Rotterdam barst van de helden. Denk aan Erasmus of Kaat Mossel. Maar er zijn ook veel verborgen helden. Want wie is toch die man of vrouw die ongemerkt goed doet voor de stad. Deze keer: Mariam el Haddouti, coördinator bij het Vrouwen Emancipatie Centrum BoTu.
“Iraanse, Iraakse, Turkse, Marokkaanse, Afghaanse, Kaapverdiaanse, soms ook Nederlandse vrouwen doen gezamenlijk een activiteit in het centrum BoTu. Van potten bakken tot yoga. Geregeld ontbijten ze met elkaar. El Haddouti: “Ik kijk er weleens naar en vraag me dan af, hoe kan het in de rest van de wereld misgaan? Hier gaat iedereen met elkaar om.”
Schamen
Bij het wijkcentrum aan de Taanderstraat in Rotterdam-West komen vrouwen uit de buurt bij elkaar. El Haddouti is daar coördinator en zit overal bovenop. Vooral het onderhouden van sociale contacten ziet ze als een belangrijke taak. “Vrouwen komen met hun vragen of problemen naar mij toe. Ik sta ze graag te woord. Dat kan echt van alles zijn. Soms hebben ze problemen met hun huis, of hebben ze opvoedingsvragen. Ik merk dan dat veel vrouwen zich schamen. Ik help ze op weg en stuur ze door naar de juiste instanties. Maar met mij is de eerste drempel al genomen.”
Trainingen
“Ik denk dat ik voor veel vrouwen een voorbeeld ben”, vertelt ze. “Ik ben 36 jaar geleden met mijn ouders hier naartoe gekomen. Ik was in die tijd het enige Marokkaanse meisje in mijn klas op de basisschool in Delfshaven. Kun je nagaan! Ondanks dat ik religieus ben opgevoed, heeft mijn vader altijd benadrukt dat school en werk belangrijk zijn. Hoe anders is dat bij sommige vrouwen die ik hier ontmoet. Ik zal nooit vergeten dat een vrouw bij ons een training Basishulpverlening volgde. Ze woonde al dertig jaar in Nederland, maar kwam de deur niet uit en zorgde alleen maar voor het huishouden. Ze heeft haar certificaat gehaald. Ze was zo blij, zo trots. Het was haar eerste diploma. ‘Ik ben nu nuttig, ik kan mensen eerste hulp verlenen als het moet’. Vervolgens is ze andere trainingen gaan volgen. Deze vrouw was voorheen alleen maar met haar gezin bezig en nu ziet zij zichzelf in de spiegel. Zo mooi.”