Weet je, zo gaat dat vaak. Omringd door aandacht word je geboren. Al je eigenschappen worden positief uitvergroot en gedeeld. Van “zo mooi als jij is er geen tweede” tot “joh, wat doettie het toch goed.”
Gedurende de jaren raak je beschadigd, of je struikelt en staat weer op. De aandacht die je krijgt wordt minder en verplaatst naar nieuwkomers. Zij die fris aan het leven beginnen. Waarin je herkent waar jij ooit was, en er zelf iets van probeert te maken. Als onderdeel van de groep, waarin jij je eigen rol speelt. In een strooptocht naar erkenning.
En precies op het moment dat je jouw rol in het leven en je onafhankelijkheid begint te waarderen, dan voel je beweging ontstaan. Ze hebben nieuwe plannen met je en alle ogen zijn op jou gericht. De eigenschappen die je inmiddels voor lief neemt of waar je trots op bent, worden beoordeeld en besproken.
Daar ga je dan, in het keurslijf van je nieuwe leven. Toekomstbestendig noemen ze dat. Met verhoogde eisen, verwachtingen en verantwoordelijkheden. De momenten van rust steeds kariger, als sober hoogtepunt van jouw bestaan. Eindelijk erkend door de buitenwereld of op handen gedragen. Verlang je soms terug naar het begin, waar jij alleen ‘was’.
Terwijl de tijd verder dendert en de jaren overvloeien in decennia, word je wakker in een nieuwe werkelijkheid. Aftakelen noemen sommigen dat. Of verval. Verward en verwonderd over deze wending nestel jij je in je nieuwe rol. Waarbij verwachtingen worden bijgesteld en gevallen steekjes door de vingers gezien.
Je bent beland op het punt dat je de rust krijgt om de tijd de tijd te laten. Dat de mensen om je heen bewonderend naar je kijken. Dat jouw schoonheidsfoutjes of gebreken opnieuw worden gewogen, en gezien als monument van dienstbaarheid en trouw.
Jouw silhouet als een houvast voor velen. Een rustpunt in het stadse kabaal. Een anker of een rots in de branding. En een muze voor elke fotograaf.
De brugdelen op de beide oevers zijn de oudste delen van de Hef, zij stammen uit 1878. De tijden waarop de brug werd geopend voor de scheepvaart, vormden jarenlang het nulpunt van het NS-spoorboekje. Inmiddels is de Hef een rijksmonument.