Ze zijn het nieuwe cool in koken. Ruig, ongelikt en vol passie. De negen vrienden die samen de FoodFighters vormen zijn in korte tijd ongekend populair geworden in Rotterdam. Ze zweren bij hun Big Green Egg, waar ze even makkelijk een halve koe als een zootje oesters op bereiden.
De FoodFighters vormen een bont gezelschap. De harde kern bestaat uit drie topkoks, een coach, een art director, twee ondernemers, een middenstander en een marinier. Wat hen bindt is hun vriendschap en passie voor koken. Sjaak Hoogerheide: “We kennen elkaar al zo’n tien, vijftien jaar. Als FoodFighters zijn we nu ongeveer drie jaar bezig. Het is begonnen met onze deelname aan de Big Green Egg Member Day, een dag waarop chefs hun barbecuekunsten laten zien.”
De FoodFighters maakten indruk met hun côte de boeuf van Simmental rund in een zoutkorst, hun signature dish. Belangrijker: het ongedwongen koken in de buitenlucht beviel ze prima. En dus gingen ze door en treden ze nu aan op feestjes en evenementen. Martin Strik: “Onze stijl is ongelikt en ruig. Van witte koksbuizen en pipetjes moeten we niets hebben. Het gaat vooral om de lol.”
Die lol stralen ze inderdaad uit, zo is ook zichtbaar op het feestje ter gelegenheid van de opening van het nieuwe terras van het Wereldmuseum, afgelopen mei. De FoodFighters in actie vormen bijna een attractie op zich. Zo’n vrolijk clubje mannen in jeansschorten, druk bezig met het roosteren van grote stukken vlees: voor hun geïmproviseerde keuken klitten gasten samen en kijken gefascineerd toe.
‘Het vlees halen we bij een boer die zijn koeien meisjes noemt en ze pedicures geeft’
Flinke pils
IJsbrant Willbrenninck, chefkok bij Las Palmas, nam drie jaar geleden het initiatief tot de deelname aan de ledendag van de Big Green Egg en wordt daarom gezien als de grondlegger van de FoodFighters. “Ik ben als kok al zo vaak binnen. Ik besloot op een gegeven moment dat ik meer buiten wilde zijn. Dit is leuk. In weer en wind koken met een groep vrienden. We hebben in de stromende regen gekookt, in de sneeuw. Het is lekker ongedwongen. We zijn fanatiek, maar het moet wel leuk blijven. We moeten ook gewoon een flinke pils kunnen drinken.”
Plezier staat dus voorop, maar het eten moet wel goed zijn. De FoodFighters hebben een voorliefde voor vlees, maar gooien ook regelmatig een knol of coquille op het rooster. Of ze marineren een stuk varken in tequila, zodat het past bij de geserveerde cocktails. Martin: “We houden van pure smaken en werken uitsluitend met ingrediënten van topkwaliteit. Het vlees is biologisch en dat halen we bij een boer die zijn koeien meisjes noemt en ze pedicures geeft. Onze groenten komen uit de volle grond en zijn gekweekt zonder pesticiden.”
Half varken
Hun ‘concept’ slaat aan. Misschien juist omdat er niet teveel over is nagedacht. Aan marketing doen de FoodFighters niet, op een Facebookpagina na dan. Een telefoonnummer is niet te vinden. Evengoed stijgt hun populariteit snel. In de maanden april en mei stonden ze al zo’n tien keer op evenementen. Om het behapbaar te houden naast hun reguliere banen treden de heren in wisselende samenstellingen aan. Martin: “Ook François Geurds is een FoodFighter. Hij is druk en kan er niet altijd bij zijn, maar was direct verkocht toen hij ons in actie zag. Hij vroeg: ‘Waar kan ik lid worden.’”
Een avondje FoodFighten is eerst en vooral een avondje ongedwongen plezier. Toch is er een droom: deelnemen aan het officieuze wereldkampioenschap barbecueën in Memphis. Martin: “We willen die Amerikanen weleens een lesje leren. Zij douwen gewoon zwaar gemarineerde stukken varken op zo’n smoker. Wij denken dat het net ietsje chiquer en beter kan. Smakelijker, vooral.”