Samen met zijn trainingsmaatjes Marcel van der Westen, Gregory Sedoc en Robin Korving behoorde hij tot de top van Nederlandse hordelopers. Voormalig atleet London Loy haalde de Olympische Spelen niet, maar hij ontdekte wel dat hij nog iets anders goed kon: fotograferen. Met zijn serie ‘Jonge, kleine ondernemers in Rotterdam’ gaat hij weer een beetje terug naar de tijd dat hij zelf starter was. “Er zijn zoveel getalenteerde mensen in deze stad. Dat ik hen op deze manier kan laten zien aan anderen, maakt me echt superblij.”
Loy herinnert zich nog goed het moment dat hij de Kamer van Koophandel uitliep. “Ik was opeens ondernemer. Ik ging iets doen wat ik al heel lang leuk vond, maar waar ik nooit de tijd voor had genomen.” Loy is – zoals hij zichzelf noemt – selfmade. Hij leerde het vak door te assisteren bij fotografen en door zelf veel te oefenen en verschillende technieken uit te proberen. Gaandeweg ontwikkelde hij een eigen stijl, die hij zelf typeert als ‘rauw’ en ‘kunstzinnig’.
“Zoals ik zijn er veel meer ondernemers. Jongeren die denken: ik ga mijn eigen bedrijfje starten, iets doen wat ik echt leuk vind en waar ik talent voor heb. Dat vind ik een mooie ontwikkeling. Die mensen wilde ik graag laten zien in deze serie. Ze zijn er niet alleen in Rotterdam, maar ook in Utrecht, in Amsterdam, in heel Nederland. Je moet ze alleen net weten te vinden.”
Boze boer
Loy fotografeerde ‘piepersnijer’ Ruben Kruit van Fritèz Haute Friture bij een boerderij ergens onder de rook van Rotterdam. “We waren supervroeg opgestaan, want ik wilde graag dat je de zonsopkomst en de optrekkende nevel op de foto zou zien. Ergens bij een weiland zijn we gestopt. Plotseling stond de boer naast ons. Hij keek niet blij. Ik dacht: oh shit man, ik heb het niet eerst netjes gevraagd. Ik bood gelijk mijn excuses aan en legde uit wat we aan het doen waren. Maar hij was het er nog steeds niet mee eens. Ik dacht: dit heeft geen zin. Toen we wilden wegrijden, bleek het busje van Ruben vast te zitten. Ik moest zijn bus eruit trekken met mijn familieautootje. Mijn motor ging róken, róken, niet normaal! Na een tijdje trekken, kwam hij gelukkig los. En die eerste foto? Dat was uiteindelijk toch de mooiste.”
