Rotterdammers zijn een nuchter volk. De term doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg, heeft menig Rotterdammer met de paplepel ingegoten gekregen. En van burn-out, manifesteren of mediteren had tot voor kort niemand in de Maasstad gehoord. Toch zijn Rotterdammers ook een volk van: letten op je buren, elkaar gedag zeggen als je de hond uitlaat in de stromende regen of een bakkie doen bij de buuf. Maar wat als het écht even niet zo lekker met je gaat? Wat als je op straat komt te staan na een huwelijk van veertien jaar, waarin je jezelf bent kwijtgeraakt omdat je je partner wilde redden? Het overkwam Marion Christine Branderhorst. Haar verhaal schreef ze op in het boek: Je bent sterker dan je denkt. Hoog tijd om aan Marion te vragen hoe het nu met haar gaat.
Na een paar keer proberen verschijnt het lachende gezicht van Marion in beeld. “Vanuit mijn caravan heb ik connecties met de hele wereld maar vooral met de natuur. Heerlijk vindt ik dat”, zegt ze lachend. “Ik verveel me geen moment!” Als klein meisje keek ze al elke dag in de grote Bosatlas om te dromen over grootse, meeslepende avonturen. De wereld die ze daar op papier zag wilde ze graag in het echt zien. “Ik ben geboren en getogen in Friesland, maar ben heel het land doorgegaan. Via Utrecht ben ik terechtgekomen in Rotterdam en daar zijn mijn kinderen geboren. Mijn oudste dochter woont nu al meer dan tien jaar in deze wereldstad en daar ben en blijf ik nu dan ook in de buurt. ‘Jij blijft niet lang hier’, zei mijn vader dan ook vroeger vaak tegen mij.”
Blauwe vogels
En zoals zo vaak kreeg papa gelijk. Als stewardess van de grote blauwe vogels vloog ze heel de wereld over en zag ze veel mooie en minder mooie dingen. Ze spaarde twee jaar en maakte een wereldreis met haar toenmalige partner. Het leven leek niet op te kunnen voor Marion. Tot ze langzaamaan steeds een beetje meer afglijdt. Haar relatie werkte niet goed en liep op de klippen. Ze werd ziek en ook een volgende relatie bleek geen succes. “Mijn ex-man had een alcoholprobleem, en ik probeerde hem daarbij te helpen. Ik ben er pas later achter gekomen dat dat helemaal niet kan. Loslaten is het beste wat je kunt doen. Je kunt een ander niet fiksen, je kunt alleen jezelf repareren. Ik raakte mezelf kwijt. Zo kan het niet langer, dacht ik op een dag en ik besloot hulp te zoeken. De GGZ heeft me daarbij geholpen en uiteindelijk besloot ik een interne therapie te volgen. “Je moet het uiteindelijk toch zelf doen.”
Keihard
Deze kliniek stond weliswaar in Portugal, maar deze tijd was voor Marion alles behalve een vakantie. “Waar half Nederland in de Algarve staat te golfen of op het strand ligt te bakken, kwam ik mezelf keihard tegen. Toch hebben de therapeuten me heel erg goed geholpen. De meeste deelnemers halen het niet, die vertrekken of geven gewoon op. Ik stond ook op dat punt maar ik heb het afgemaakt. Ze kijken naar je veerkracht en je sterke kanten. ‘Schrijf eens wat dingen op’, zeiden ze tegen me. Kijk nou eens naar wat je allemaal al hebt meegemaakt en wat je allemaal hebt gedaan en gezien. Voor ik het wist had ik zoveel opgeschreven dat ik dacht: dit zou best eens een boek kunnen worden.”
Je bent sterker dan je denkt gaat over je eigen innerlijke kracht. Hoe je tegenslagen kunt overwinnen en er sterker uit kan komen. “Sterker door strijd staat in het logo van Rotterdam gegraveerd maar ik zou er sterker door mentale strijd van willen maken”, zegt Marion. “Uiteindelijk weet ik nu heel diep van binnen dat alles altijd goed komt. Ik leerde door mijn eigen rauwe pijn heen te gaan en te accepteren hoe ik ben en dat dat goed is. Dat ik nu gelukkig ben in mijn caravan betekent niet dat dit mijn eindstation is. Ik heb vertrouwen in het universum maar vooral vertrouwen in mezelf. Wie van zichzelf houdt kan pas echt liefde aan iemand anders geven. Uiteindelijk kun je een gelukkiger mens worden, het zit allemaal al in jou.”