Wie: Ronald van Raaij (44) Wat: Rayondirecteur centrum Rabobank Waar: Vreewijk
Sinds Ronald van Raaij’s geboorte in Bloemhof woont hij op Zuid. Eén keer is hij in Barendrecht gaan kijken naar een nieuwbouwhuis. “Ik wil hier niet wonen, dacht ik toen. Alles lijkt hier op elkaar.” Nu woont hij alweer zeventien jaar in zijn ‘zeven onder één kapwoning’ in het 101 jaar oude tuindorp Vreewijk. “Een heerlijk gemêleerd buurtje waar alle rangen, standen en kleurtjes dwars door elkaar heen leven.”
Als Van Raaij vanuit zijn huis om zich heen kijkt, ziet hij geen rijtje huizen; hij ziet de mensen die er in wonen. “Daar een van oorsprong Marokkaans gezin met een kindje, daarnaast een moeder alleen met een ventje en daar een Chinees echtpaar op leeftijd. Mijn buren links zijn van Turkse origine en rechts woont een gezin met oudere kinderen. Ze werken bij de bank, in de haven, bij de gemeente, als docent of als zelfstandig ondernemer. Ik hou van verschillen en ik vind het leuk dat het hier allemaal samen kan.”
Kneuterig
Van Raaij bewoont zijn huis met zijn vrouw, een dochter van dertien en een zoon van zeven. “Vooral voor dat ventje is dit een heerlijk vertrouwd en veilig buurtje. Want de diversiteit van de stad komt hier samen met de kneuterigheid van een dorp. Iedereen in de straat kent elkaar en hem. Hij kan overal spelen en aanbellen.”
Wat de straat ook verbindt, is de liefde voor Feyenoord. “Op zondag wandelen we met elkaar naar de Kuip en de achterblijvers horen en voelen elk doelpunt. Als we winnen, gaat overal in de straat de vlag uit.”
Welkom
Het raakt Van Raaij hoe stigmatiserend er vaak over Zuid wordt gesproken. “Terwijl mensen het over het algemeen slecht kennen. Ik nodig iedereen uit hier eerst een kijkje te komen nemen en daarna pas een oordeel te vellen.”
Hij verwacht trouwens dat de ontwikkeling van Feyenoord City meer mensen naar Zuid zal trekken. “Ik ben benieuwd. Er staan nu al erg weinig huizen te koop hier.” Zelf heeft hij destijds zijn huis op de top van de markt gekocht. “Als ik zie hoe sommige vrienden van mij wonen, denk ik wel eens: ‘Dat heb ik toen niet goed gedaan’. Anderzijds, status boeit me totaal niet. Ik vind het veel belangrijker dat we hier bij nieuwe buren een welkomstkaartje door de brievenbus doen.”