Angelo Mauricia en Carlos Bento besloten in 2019, na zelf jarenlang wedstrijden op het hoogste niveau gebokst te hebben, boksschool U-Boxr te beginnen. Waar er eerst alleen getraind werd met familie en vrienden in het Zuiderpark, geven ze nu aan een grote en diverse groep mensen twee keer per week training in een gymzaal aan de Aalsdijk.
Hoe zijn jullie begonnen met boksen?
Bento: “Ik ben begonnen op mijn negentiende doordat ik ruzie kreeg met een oudere vriend van mij, wat ook op een handgemeen uitliep. Toen kwam ik erachter dat ik mezelf helemaal niet kon verdedigen. Omdat mijn vader bokser is geweest heb ik er toen voor gekozen om te gaan boksen. Iets wat ik eigenlijk altijd al wilde. Ondertussen boks ik alweer zo’n twintig jaar nu.”
Je wilde die oudere vriend dus eigenlijk even lekker terugpakken?
Bento: “Nee, ik wilde gewoon zelfverzekerder zijn. Ik wilde die angst van toen nooit meer voelen. Ik ging ook gelijk naar de beste plek, want op de boksschool kwam ik alleen maar opgefokte taxichauffeurs en uitsmijters tegen en kreeg ik altijd wel een paar pompen van hen als ik daar kwam. Ik had de Rocky-story in mijn hoofd, je weet toch? Dus ik dacht de hele tijd dat ik door moest blijven gaan, want dat is wat Rocky ook doet. Ik heb op die sportschool vierenhalf jaar getraind en daarna kwam ik per toeval bij boksschool Van ’t Hof. Daar hebben Angelo en ik elkaar leren kennen. Ik ben daar ook mijn eerste wedstrijden gaan boksen.”
Mauricia: “Ik ben gelijk bij Van ’t Hof terecht gekomen. Met boksen ben ik ook begonnen om zelfverzekerder door het leven te gaan en om mezelf te kunnen verdedigen. Ik dacht altijd dat ik sterk was en iedereen aankon, totdat ik een keer een akkefietje had met vijf, zes man. Daarna had ik wel iets van dat ik mezelf moest leren gaan verdedigen. Ik was toen denk ik drie- of vierentwintig. Ik ben laat begonnen met boksen. Daarvoor heb ik fitness, voetbal en kempo gedaan, een vorm van karate. Maar dat was met trappen erbij en dat was toch niet helemaal mijn ding. Boksen ligt mij beter.
Wat is de reden dat jullie met de boksschool zijn begonnen?
Mauricia: “We wilden eigenlijk wat terugdoen voor de buurt. Jongeren en ouderen helpen om sterker in hun schoenen te staan. Sommigen willen wat zelfverzekerder in het leven staan, de ander wil gewoon tien kilo afvallen. Dat is per persoon verschillend, maar we willen ze allemaal helpen hun doelen te bereiken.”
Bento: “Wij creëren een plek waar je een soort van warme deken over je heen krijgt. Ik heb het zelf ook meegemaakt, toen ik naar boksschool Van ’t Hof van mijn oude boksvader Ton Dunk sr. ging. Met zijn trainingen raakte hij je echt, hij begreep je. Als je een keertje niet kon betalen, kwam dat later wel. Als je je best maar deed. Hij was iemand naar wie je opkeek, een rolmodel. En dat proberen wij weer terug te geven aan de jongeren die wij trainen. Wij zien hen niet anders dan we zelf zijn. Wij zijn alleen wat ouder en hebben daardoor wat meer ervaring met sommige dingen. We geven zeg maar ook een stukje therapie. Er komen jongeren met hun koppie naar beneden met hun ouders bij ons binnen. Die ouders zeggen dan dat ze graag willen dat hun kinderen zelfverzekerder worden. Vaak zie je dat na een paar lessen al gebeuren.”
De boksschool als hoeksteen van de buurt?
Mauricia: “Ja, dat zijn we eigenlijk onbedoeld wel. De bedoeling was puur lesgeven, niet om de hoeksteen van de buurt te zijn. Maar gaandeweg kwamen we erachter dat we als boksschool veel meer doen dan alleen boksles geven. Je bent inderdaad hoeksteen van de buurt, een plek waar hard wordt getraind, maar waar ook vriendschappen ontstaan en mensen hun ei kwijt kunnen.
Het zal ook de manier zijn waarop we lesgeven, het gaat allemaal vanzelf. Doordat je vertrouwen uitstraalt, krijg je dat ook terug in de zin dat je een goede band opbouwt en je veel meer te weten komt over je leden dan alleen maar oppervlakkig.”
Bento: “Zo zijn er heel veel bij ons gekomen die met problemen zitten en die we op die manier hebben verholpen. Het zijn overigens niet alleen jongeren hoor, ook volwassenen. Die komen bijvoorbeeld omdat ze te zwaar zijn of problemen hebben en daardoor niet lekker in hun vel zitten. Ik ben sociotherapeut en werk met jongeren die gedragsproblemen hebben. Daardoor weet ik dat als iemand ergens tegen aanloopt, er vaak een onderliggend probleem is. Uiteindelijk is het gewoon een kwestie van vertrouwen bouwen.”
Toch heeft boksen nog vaak een negatief imago.
Mauricia: “Er zijn inderdaad nog steeds mensen die denken dat boksen alleen maar voor losgeslagen idioten is. Maar kijk om je heen, het boksen wint heel erg aan populariteit en ook binnen bedrijven worden massaal workshops gegeven. De tijden dat mensen boksen als negatief zagen is in mijn ogen wel voorbij. Het boksen is juist een stukje rust na een drukke werkdag.
Het is niet meer de sport die in louche zalen, vergeven van de rook, gegeven wordt. Uiteraard heb je uitzonderingen en zijn er boksers die het in negatieve zin gebruiken, maar dat heb je overal en daar doe je helaas weinig aan.”
Hoe gaat dat met de kleinste boksertjes in zijn werk?
Mauricia: “Onze jongste leerlingen zijn vier jaar oud. Als ze zo jong zijn doen we het gewoon spelenderwijs, want zij kunnen nog niet zo lang hun concentratie erbij houden. Maar er zijn er ook al een paar van vijf of zes jaar die helemaal gefocust zijn. Die kunnen ook al een aardig potje boksen.”
Waarom hebben jullie gekozen om op Zuid de boksschool te hebben?
Bento: “Ik woon bij het Zuiderpark. Ik loop daar altijd mijn rondjes en zag dat er genoeg ruimte was. Er waren ook geen andere groepen met lessen bezig.”
Mauricia: “We zijn vervolgens in Zuid gebleven omdat onze eerste klanten ook uit Zuid kwamen.”
Zijn de problemen groter op Zuid dan aan de andere kant van de rivier?
Mauricia: “Dat is wat je hoort, maar ik heb geen vergelijkingsmateriaal.”
Bento: “Doet het ertoe? Hoe dan ook is het gewoon belangrijk voor de stad dat er mensen zijn die net als wij dit soort initiatieven nemen. Wij nemen de tijd voor de leerlingen, we kijken niet op de klok. Als je soms ook hoort wat die jongeren thuis meemaken, komen ze ook echt voor de geborgenheid naar ons. Wij slaan dan even die warme deken om hun heen.”
Wat betekent boksen voor jullie?
Mauricia: “Voor mij gaat het echt om dat stukje rust, dat ik m’n hoofd leeg kan maken na een drukke dag. En het stukje zelfzekerheid. Je straalt dat ook uit, waardoor mensen je gewoon minder snel lastigvallen. Verder is het natuurlijk ook een groot voordeel dat je aan je conditie werkt en dat je in vorm blijft!”
Wie waren jullie bokshelden vroeger?
Mauricia: “Mohammed Ali natuurlijk, Roy Jones jr. en Floyd Mayweather. Heel veel mensen mogen hem niet, maar hij is toch gewoon een goede bokser.”
Bento: “Voor mij dezelfde die Angelo opnoemde, maar ook Mike Tyson en Chris Eubank. Eubank had zo’n groot charisma. Dat was heel mooi om te zien.”
En uit Rotterdam?
In koor: “Bep van Klaveren!”
Bento: “Regilio Tuur mocht ik ook erg graag. Toen ik net een of twee wedstrijden had gebokst kwam hij ons op de boksschool training geven. Na een hele training wist hij van ons allemaal hoe we gebokst hadden en wat we goed hadden gedaan of waar nog aan gewerkt moest worden. Daar stond ik echt van te kijken. Hij interesseerde zich echt in ons. Met Don Diego Poeder hebben we ook getraind, die is ook supersympathiek.”
Is Rotterdam een echte boksstad?
Bento: “Jazeker.”
Mauricia: “Er zijn heel veel mensen die aan boksen doen hier. Het hoort ook bij de stad met het imago van niet lullen, maar poetsen en het rauwe van de haven. Er zijn ook diverse grote gala’s in Rotterdam, dus wat dat betreft kan ik zeker wel zeggen dat Rotterdam een echte boksstad is. Eind vorig jaar was er een groot gala in het Excelsior Stadion waarbij Stephan Danyo zelfs om de WBA Continental Title vocht. Daar mogen wij als Rotterdam trots op zijn! Dit jaar stond er weer een groot gala gepland, maar helaas vanwege corona kon dit niet doorgaan.”