Op 21 en 22 maart zullen duizenden popliefhebbers een ode brengen aan de popmuziek. Een ode aan memorabele bands en artiesten die anno 2020 nog steeds hun stempel drukken op onze muziek. Rotterdam Ahoy zal opnieuw popgeschiedenis gaan schrijven. Hoog tijd eens kennis te maken met de initiatiefneemster van dit festival: Eva van der Vegt.
Hoe ben je op het idee gekomen een popfestival als ODE te organiseren?
“Ieder jaar in december zit zowat heel Nederland ‘vastgekluisterd’ aan de Top 2000. In elke editie komen er enorm veel popnummers uit de afgelopen vijftig jaar voorbij. Ik denk dan altijd: hoe fantastisch zou het zijn om al die vette nummers van toen live te herbeleven. Zo is ODE geboren.”
Ontzettend gaaf. Waarom koos je voor Rotterdam Ahoy?
“Ahoy kent een rijke popgeschiedenis. Veel van de bands en artiesten waaraan we een ode gaan brengen, hebben hier ooit zelf gespeeld. Het is bijzonder om te weten dat Pink Project, dé tributeband als het om Pink Floyd gaat, op dezelfde plek op zal treden als waar bijna vijftig jaar geleden Pink Floyd Ahoy heeft ingewijd. Deze geweldige band kan in maart dus nogmaals live beleefd worden op ons festival.”
Dat moet mensen enthousiast maken. Hoe zijn over het algemeen de reacties op dit unieke initiatief?
“Men haalt spontaan anekdotes aan, over bands en artiesten die ze vroeger, toen ze nog jong waren, live hebben bewonderd. Het is dan ook echt een feest van er- en herkenning. ODE roept emotie op, zorgt voor herinneringen aan ieders jeugd en benadrukt hoe goed de muziek van weleer eigenlijk is. Het is leuk om te zien dat ook de jongere generaties enorm enthousiast zijn. Kennelijk weten ook zij de popmuziek van toen op waarde te schatten. Feit dat er zo’n gemêleerd publiek op ODE afkomt, is het grootste compliment dat ik als organisator kan krijgen.”
‘Veel van de bands en artiesten waaraan we een ode gaan brengen, hebben hier ooit zelf gespeeld’
Waarom mag ik dit Rotterdamse popfestival absoluut niet missen?
“ODE is een blast from the past. Je kan een heel weekend lang genieten van de beste tributebands en artiesten. Van The Beatles tot aan Coldplay. Al deze helden zullen een ode brengen aan de popmuziek vanaf de jaren zestig tot en met begin deze eeuw. Met drie podia in Rotterdam Ahoy en zo’n vijfentwintig tributebands is het een indoor popfestival dat in de Randstad zijn gelijke niet kent. Het comfort alsook de akoestiek van Ahoy zijn de kersjes op de taart. Iedereen zal zich, al is het maar voor even, in het beste gedeelte van de Top 2000 wanen.”
Precies een dag voordat we met Eva van der Vegt spraken, hadden we een interview met Ruud Verwijk. De gitarist van, jawel, Pink Project. Konden we mooi eens vragen hoe één van de topacts op ODE tegen dit popfestival aankijkt.
Liep Pink Project meteen warm toen ze voor het eerst over dit initiatief hoorde?
“Ja, het idee een tributefestival te organiseren met gerenommeerde en gepassioneerde tributebands sprak ons meteen aan. De naam ODE benadrukt dat het een festival is met respect naar de originele band of artiest. Pink Project timmert zo’n vijfentwintig jaar aan de muzikale weg en heeft een mooi trackrecord opgebouwd. Popfestival ODE is daar een mooie aanvulling op.”
Doe eens een bescheiden greep uit dat trackrecord, al is het alleen maar om de lezers die Pink Project nog niet kennen nieuwsgierig te maken.
(Glimlachend) “Wij waren één van de eerste tributebands in de Benelux. De historie van Pink Project kent vele hoogtepunten. Ik herinner me het The Wall Live concert in Delft (2010) nog heel goed. Dat optreden was een exacte kopie van de beroemde The Wall concerten van Pink Floyd in 1980. Met hulp van honderdzestig vrijwilligers hebben we een Pink Floyd-waardig niveau laten horen. De show had dezelfde iconische – en gigantische – muur, de kenmerkende inflatables en de dikke lichtshow inclusief projecties.”
‘We bestaan inmiddels langer dan Pink Floyd in haar originele bezetting’
Dat moet indrukkend zijn geweest.
“Dat was het zeker, zoiets blijft je altijd bij. Net als het Peace One Day concert waar wereldwijd opgeroepen werd tot wapenstilstand en het stoppen van geweld. Wij werden uitgenodigd om in de prachtige tuin van het Vredespaleis de openingsavond te verzorgen. Wetende dat tegelijkertijd in de Royal Albert Hall de Britse editie plaatsvond met artiesten als Lenny Kravitz, Bryan Adams, Peter Gabriel en Sir Elton John, maakte deze avond extra speciaal.”
Jullie hebben in 2013 toch ook in het Kralingse Bos gespeeld?
“Man, ik denk nog vaak terug aan dat optreden. Op dit heilige terrein werd een monument onthuld ter ere van het Holland Popfestival dat in 1970 in het Kralingse Bos heeft plaatsgevonden. Pink Project was de hoofdact op deze bijzondere dag en heeft daar, net als de duizenden aanwezige bezoekers, fantastische herinneringen aan overgehouden”.
Pink Project wordt beschouwd als één van de beste Pink Floyd tributebands ter wereld. Er zijn zelfs stemmen die beweren dat Pink Project gewoon Pink Floyd 2.0 is.
“We bestaan inmiddels langer dan Pink Floyd heeft bestaan in haar originele bezetting! (lacht) Ons streven is niet alleen de muziek perfect na te spelen maar ook de ziel erin te leggen zoals Pink Floyd dat altijd deed. Die combinatie vormt de kracht van Pink Project. De unieke sfeer is voor de fans nét dat beetje extra. Tja, Pink Floyd 2.0, we zijn vereerd maar ook realistisch. Ik heb Pink Floyd meerdere malen live gezien, ook in de originele bezetting, en geloof me maar als ik zeg dat geen enkele tributeband het origineel kan overtreffen.”
Het is niet de eerste keer dat Pink Project zal schitteren in Ahoy. Hoe is het om daar te spelen?
“Ahoy en Rotterdam, een onvergetelijke ervaring. Ik spreek voor alle band- en crewleden als ik zeg dat hier mogen optreden een totaalbeleving pur sang is. Het lijkt haast een jongensboek, want mijn eerste concert ooit, als bezoeker, was een concert van Pink Floyd. In 1977, in Ahoy. ODE zal dus niet alleen voor de bezoekers maar ook zeker voor ons een festival worden van nostalgie, van erkenning en herkenning. Wij gaan er, samen met de andere tributebands en artiesten, een onvergetelijke avond van maken. Misschien wel net zo onvergetelijk en legendarisch als die ene avond in 1977.”
