“Het moet dus niet al te lang gaan duren, hè, met die corona. Een crisis of nieuwe aanmelding handel ik toch liever persoonlijk af dan telefonisch. Zeker een crisis, want over de telefoon heb ik echt minder grip op de situatie. Als een moeder belt dat ze het niet meer ziet zitten, wil ik naast haar op de bank zitten om een plan te bedenken. Dan wil je de sfeer proeven en de kinderen in de ogen kunnen kijken als ik dat plan met ze maak.
Momenteel is de druk op ons groot. Zeker omdat intussen alle andere zorg weggevallen is. School, welzijnswerk, specialistische hulp, sportclubs. Al die instanties die normaal een gezin ondersteunen, zijn weggevallen door de lockdown.
Onze eerste zorg is onze bijzondere gezinnen stabiel houden. Ze daarbij het gevoel geven dat ze er niet alleen voor staan. We bellen, videobellen en Skypen ons helemaal rot als team. Daarnaast zoek ik samen met SOL en wijkpastoraat Goud van Noord vrijwilligers die willen inspringen. Iemand die twee keer in de week langskomt om wat te doen met het kind, een laptop voor schoolwerk, extra eten omdat het kind normaal op school eet. Dat is dan één voorbeeld; de twintig medewerkers in mijn team hebben elk gemiddeld vijftien gezinnen onder hun hoede.
‘We weten niet goed wat er loskomt als straks die voordeuren weer opengaan’
Echt, de eerste weken waren knetterdruk. Vrijwilligers vinden, organisaties benaderen die door willen werken, hen matchen aan een gezin, speelgoed inzamelen om kinderen thuis wat nieuws te doen te geven. We doen wat we kunnen, maar we proberen deze periode vooral te overleven, de boel rustig te houden en crises te voorkomen. Via de telefoon kan ik niet ín een gezin kijken; ik zie nu hooguit vijf procent van de gevallen waar ik normaal over de vloer kom.
Gelukkig komen we inmiddels wel een beetje uit de crisishouding, die ontstond net na de uitbraak van het coronavirus. Zo mag ik nu, zij het onder strenge restricties, weer persoonlijk afspreken op kantoor. Dat is hard nodig, want geloof me, het is mooi dat we honderd meldingen van huiselijk geweld krijgen. Maar als jij thuis geslagen wordt ga je dat vanuit huis echt niet vertellen als ik over de telefoon vraag of jij je veilig voelt. We weten dus niet goed wat er loskomt als straks die voordeuren weer opengaan.”
Maudy Gruijs – Wijkteam Oude Noorden
Sander Grip en Marieke Odekerken brengen met ‘Helden van de Stad’ een ode aan alle mensen in Rotterdam die de stad draaiende houden tijdens de coronacrisis.