Jenny van As is een werkpaard eerste klas. Door het coronavirus kwam in een klap al haar werk stil te liggen. Even niet meer stuurvrouw bij Splashtours en Rivercruise, even niet aan de slag als stadsgids. Zelfs haar werk als trouwambtenaar op het stadhuis van Rotterdam veranderde ingrijpend. Tot overmaat van ramp werd er een tumor in haar voet ontdekt.
Ook vader Van As was een werkpaard. Hij overlijdt in 2018. Veel te vroeg: “Hij was echt mijn maatje. Op z’n sterfbed zei hij dat hij veel had gemist in zijn leven, omdat zijn prioriteit altijd bij zijn werk had gelegen. Ik heb me sindsdien voorgenomen meer mooie avonturen te sparen. Minder werken, meer tijd voor mijn kids, voor m’n vriend, voor m’n dromen en vooral ook voor mezelf, want ik liep mezelf geregeld voorbij.”
Ze had niet kunnen voorzien dat haar wens minder te willen werken heel letterlijk genomen zou worden. Het coronavirus legde haar werk zo goed als stil. “Dat was best een behoorlijke klap. Ik stond nog in standje overlevingsmodus na het overlijden van m’n vader en ik lag in scheiding. Gelukkig ging mijn werk als trouwambtenaar wel door, ook al was dit ook onder hele andere omstandigheden. Maar ik was extra blij met die huwelijken. Twee keer per week werd ik besmet met het virus van de liefde.”
Partijtje dankbaar
En tegelijkertijd zat ze in een zwaar rouwproces. Om er niet aan onderdoor te gaan, schrijft ze dagelijks in een schrift dingen op waar ze dankbaar voor is. Niet stilstaan wat er niet meer is (haar vader en ex-man) maar wat er nog wél is: “Gewoon kleine dingen, zoals m’n vrienden en familie en de quality time met m’n kinderen, maar ook gewoon de zon op m’n huid.”
Ondanks die positieve instelling slaat het noodlot toe: “Ik liep al een tijdje rond met een vreemd knobbeltje op m’n voet. M’n moeder adviseerde me ermee naar de dokter te gaan. Het bleek een tumor. Vlak voordat lockdown 2 kwam, kon ik worden geopereerd en werd ik genezen verklaard. Als ik later naar de dokter was gegaan, had m’n operatie vast niet zo snel ingepland kunnen worden, omdat de IC’s overvol raakten. Ik ben me nog elke dag een partijtje dankbaar voor het feit dat het toen gebeurde.”
Lichtpuntje
Na de operatie hoeft ze door die tweede lockdown niet meteen aan de bak, maar kan ze in alle rust bijkomen. “Ik werd bijna gek van alle creatieve dingen die maar bleven opborrelen. Door die rust had m’n hoofd daar blijkbaar ineens ruimte voor.”
En zo ontstaat in een mum van tijd het nummer ‘Never Nooit Alleen’ dat ze maakt in samen-werking met Joris Lutz en vele Rotterdamse ondernemers. “Ik had gewoon zo sterk het gevoel dat we even een lichtpuntje nodig hadden. En dit was te gek, het nummer ging online viraal.”
Ook nam ze de tijd om zich eens goed te verdiepen in zichzelf, in wat ze nou eigenlijk wil van dit leven. “Ik maakte een moodboard en schreef van alles op in m’n schrift. En zo stond de liefde van m’n leven ineens voor m’n neus, precies zoals ik hem op papier had omschreven.” Van As is gelukkig. Inmiddels kan ze weer met veel plezier naar haar werk. “Maar ik doseer nu wel meer. Voor jezelf kiezen, je kids en de liefde, dat is puur geluk.”