Goed. Rotterdam is dus een wereldstad. Ons wordt althans uitgebreid de lof bezongen. Als zowel The New York Times als Rough Guide ons plaatsen in de top-10 van de meest interessante steden ter wereld, wie zijn wij dan om aan onszelf te twijfelen? Doen we dus niet.
Toch blijft er iets knagen. Want Rotterdam loopt ook voorop in het verbieden. Neem het verbod op straatmuziek, het slaapverbod op bankjes en – sinds vorig jaar – het ‘blafverbod’ (baasjes van te luid blaffende honden riskeren in Rotterdam een boete die kan oplopen tot 2250 euro). En dan is daar het alcoholverbod. Zo rond de eeuwwisseling wees de gemeente 37 gebieden aan waar drank verboden is.
Doorgaans is dat zo’n probleem niet. Tot het lente wordt en dat werd het dit jaar al vroeg. Net als de rest van Nederland, trekt de Rotterdammer dan een korte broek aan en zet koers richting park, plantsoen of plas. Mét wijn en bier. Uitkijken hoor. In 2011 werden argeloos picknickende recreanten in Het Park bij de Euromast beboet. Ook konden ze hun flesje rosé inleveren. Weliswaar werd naar aanleiding van dat incident het aantal verbodsgebieden vorig jaar teruggebracht naar 27 en knijpen de stadswachten – op last van Aboutaleb – vaker een oogje toe, maar toch. Een verbod is een verbod.
Voor de rechtvaardiging verwees de burgemeester naar de overlast van dronken jongeren op het strand van Nesselande, waar het in 2008 flink uit de hand liep. Ook op een aantal andere plekken werd overlast ervaren. Maar waarom moet de rest van Rotterdam daar onder lijden? Dit roséverbod is bijna net zo mal als het rookverbod dat in New York geldt in de parken en op de stranden. Als we het dan toch over wereldsteden hebben.
In 2015 wordt het roséverbod opnieuw geëvalueerd. Misschien mag het een onsje minder? En een tikkie gezelliger? Rotterdam Wereldstad? Daar hoort een drankje bij!