Op een dag wakker worden en beseffen: dit is het niet. Je baan, je huis of je partner… Je wordt er gewoon niet gelukkig van. Op zo’n moment kun je je schouders ophalen en wachten tot het gevoel overgaat, maar je kunt ook iets heel anders gaan doen. Amy Fransz (25) ging voor het laatste. Vorig jaar werkte ze nog fulltime bij Unilever en wist ze niet eens dat haar huidige ‘beroep’ bestond. Inmiddels reist ze de hele wereld over met haar bedrijf The Remote Trip: een organisatie die een groep ondernemers, freelancers en remote werkers bij elkaar brengt om samen te wonen, werken en te reizen. Naar eigen zeggen gaat dat ‘best lekker’. Over de succesvolle combinatie van een Rotterdamse handen-uit-de-mouwenmentaliteit en onbedwingbare reislust.
De Thaise stad Chiang Mai is warm, zonnig en überhip. Een ideale plek voor remote workers en digital nomads: mensen met online werk dat ze overal ter wereld kunnen doen. Deze maand is Chiang Mai ook de woon- en werkplek van Amy en haar gasten. Ze werken doordeweeks in cafeetjes en openbare kantoren (coworking spaces) en in de weekenden doen ze typisch Thaise dingen. Een meditatiecursus bij Boeddhistische monniken, een avondje Muay Thai boksen in de sportschool of een middagje olifanten verzorgen in het opvangcentrum. Amy regelt alle activiteiten, hotels en coworking spaces. “Eigenlijk voelt het helemaal niet als werk”, vertelt ze. “Ik moet ervoor zorgen dat iedereen een leuke tijd heeft en dat is veel geregel, maar in de tussentijd geniet ik gewoon mee. Als ik ’s morgens om zes uur wakker word, heb ik gewoon zin om te gaan werken. Zo van: mag ik al?”
Werkdruk en burnouts
Zin om te gaan werken; hoe anders was dat een jaar geleden? “Na mijn masterstudie in Business Information Management aan de Erasmus Universiteit Rotterdam kon ik fulltime aan de slag bij Unilever. Ik had er al parttime gewerkt naast mijn studie, maar toch viel het tegen. Er was net een reorganisatie aan de gang en de werkdruk werd voor iedereen drie keer zo groot. Mensen om me heen kregen burnouts en ook mijn eigen gezondheid ging achteruit. Toen besloot ik netjes mijn project af te maken en na vier maanden weer weg te gaan.” Eigenlijk wilde ze al tijdens die vier maanden kijken wat ze na Unilever ging doen, maar dat lukte niet. “Nee: je komt uit je werk, je gaat eten en dan ben je gewoon moe. Dus begin mei, toen ik wegging, vond ik pas de tijd om te bedenken wat ik wilde in het leven. Ik wist al wel dat ik in het buitenland wilde zijn, dus ik solliciteerde bij grote internationale bedrijven. Dat remote werk bestond, daar had ik toen nog geen idee van.”
Ja doei!
En toen kwam het boek ‘The 4-hour workweek’ op haar pad, in het Nederlands vertaald als ‘Een werkweek van 4 uur’. Hierin vertelt auteur Timothy Ferris hoe hij het geijkte werken tot je pensioen volledig heeft losgelaten, zijn reisdromen waarmaakt én nog steeds een goed inkomen heeft. “Ja doei, dat is een droom, dacht ik”, vertelt Amy lachend. “Reizen is ook mijn passie, maar om echt te geloven dat je zoiets kunt doen? Dat is wat anders.” Toch ging ze na dat boek steeds meer artikelen lezen over remote work en digital nomading. Gaandeweg ontdekte ze dat heel veel mensen het doen.
“Ik las een LinkedInblog van een Amerikaan die met zijn baan was gestopt om remote te gaan werken. Na een bericht van mijn kant om wat tips te vragen, stelde hij voor een Skypemeeting doen. We hadden het over verschillende mogelijkheden en hij vertelde dat hij misschien met ‘Remote Year’ mee wilde. Dat is een bedrijf dat digital nomads meeneemt over de hele wereld, en accommodaties, coworking spaces en een community organiseert. Dat leek hem wel wat, maar zijn bezwaar was dat hij zich een heel jaar moest vastleggen. Daarbij was de groep heel groot en hij voorzag dat het chaotisch zou worden. Toen zei ik: waarom zoek je niet een andere club die dit ook aanbiedt? En als grapje: anders regel ik het wel voor je. Dat grapje heeft me uiteindelijk tot vier uur ’s nachts wakker gehouden. Ik blééf maar bedenken hoe ik het aan zou pakken, hoe het eruit zou zien. En hoe langer ik erover nadacht, hoe meer ik besefte dat het best een goed idee was!”
‘Anders regel ik het wel voor je. Dat grapje heeft me tot vier uur ’s nachts wakker gehouden!’
Alles fiksen
Kort na dat moment vertrok Amy naar Thailand voor een bruiloft. Daar kwam ze erachter dat Chiang Mai dé hub was voor digital nomads. Wat er na de bruiloft ging gebeuren, was dus heel duidelijk. “Erheen natuurlijk! Kijken hoe het remote leven eruitziet en wat ik allemaal nodig had. Het begon heel basic, met een website. Hoe kwam ik daaraan? Er was nog niets, dus ik heb mezelf eerst leren coderen. Als je echt gefocust bent, kunnen dingen best snel gaan: de site stond binnen tweeënhalve week. Daarna was het belangrijk om op social media zichtbaar te zijn. Veel bloggen voor andere mensen om publiciteit voor The Remote Trip te krijgen. En natuurlijk de main challenge: alles op locatie fiksen. Gelukkig was ik al in Chiang Mai en kon ik hier alles zelf regelen.”
En dat deed ze goed. Deelnemers aan The Remote Trip zitten er prinsheerlijk bij in een appartement midden in de beste wijk van de stad. Ze hebben een toegangspas tot een kantoor en een sportschool, doen leuke tripjes én krijgen bijna elke week een Thaise massage. “Verder is er ook een focus op persoonlijke en professionele groei”, vertelt Amy. “Ik wil dat mensen die deze trip doen echt aan de slag kunnen met hun passies, interesses en hun doelen in het leven. Laatst hadden we bijvoorbeeld een sessie met een lifecoach. Dat gaat best diep, maar het maakt ook de relaties van de mensen in de groep hechter.”
Gezellig
Hoe ziet die groep er eigenlijk uit? Op dit moment zijn er negen mensen van acht verschillende nationaliteiten mee op The Remote Trip. Webdevelopers, vloggers en mensen die een nieuw leven willen beginnen. Maar ook ‘gewoon’ een financieel adviseur die zijn werk online kan doen. Sommige deelnemers zijn mee voor één maand, een paar doen drie maanden mee en de rest woont het hele programma van zes maanden bij. Tijdens een dagtripje blijkt hoe snel mensen al aan elkaar gewend zijn. Ze kennen elkaar net een maand, maar gaan heel gezellig met elkaar om. Amy: “En elke maand zijn nieuwe mensen welkom om aan te haken. Bijvoorbeeld in april op Bali, in mei in Panama City, in juni op Curaçao of in juli in Medellín.”
‘Als je echt gefocust bent, kunnen dingen heel snel gaan’
Even schakelen
Tot nu toe klinkt het allemaal als een succesverhaal uit het boekje. Gaat alles dan echt van een leien dakje? “Nee hoor”, verzekert Amy, die van oorsprong uit Spijkenisse komt. “Er mist namelijk nog een persoon in het verhaal. Tot voor kort deed ik alles samen met mijn vriendin en oud-studiegenoot Michelle. Zij was al net zo ongelukkig in haar oude baan als ik en we hadden samen gebrainstormd over een carrièreswitch. Zij zag mijn idee voor The Remote Trip ook wel zitten, maar wilde eerst nog even reizen. We spraken af dat ik het programma in Azië zou opzetten en zij zou heel Zuid-Amerika regelen. Dat liep dus even anders. In de tussentijd werd Michelle namelijk helemaal verliefd op Costa Rica. Het is haar grote liefde, dáár moet zij zijn. En met The Remote Trip gaat dat niet, want je reist de hele wereld over.”
Nu Michelle heeft besloten voor langere tijd naar Costa Rica te gaan, moet Amy het in haar eentje oppakken. “Dat is in de eerste plaats natuurlijk gewoon heel jammer. Qua planning is het even schakelen, maar eigenlijk verandert er niet heel veel. Ik heb nog drie maanden om alles te regelen en dat was ook de tijd die ik voor Azië had. En ik doe het alsnog niet alleen. De rest van het programma organiseer ik met hulp van digital nomads op de verschillende bestemmingen. Zo deed ik dat ook voor onze volgende bestemming: Taiwan. Een jongen die nu mee is op de trip, is daar opgegroeid. Met zijn handige connecties heeft hij alles geregeld. We zien nú al uit naar de activiteiten daar: karaoke is groot in Taiwan!”
Vooruitkijken
Ze is net begonnen met haar nieuwe bedrijf en zit nog middenin de opstartfase. Toch durft Amy al best ver in de toekomst te kijken. “Dat zit ook in mijn persoonlijkheid: ik ben altijd bezig met plannen maken. Na deze zes maanden neem ik even twee maanden de tijd om te reflecteren: wat ging goed, wat kan beter? Daarna ga ik andere bestemmingen bezoeken. Mijn vriend Nathan is ook remote worker, dus die kan overal mee naartoe. Voor de langere termijn wil ik wel echt gaten in de markt zoeken. Er komt veel concurrentie van alle kanten, dus we moeten ons nóg meer gaan onderscheiden. En ook andere markten bekijken: misschien zelfs wel familietrips aanbieden. Hoe het er precies uit gaat zien weet ik nog niet, maar ik voel dat er veel mogelijkheden zijn.”