Kloppend hart van Rotterdam

Helden

Pascale Duin Tekst
Ferry Krauweel Beeld

“Succes is een keuze”. De woorden bleven even hangen in de overvolle metro. Ze klonken vastberaden en veelbelovend. Terwijl de heldere buitenlucht plaatsmaakte voor het donkere gangenstelsel, overdacht ik de boodschap. “Is dat echt zo?” vroeg ik me af. “Kun je ervoor kiezen om succesvol door het leven te gaan? En wat is dat eigenlijk, succesvol zijn?”

Het klonk bijna als een permanente staat van euforie. Als een route vol zegeningen en high five’s. Opgehangen aan carrières, overwinningen en prestaties.

De stem ging verder. “Het is eigenlijk heel simpel: Je moet duidelijk weten wat je wil, je strategie bepalen en er echt voor gaan. Dan lukt alles”.

Oké. Nu werd het spannend. Duidelijk weten wat je wil is voor mij niet helemaal weggelegd. Ik merk zelfs dat ik vandaag wat anders denk dan gisteren. Eigen schuld dus, zou je zeggen. Maar hoe zit dat dan als je écht heel graag iets wil? En het lukt je zelfs om een strategie te bepalen. Mag je er dan vanuit gaan dat alles pasklaar op je pad valt?

Ik dacht aan de keren dat ik écht graag iets wilde. Zoals een hond van Sinterklaas (bleek niet te bestaan), de Staatsloterij winnen (nooit geluk), verkering met Theo Maassen (ook mislukt) of schrijven voor Gers! (hoera, wat een mazzel). De mate van het verlangen lijkt bij mij echter geen enkele invloed te hebben op de uitkomst.

Ik dacht aan de eenzame opa bij Humanitas. Die turend uit zijn raam, elke dag hoopt op een glimp van zijn kleinkinderen en blij is met een aai van een vrijwilliger. Aan Rotterdamse ondernemers die ondanks hun inzet failliet gaan en niet bij de pakken neerzitten. Aan de sporter die net te traag blijkt om de selectie te halen, maar kinderen helpt bij hun leerprobleem.

Nee. Ik geloof niet dat succes een keuze is. Dat alles lukt als je het maar hard genoeg wil. Wat ik wel geloof is dat succes bestaat. Alleen met een andere lading.

Voor mij zijn de helden van vandaag degene die durven te delen. Zonder eigenbelang of verwachtingen. Bijvoorbeeld door regelmatig een glimlach op iemands gezicht te toveren.

En oh ja. Dan volgt die van jou vanzelf.