“Ik wil koste wat kost contact houden met cliënten, want ik ben voor sommigen de enige die ze zien buiten het gebruikerscircuit. Dus ik ga nog steeds op huisbezoek, zeker als er een crisis is. Ook ga ik langs als ik geen contact met iemand kan krijgen. Persoonlijk contact is altijd het beste, maar dat is nu veel beperkter mogelijk dan we zouden willen. Ik probeer dus zoveel mogelijk telefonisch contact te hebben of te beeldbellen, maar dan is het lastiger echt in de gaten te houden hoe het met iemand gaat.
Ondanks deze hindernis blijf ik mijn werk zo goed mogelijk doen. Ik zie wel dat sommige cliënten zich terugtrekken en uit beeld dreigen te raken. Anderen willen wel thuisblijven, maar dat is vaak erg lastig voor ze. Zij gaan de straat op om drugs te kopen of moeten naar de polikliniek voor medicatie.
Om er zoveel mogelijk voor te zorgen dat mensen wél thuisblijven, bezorgen we nu veel medicijnen aan huis. Dat is dan gelijk ook een contactmoment aan de deur of via het raam. Het is vluchtig maar het geeft toch een indruk. We doen wat we kunnen, maar we kunnen cliënten niet dwingen naar een dagopvang te gaan of binnen te blijven in hun beschermde woonvorm. Wie de straat op wil, kan dat uiteindelijk wel.
‘De les uit deze crisis: kijk of we de dingen in onze samenleving anders kunnen organiseren’
Wat mij opvalt, is dat in de samenleving onderling begrip alweer slijt. Waren we de eerste weken heel wat socialer, nu worden de lontjes korter. Ik hoop dat we de les kunnen onthouden die deze crisis ons leert: kijken of we de dingen in onze samenleving anders kunnen organiseren. We hebben wat minder egoïsme en wat meer altruïsme nodig daar waar de beslissingen genomen worden. We lijken ‘ineens’ te beseffen dat gezondheid onze belangrijkste zorg is, maar dat is het natuurlijk altijd al geweest. Het cliché luidt niet voor niets: wie gezond is heeft duizend wensen, wie ziek is heeft er maar één. We hebben blijkbaar een crisis nodig om ons dit te herinneren, maar als de crisis voorbij is, vergeten we het denk ik ook zo weer.”
Alfred Nieuwenhuis – Verpleegkundige verslavingszorg, Antes Rotterdam
Sander Grip en Marieke Odekerken brengen met ‘Helden van de Stad’ een ode aan alle mensen in Rotterdam die de stad draaiende houden tijdens de coronacrisis.