In de betoverende wereld van klassieke muziek, waar passie en precisie samenkomen, is Lana Trimmers (27) als tweede violist van het Rotterdams Philharmonisch Orkest (RPhO) een rolmodel. In een competitieve wereld doet ze waar ze het meeste van houdt: viool spelen.
Lana is de dochter van Japanse ouders, maar is geboren in het Engelse Bristol. Haar passie voor muziek leidde haar op achttienjarige leeftijd naar het culturele hart van Wenen om te studeren aan de Music and Arts Private University. Na acht jaar studie zette Lana haar muzikale avontuur voort in Nederland: “Ik wilde groeien als artiest, na het afronden van mijn master in Wenen was ik klaar voor de volgende stap en muzikale uitdaging. Het academische programma van het RPhO was hier perfect voor. Nederland leek me altijd een leuke plek om te wonen, misschien wel omdat het mij doet denken aan Engeland. Het weer is bijvoorbeeld hetzelfde en voelt een beetje aan als thuis.”
Van het academieprogramma…
“Natuurlijk was ik bekend met het orkest, ik had van vele anderen gehoord hoe goed het orkest is. Maar zelf had ik ze nog nooit live horen spelen. Wat mij in eerste instantie aantrok om te solliciteren was het academieprogramma zelf, omdat ze veel lessen en coachingsessies aanboden.” Lana werd aangenomen en verhuisde naar Rotterdam om aan het programma te beginnen. Na een jaar rondde ze het academieprogramma af en ze solliciteerde naar een plek in het orkest.
“Vorig jaar maakte ik deel uit van de academie en het was pas het tweede jaar dat de RPhO het programma leidde. Het begint in september en loopt tot eind juni en heeft tot doel muzikanten tot 27 jaar oud te helpen groeien en zich voor te bereiden op audities en ook om ervaring op te doen door in het orkest zelf op te treden. Dit geeft hen inzicht in hoe het is om een professionele orkestmuzikant te zijn en ook wat daarvoor nodig is. Zij verzorgen lessen en begeleiding op vele terreinen zoals mentale training, Alexandertechniek, haptonomielessen, proefauditietrainingen, kamermuziekcoaching en masterclasses met bezoekende solisten.”
Het bijzondere aan de academie is dat het zich niet alleen richt op de praktische uitvoeringskant van het muzikant zijn, het creëert ook een veilige ruimte om op andere gebieden te discussiëren en te experimenteren. “Het was de eerste keer dat ik openlijk kon praten over plankenkoorts, wat er eigenlijk in je hoofd omgaat tijdens een auditie, wat er met je lichaam gebeurt op het gebied van spanning, balans, ademhaling en de verbinding met het instrument” legt Lana uit. “Dit zijn dingen waar ik voorheen niet veel over had nagedacht of die ik met niemand binnen een onderwijs-omgeving kon bespreken. Dit heeft een cruciale rol gespeeld in mijn ontwikkeling”
…naar lid van het orkest
“Ik denk dat ik heel anders was voor en na de academie. Ik zat vast in de gedachte dat ik gewoon een auditie wilde winnen en een baan wilde hebben. Ik oefende om geen fouten te maken, zodat ik uitgekozen zou worden, maar ik was het contact kwijt met de passie die ik vroeger had voor muziek en het plezier dat ik had tijdens het optreden. De academie heeft mij echt laten nadenken over wat het betekent om muzikant te zijn en waarom ik dat wilde. Dit heeft mij geholpen die vonk weer aan te wakkeren en mij zowel muzikaal als persoonlijk te laten groeien.” De orkestwereld is een competitieve wereld. “Er zijn zoveel mensen die muziek studeren en er zijn niet zoveel audities per jaar. Ik ken veel mensen die audities doen hebben opgegeven en een ander carrièrepad zijn ingeslagen.”
Ook Lana had nooit gedacht het felbegeerde plekje in het orkest te winnen: “Wat mij ertoe bracht om bij dit orkest te blijven en te solliciteren naar de vaste functie, was mijn ervaring tijdens de academie. Optreden in de RPhO voelde zo energiek en bevrijdend terwijl ik erg betrokken was bij de muziek. Iedereen gaf alles en er was een collectieve drang om iets speciaals te creëren en het was geweldig om daar deel van uit te maken. Al heel vroeg tijdens de academie besefte ik dat ik graag in dit orkest wilde blijven, maar ik had nooit verwacht dat er binnen dat jaar auditie zou zijn en ik die nog zou winnen ook.”
Universele taal
Als lid van de tweede vioolsectie vindt Lana vreugde in de veelzijdigheid van haar rol. “Mijn positie is erg dynamisch en vereist flexibiliteit. Soms moet ik de leiding nemen in de melodie en een andere keer ben ik betrokken bij de muzikale dialogen met andere instrumenten”, beschrijft ze. Lana’s verbinding met de viool begon toen ze
3 jaar was, geïnspireerd door het Japans geanimeerde meesterwerk Whisper of the Heart van Studio Ghibli. Het verhaal van een jongen die een luthier wilde worden, prikkelde Lana’s nieuwsgierigheid en leidde haar naar de viool, het begin van een levenslang muzikaal avontuur.
Voor Lana overstijgt muziek entertainment. Het dient als een universele taal, in staat om mensen te verenigen in zowel tijden van tegenslag als viering. Ze overdenkt de unieke rol van muziek in de menselijke cultuur: “Het kan mensen samenbrengen in moeilijke tijden en ook in tijden van viering. Het kan een manier zijn om jezelf uit te drukken als woorden tekortschieten. Ik denk dat muziek een grote rol speelt in ieders leven, ongeacht welk genre het is. Er is dan ook geen goede of slechte manier om muziek te beleven.”
Omarmen van klassieke muziek
Optreden in het orkest is een passie van Lana die ze graag wilt overdragen aan de Rotterdammers. Ze moedigt iedereen, en vooral jongeren, aan om klassieke muziek te omarmen en benadrukt de diversiteit binnen het genre. Ze dringt er bij luisteraars op aan zich niet te laten ontmoedigen door een enkel stuk en stelt voor liveconcerten bij te wonen voor een transformatieve ervaring: “Luisteren naar hetzelfde stuk in een liveconcert kan een geheel nieuwe ervaring zijn en een nieuw perspectief op het stuk brengen.”
Lana heeft nog veel gebieden waarin ze zichzelf ziet groeien: “Waaraan ik nu werk is meer vertrouwen krijgen in mezelf en mijn muzikale ideeën. Ik besteedde te veel tijd aan de vraag stellen of mijn ideeën wel ‘goed’ waren. Uiteindelijk was wat ik uitvoerde vaak niet erg overtuigend en naar mijn mening is dat een van de slechtste manieren om op te treden, dus besefte ik wat ik moest veranderen: mijn mentaliteit.”
Het leven overkomt je terwijl je andere plannen maakt, legt Lana uit, “Een jaar geleden dacht ik dat ik na de academie terug naar Wenen zou gaan. Twee jaar geleden had ik nog geen idee dat ik naar Nederland zou verhuizen. Maar nu ik hier meer zekerheid heb, hoop ik door te kunnen gaan met wat ik doe. Ik hoop te blijven werken en op tournee te gaan met het orkest. Ik hoop ook, en misschien gewoon voor de lol, een kamermuziekgroep te starten, zodat ik een breder repertoire kan verkennen en nauwer kan samenwerken met andere muzikanten.”
Wat de droom is van deze passievolle violist? “Tot voor kort zei ik altijd: ‘Om in een geweldig orkest te werken’. Ik heb er altijd van gedroomd met wereldberoemde solisten in wereldberoemde zalen op te treden en dat komt ook steeds weer uit. Ik denk dat het op de lange termijn de droom is om te blijven doen waar ik van houd. Ik heb het geluk dat ik dit nu al kan doen. Ik hoop dat ik deze passie levend kan houden door voortdurend te leren en te ontdekken, zodat het nooit alledaags wordt.”