam, maar in Rotterdam gebeurt het.” Inderdaad, je leest het goed. Zo snel wordt een Spanjaard dus een échte Rotterdammer…