In Wij van Zuid vertellen uiteenlopende Rotterdammers over hun buurt en laten ze zien hoe ze wonen.
Janine Schrijver, kunstenares / fotograaf
Woont al 25 jaar op Zuid (Charlois)
“Na een heerlijke vakantie in Frankrijk miste ik de natuur. Om dat gemis op te vangen ben ik gaan wandelen in het Zuiderpark, op een steenworpafstand van mijn huis. Het verraste mij hoe goed dat werkte! Zuid is rustig en groen; daar geniet ik enorm van.
Vijfentwintig jaar geleden zocht ik met een vriendengroep van de kunstacademie een nieuw pand om te kraken; dat vonden we in Charlois en daar zit ik nog steeds. Ik houd van Zuid maar er is ook veel ellende. Veel mensen overleven van dag tot dag. Waar Rotterdam-centrum bruist en grotendeels ‘af’ is, is hier nog veel werk te doen. Juist dat inspireert mij. Met mijn fotografieproject op de basisschool in de wijk probeer ik kinderen te leren kijken; wat groeit en bloeit hier? Welke gebouwen en kunstwerken zie je om je heen? Bewuster kijken naar jezelf en je omgeving is de weg naar een gezonder en gelukkiger leven.”
“Ooit was dit een meisjesschool, nu is het kunstenaarsinitiatief Stichting B.A.D. We begonnen 25 jaar geleden met een groep van tien studenten; daarvan zijn zeven man overgebleven. We wonen hier nu met zes gezinnen en nog eens 24 kunstenaars gebruiken een ruimte als atelier. Ik leerde Marco hier kennen én we zijn hier getrouwd. We hadden een dj en de gemeenschappelijke tuin stond vol tafels met lekker eten. Onze kinderen Milan (14) en Gina Lola (11) zijn in dit huis geboren – apetrots zijn ze daarop (lacht). Ze zaten hierachter op de basisschool, maar gaan naar middelbare scholen buiten de wijk. ‘Hup, verbreden die horizon’, zeg ik altijd.
Ik kom uit Brabant en ben gewend aan intensief buurtcontact. Onaangekondigd binnenstappen bij elkaar; dat moest ik in Rotterdam afleren. Hier hebben we een gemeenschappelijke hal, keuken en tuin. En ieder heeft zijn eigen taak: ik doe de financiën van de stichting. Jaarlijks organiseren we een kerstontbijt en tussendoor vaak een barbecue of een middag tuinieren. Ik geniet van het rumoer en de saamhorigheid.”
Paul Franken, radiotherapeutisch laborant
Woont al 41 jaar op Zuid (Lombardijen en Vreewijk)
“Ik ben geboren op Aruba. Op mijn negende verhuisde ik met mijn ouders naar Nederland. We vonden een woning vlakbij het Afrikaanderplein, toen al een smeltkroes van Surinamers, Marokkanen, Turken, Spanjaarden en Nederlanders. Ik kon een aardig robbertje voetballen en vermaakte me prima. Daarna verhuisden we naar Lombardijen. Mijn toenmalige vrienden en ik lééfden voor Feyenoord; elke zondag naar De Kuip! Mijn eerste vrouw kwam uit Vreewijk, daar heb ik jaren gewoond. Inmiddels ben ik weer terug in mijn geliefde Lombardijen.
Zuid was altijd heel dorps, het leven eenvoudig. Je dronk je biertje in café ’t Haantje, ging voetballen in het Zuiderpark. Iedereen kende elkaar en je groette iedereen. Op die rechtermaasoever kwamen we niet graag (lacht). Die hechte saamhorigheid is door de jaren heen helaas minder geworden, maar nog steeds ervaar ik dat warme thuisgevoel als ik vanuit het centrum de Maastunnel door ben. Hè, lekker, weer op Zuid, denk ik dan.”
“Ik werk als radiotherapeutisch laborant in Instituut Verbeeten in Breda. Leuk werk, en mooi om mijn steentje bij te dragen om mensen met kanker te helpen. Twee jaar geleden trouwde ik met Saskia. Het aanzoek? Ze was naar de film met een vriendin en ik had – samen met mijn jongste zoon en een maatje bij Pathé – een speciaal filmpje gemaakt! Saskia komt uit Zwijndrecht. We ontmoetten elkaar in de Ierse pub en ik werd op slag verliefd. ‘Maar ik ga niet in Zwijndrecht wonen’, zei ik al snel. Nu wonen we in het appartement waar ik na mijn scheiding introk. Ik wilde ruim wonen, zodat mijn kinderen allemaal een goede slaapplek hadden als ze langskwamen. Inmiddels zijn ze 25, 30 en 33 en mijn derde kleinkind is op komst!