Niet altijd mooi, wel indrukwekkend
Rotterdam is het stoutste jongetje van de klas, dat alles durft, alles gewoon doet. De dynamiek, het niet per se volgen van de lijnen van het raster, zoals het Depot van Boijmans Van Beuningen. In het begin wachten mensen dan even af of een nieuw gebouw wel in het plaatje past, maar later zie je dat het nieuwe een onderdeel wordt van de stad. Ik vind het niet altijd mooi, maar wel indrukwekkend: het stáát er wel.
De skyline van Rotterdam vind ik bijzonder. Geen molens of grachtenwoningen. Maar de Euromast. De Rotterdam. De Erasmusbrug. De Markthal. Iconische gebouwen en plekken die herkenbaar zijn voor iedereen op de wereld.
Ik ben absoluut een groot fan van Rotterdam. Maar als ik in een andere stad ben, met een historische binnenstad, waar je een plein hebt met allemaal gezellige terrasjes, dan mis ik dat wel in Rotterdam. Hier zijn het allemaal plukjes. Rotterdam mist één centraal punt.
Fatma Bekker-Tokyay, architect
Het gebeurt midden in de stad
Ik ben hier komen wonen omdat ik Rotterdam stedenbouwkundig en architectonisch een superinteressante stad vind. Het is voor architectuurliefhebbers een snoepwinkel. Op elke straathoek kom je wel iets bijzonders tegen, of iets geks of experimenteels dat misschien mislukt, maar wel heel interessant is.
Ik vind het heel leuk dat er altijd wel discussie en debat is over wat er verandert. Dat komt omdat er heel veel in het centrum van de stad gebeurt. We zijn nu al bijna vijfenzeventig jaar bezig met de wederopbouw. Dat maakt Rotterdam uniek in Europa. In Rotterdam gebeurt het midden in de stad. Daardoor krijgt het vaak meer aandacht.
Wat ik heel jammer vind is dat we geen architectuurmuseum meer hebben in Rotterdam. Vroeger hadden we het NAi. Dat is op een gegeven moment Het Nieuwe Instituut geworden. Eigenlijk gebeurt daar op architectuurgebied helemaal niks meer. Tenminste niet voor het publiek. Ik kom er zelf nooit meer.
Tim de Bruijn, stedenbouwkundige
Stoere panden aan grote straten
Het rauwe van Rotterdam vind ik hartstikke mooi, en dan vooral de wederopbouwperiode uit de jaren vijftig. Dus die grote, stoere panden aan de Coolsingel en aan de Blaak. Dat vind ik heel mooie stukken van Rotterdam, ook omdat die aan die grote straten staan.
Het museum Boijmans Van Beuningen vind ik misschien wel het mooiste gebouw van Nederland. Dat is met een ontzettend mooie baksteen gebouwd. En binnen vind ik het heel mooi, met al die kabinetjes achter elkaar. Dus dat vind ik echt een plezier.
Verder vind ik dat Rotterdam veel meer de kans moet geven aan jong talent. Eigenlijk zijn het nog steeds de grote namen van dertig jaar geleden die hier nog steeds bouwen. De Erasmusbrug is in 1996 geopend, een ontwerp van Ben van Berkel. Toen was hij in de dertig. Dat is onbestaanbaar nu, dat zo’n jonge architect zo’n opdracht krijgt. Het is tijd voor nieuwe namen!
Marjolein van Eig, architect