Het is een mooi rond getal. Tien. En bij ronde getallen begint vaak de ellende. Dan willen we evalueren. Terugkijken en vooruitblikken, dat werk. En ook ik kan de verleiding niet weerstaan. Het is een soort aangeboren afwijking van de mensheid. Zo terugkijkend op tien keer Gers! magazine kan ik niet anders zeggen dan dat het weer een sterk staaltje van ‘gewoon beginnen’ is. Niet lullen maar poetsen, handen uit de mouwen en dat soort sterke taal. Effe een magazine uit de grond stampen. Onwaarschijnlijk mooi als je het mij vraagt.
Maar in Nederland hoort bij evalueren ook altijd een verbeterpunt. Anders klopt het niet. Ook al heb je tijdens je werk miljoenen euro’s aan opdrachten binnengehaald, iedere week taart getrakteerd en ben je altijd leuk geweest naar je collega’s toe, dan begint je manager tijdens je beoordelingsgesprek wel over de koekkruimels in je toetsenbord. Het is niet anders.
Kijkend naar de introducties van tien keer Gers! moeten we een statistisch pijnlijke constatering doen. Gers! magazine is Rotterdams, maar dan wel Noord-Rotterdams. De Ballentent, Melief, Westerpaviljoen, Vertrekhal, het ligt allemaal aan de ‘goede’ kant van de stad. Op Zuid is het feestje om weer een nieuw nummer van Gers! te vieren, welgeteld één keer gehouden. Nhow was een wereldlocatie, maar Zuid zou ik het niet willen noemen.
‘En dan sluiten we af met Gers! #20 in een tot de nok toe gevulde Kuip’
Je kan zeggen dat de verhouding aan lanceringsfeestjes van Gers! Zuid versus Noord een uitslag heeft van 0-10. En dat is dan wel weer heel Rotterdams. Dus vooruitblikkend zien nieuwe versies van Gers! magazine op heel andere plekken voor het eerst het levenslicht. We beginnen dichtbij de Erasmusbrug (om te wennen) met Verhalenhuis Belvédère. Daarna trekken we het wat breder: naar de Maassilo en we vervolgen onze weg naar Theater Zuidplein. Van daaruit gaan we het spannend maken. Want Ahoy is toch ook wel een kenmerkende Rotterdamse plek. Ik zeg: Sportpaleis?
Tegen die tijd breekt de zomer aan en nemen we één trein naar Hoek van Holland om daar barbecuend en met zand tussen de tenen Gers! nummer 15 te introduceren. En zo gaan we verder. Steeds groter en meeslepender. Wat te denken van Europa’s grootse park: Het Zuiderpark?
En dan sluiten we af met Gers! #20 in een tot de nok toe gevulde Kuip, terwijl we You Never Walk Alone zingen met Edwin Veekens, Wouter van Lieburg en Arjen van Riel op de middenstip. En Leen natuurlijk.
Nummer twintig… laten we het hopen. Een ander mooi rond getal waarbij ik dan weer heerlijk kan terugkijken en vooruitblikken.