Eind vorige eeuw was ik voor het eerst in New York. Ik kwam boven de grond bij Grand Central Station en dacht: net Rotterdam. Ik voelde me meteen thuis. We spraken toen net van ‘Manhattan aan de Maas’. Riek Bakker had wat torentjes bedacht op de Kop van Zuid én een lange zichtlijn van de Laan op Zuid. Alles naar schaal en maat natuurlijk.
Deze zomer was ik er weer en ik was onder de indruk van hoe aardig, vriendelijk en behulpzaam de mensen zijn. Rugzak open op Times Square? Een jongen tikt je op je schouder: ‘Sir…’. Waarom heet het buurtje van mijn hotel Dutch Kills? Een local legt het uit en bij ‘Dordts Kil’ valt het kwartje. “Ik kan voor u een gratis kaartje voor het museum regelen via mijn NY-pas”, zegt een dame die vervolgens aan de slag gaat met haar mobiel. Allemaal zo relaxed en aardig in een waanzinnige wereldstad.
Bodemprijzen
Hoogtepunt van mijn week in NY is een koorconcert in de aanloop naar de Pride-week: Stonewall Chorale door het eerste LHBTIQA+-koor1 van de Verenigde Staten. Het concert, Great Music from Great Movies, is in een kerk met een immense Progress-vlag boven het altaar.
Vooraf kan ik stiekem een kijkje nemen in de belendende consistorie-kleedruimte. Daar gonst het van prettige stress, energie en vrolijkheid. In een hoek van de kerk brengen vrijwilligers tegen bodemprijzen homemade cookies aan de man.
De voorzitter klimt op de kansel en speecht uit haar hoofd de sterren van de hemel. Daarbij lokt zij op een voor mij geheel nieuwe manier applaus uit de zaal uit.
Hoe? Dat houd ik voor mezelf.
Bij de toegift doet dirigente Cynthia Powell daar qua speechvaardigheid niet voor onder. Zij zegt dat de Pride-beweging wat tegenwind had, maar dat zij niet van wijken wilde weten. Er volgt een ovationeel applaus en dan zet de zaal Start spreading the news in van het fameuze New York, New York. Kippenvel en vochtige ogen. I want to be a part of this…
Nog drie letters…
Thuis weer terug op nuchtere bodem. En daar merk ik dat de hoeveelheid letters in LHBT-et cetera tot onbegrip, commentaar én afkeuring leidt in mijn omgeving: “Waar staat die A nou weer voor? Ik raak de tel en de draad kwijt, hoor.”
Daar komt die oeroude Hollandse gewoonte bij van allemaal een eigen kerk, een eigen partij of een eigen clubje. Splitsen is niet het delen van gemeenschappelijke waarden, maar je juis tegen elkaar op- en afzetten.
Op die manier werken we zelf toenemende intolerantie en dalende acceptatie in de hand. Daarom stel ik drie nieuwe letters voor: GGD, de Grootste Gemene Deler. Voor wat ons bindt en wat eigenlijk heel simpel is. Geef allemaal je eigen invulling aan je eigen stijl van leven, respecteer de invulling die de ander kiest en wees trots op wat al die letters samenbindt in deze tolerante stad. Pride aan de Maas.
Kees Vrijdag
- Stonewall is sinds juni 1969 de bakermat van alle Prides, zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Stonewall-rellen.