Rotterdam is van oudsher een stad van nieuwkomers. Een stad van pioniers met veel verschillende nationaliteiten. Hoe ervaren zij het leven hier? Deze keer: de Chinese Yunlai Ye (34).
Een verlegen mannetje. Dat was Yunlai tot zijn achttiende, zegt hij zelf. Opgegroeid met Chinese normen en waarden, in een cultuur waarin het niet gebruikelijk is om over je gevoelens te praten of je emoties te uiten. “Voor Nederlanders is het heel normaal om elkaar complimentjes te geven of een knuffel. Voor veel Chinezen niet. Vooral de generatie van mijn ouders heeft daar moeite mee. Daar ben ik mee opgegroeid. Ik durfde niks, maar voelde me daar ook niet lekker bij. Op een gegeven moment dacht ik: fuck de mening van anderen. Ik ben me opener gaan opstellen, socialer ook. Mijn ouders vinden dat moeilijk, want ze begrijpen dat niet. Zoals ze meer dingen niet begrijpen die anders gaan dan zij gewend zijn.”
Alleen
Yunlai is zes jaar als hij – alleen – op de boot richting Hong Kong stapt. Als zijn oma hem vanaf de kade uitzwaait, heeft hij geen idee wat hem te wachten staat. Zijn vader heeft hij drie jaar niet meer gezien, zijn moeder bijna twee jaar niet. Die wonen dan al in Nederland. Na een lange bootreis, vliegt Yunlai van Hong Kong naar Kopenhagen en daarna door naar Amsterdam. Hij ziet zijn ouders na jaren weer. “Zo klein als ik was, kan ik me dat toch nog wel herinneren. Ik was zo blij om mijn ouders weer te zien. Ik herinner me ook goed dat de reis erg lang duurde en dat ik alleen was.”
Yunlai woont een paar jaar met zijn ouders in een appartement in Nijmegen, waar ook zijn zusje wordt geboren. De woning ligt pal boven het Chinese restaurant waar vader en moeder Ye werken. “Mijn ouders komen van het platteland. Veel geld was er niet. Daarom konden we niet gelijk met z’n drieën emigreren. Mijn vader werkte eerst als kok in een restaurant van kennissen en kon zo geld sparen.”
Chinese take-out
Yunlai is veel verhuisd. Naar Den Haag, Scheveningen, Delft, Schiedam en Rotterdam. Zijn ouders hebben altijd traditionele Chinese restaurants gehad. “Op een gegeven liep het niet meer, de groei was eruit. Ik zei: ‘Verkoop de boel en begin iets anders.’” En zo geschiedde. Tijdens zijn studie Bedrijfskunde aan de Erasmus Universiteit begint hij samen met zijn ouders restaurant dailywok, met twee vestigingen in Rotterdam en een in Delft. Het wordt direct een succes. “Toen we in 2005 de deuren openden, stroomde de zaak meteen vol. Chinese take-out kende iedereen van series als Friends. Iedereen wilde het hebben. Maar waar kon je het krijgen? Nou, bij ons dus!”
Vorig jaar augustus opende Yunlai nog een horecaonderneming: The Tealab aan de Westewagenstraat. De focus ligt op thee – er zijn 36 soorten te krijgen – maar je kunt er ook terecht voor een kop koffie en een lunch. Yunlai: “Ik heb echt ondernemersbloed. Dat heb ik van mijn ouders en daar ben ik trots op. Ik woon en werk hier, maar ik ben ook Chinees. Van beide werelden probeer ik het beste te combineren.” Lachend: “Volgens mij lukt dat aardig.”