Wie een middagje rondwandelt in de Wielewaal, bekruipt een on-Rotterdams gevoel. De kleine, lage huizen, de smalle autovrije weggetjes, het vele groen, en vooral: de rust. Niet voor niets noemen de Wielewaalers hun buurt een vakantiepark.
De kleine wijk in Rotterdam-Zuid ligt tegen de Waalhaven aangeplakt. In 1949 werd de Wielewaal uit de grond gestampt als een snelle oplossing voor de woningnood na de Tweede Wereldoorlog. De woningen zijn niet onderheid en zouden maximaal 25 jaar blijven staan. Maar anno 2015 staan ze er dus nog steeds. Sommige huizen zijn nog relatief goed, bij andere loopt het vocht langs de muur en tiert de schimmel welig.
‘De sfeer, de cultuur, de tuin, de vogeltjes. Het is hier vrijheid blijheid, het voelt alsof je elke dag op vakantie bent’
Verhuurder Woonstad Rotterdam gaat de huizen afbreken en vervangen door eveneens lage nieuwbouw. Met de bewoners zijn afspraken gemaakt over de mogelijkheid om terug te keren in de ‘Wielewaal 2.0’. Daarnaast hebben bewoners inspraak gehad in de plannen voor de nieuwbouw, hoewel nog niet elke Wielewaaler even enthousiast is. Over één ding zijn beide partijen het eens: de unieke sfeer, cultuur en ‘plattegrond’ van de wijk moeten behouden blijven.
Wachtlijsten
Wil de Ben (68) woont hier nu 65 jaar. Zijn vrouw 63 jaar. “Alleen toen we net getrouwd waren, en dus een huis voor ons zelf nodig hadden, zijn we noodgedwongen even weggeweest uit de wijk. Vier jaar lang ben ik elke week langs geweest bij de woningbouwvereniging om te vragen of er al iets vrij was in de Wielewaal. En toen was het eindelijk zover. Net als de meeste bewoners willen wij hier nooit meer weg. Het verloop is laag en daardoor is de wijk ook behoorlijk vergrijsd.”
Als er al een woning vrijkomt, dan melden zich volgens De Ben rustig twee- à driehonderd gegadigden. “De kinderen en de kleinkinderen van de Wielewaalers willen ook allemaal hier blijven wonen. Zo graag zelfs, dat ze 580 euro huur en circa 300 euro aan energiekosten willen betalen voor een vreselijk nat huis dat beschimmeld is en soms zelfs geen cv heeft.”
Stekje onder de spar
Wat is de aantrekkingskracht van dit bijzondere stukje Rotterdam? De Ben: “De sfeer, de cultuur, het groen. De tuin, de vogeltjes. Het is hier vrijheid blijheid, het voelt alsof je elke dag op vakantie bent. De criminaliteit is laag en de gemeenschap zeer hecht.” Doordat de Wielewaalers niet of nauwelijks verkassen, vormt de wijk een opvallend blanke enclave in het verder zo multiculturele Rotterdam-Zuid.
Ook Aswintha Commandeur wil nooit meer weg uit de Wielewaal. Bijna tachtig is ze (‘niet roken, niet drinken, geen vlees, maar wel flink veel seksen hoor!’) en ze woont al ruim zeventien jaar op het hoekje van de Warmoldstraat. Als het weer het enigszins toelaat, zit de schilderes en astrologe op haar stekje onder de spar, die ze op strategische plaatsen van krulspelden heeft voorzien zodat haar uitzicht niet belemmerd wordt. Aanspraak zat, want hier kent iedereen iedereen. ‘Buurvrouw’ Sylvana Schelling, die even komt buurten, beaamt dat: “We zijn als een dorpje in de stad, heel hecht. Dat willen we behouden!” De Ben, die de plannen van Woonstad ook met argusogen volgt: “Het zou eeuwig zonde zijn als dit zou verdwijnen. De sfeer in deze wijk is uniek.”