Wat is er nu mooier dan zo’n stadion vol supporters? Het licht van de masten, de hoopvolle verwachting, het rumoer; Ria vindt het allemaal even geweldig. Zelfs de politie te paard en de ME dragen bij aan haar feestvreugde, want “bij Sparta gebeurt toch nooit iets vervelends. Dus het heeft wel iets gezelligs, als ze er weer zijn.”
Sparta brengt reuring in het leven van Ria. Al 48 jaar woont ze in Spangen, waarvan 26 jaar in deze flat, pal tegenover Het Kasteel. Als de ‘straaljagers’ aangaan (de lichtmasten), voelt ze opwinding en trots. “Wát een mooi gezicht is dat.” Je hoort Ria verder niet klagen, maar eigenlijk was het vroeger nog beter. Want voordat het stadion in 1999 grootscheeps werd gerenoveerd – en het veld een kwartslag werd gedraaid – was het meer open. Ze kon de wedstrijd toen vanuit haar woonkamer volgen. Soms – als de wedstrijd uitverkocht was – belden supporters bij haar aan. Stond de hele galerij op drie hoog vol bierdrinkende en paffende supporters. “Dat bracht wel een rotzooitje met zich mee.”
Ria houdt van Sparta, maar een echte supporter mag je haar niet noemen. Lang geleden is ze weleens bij een wedstrijd geweest, maar daar bleef het bij. “Ik vind het leuk als ze winnen, natuurlijk. Maar mijn buurvrouw, die is pas echt lijp van Sparta.” De voormalige administratief medewerkster (“Ik werkte naast De Kuip”) wandelt tegenwoordig veel met haar hondje Maddy. Op zich is het al heel wat dát ze kan wandelen, want Ria is afgekeurd wegens een ernstige spierziekte. De Latijnse naam is ingewikkeld, ze vat het samen als “afbrokkelende spieren”. Maar de laatste tijd gaat het gelukkig goed.
Een gezin heeft ze niet, maar aanspraak genoeg. Spangen was een arbeiderswijk en is dat eigenlijk nog steeds. De wijk is wat van kleur verschoten, de saamhorigheid iets minder, maar het is hier nog steeds fijn. “Mijn Marokkaanse buren, dat zijn echt schatjes hoor! En de buren aan de andere kant zijn ook lief. Als ze een feestje hebben, komen ze mij hapjes brengen.”
Terug naar Sparta. Zondag spelen ze weer. En ook al heeft de club betere tijden gekend, Ria kijkt. Op tv. Met live geluidsversterking vanuit Het Kasteel. En áls er dan weer eens gescoord wordt, bereikt dat gejuich vanuit het stadion haar wel mooi een seconde of twee eerder dan de rest van Nederland.
Rood-wit is onze glorie,
Rood-wit zit ons in ‘t bloed;
Bij neêrlaag of victorie,
Bij voor- of tegenspoed.