“Oude verlaten gebouwen hebben een intense schoonheid”, vertelt digitaal designer Thomas Eekhof (22). Op internet werd hij gegrepen door de bijzondere beelden van fotografen die via urban exploring op verboden, vervallen plekken in steden komen. Dat wilde hij ook: “Ik fotografeer graag. Het idee dat je uniek beeld maakt van plekken waar verder niemand anders komt, sprak me enorm aan. Ik had het er met een vriend van me over en samen besloten we op zoek te gaan. We wilden naar Antwerpen om een verlaten beursgebouw te bezoeken, maar in Rotterdam zijn ook heel veel verlaten plekken te vinden.”
Dus struinden ze samen door de stad. “Op de Kop van Zuid kwamen we het oude Pakhuismeesteren tegen, een 74 jaar oud pakhuis dat wacht op een andere bestemming. We keken snel om ons heen en dachten, what the hell, we proberen het gewoon. Voor we het wisten stonden we binnen.”
Adrenaline
In het pakhuis worden ze overspoeld door de adrenaline die gepaard gaat met urban exploring. “Je betreedt verboden terrein, dat is ook de kick ervan. Eigenlijk doe je stiekem iets dat niet mag. Maar het is zo mooi als je alleen of met zijn tweeën door een verder verlaten gebouw loopt. De puurheid van de ruimtes die niet zijn ingevuld door mensen. En elke keer als je een nieuwe ruimte betreedt, komt dat gevoel weer boven. Het is ontzagwekkend mooi om de glorie van een industrieel pand te zien vervliegen. Het mooiste is dat je de oude structuur van het gebouw ziet, waarop je je fantasie kunt loslaten.”
‘Het is ontzagwekkend mooi om de glorie van een industrieel pand te zien vervliegen.’
Moment kiezen
Urban exploring is niet gemakkelijk in een grote stad. “Leegstaande gebouwen zijn dichtgespijkerd of er wordt gewerkt en dan is er zware beveiliging”, weet Eekhof inmiddels. “Maar er is een overgang tussen die twee momenten, waarop er net een gaatje vrij is om een gebouw zonder veel problemen te betreden. Het is dus niet alleen zoeken naar een geschikt gebouw op een beetje verlaten plek, maar ook wachten op het juiste moment.”
Bij Pakhuismeesteren was precies zo’n moment. Het gebouw is niet dichtgespijkerd en er was geen serieuze beveiliging op het moment dat Eekhof en zijn vriend langskwamen. “Tussen al die moderne bebouwing van de Rotterdam, het Nieuwe Luxor en woontorens als Montevideo, staat het pakhuis er verloren bij. We konden onder het hek doorkruipen en snel naar binnen glippen.”
Met de telefoon als zaklamp lopen ze door de grote zalen en kantoren van het verlaten gebouw. “Elke stap veroorzaakt een echo, de trappen kraakten vervaarlijk en je moet steeds opletten waar je loopt. Vloerplanken kunnen loszitten en er kan allerlei materiaal rondslingeren waaraan je je kunt bezeren. Maar je krijgt er magische momenten voor terug. We stapten een zaal in en door het vage licht dat naar binnen viel, zagen we ineens de tekst VERBODEN TE ROOKEN. Daar werden we echt stil van, zo mooi.”
‘Ik zoek naar unieke foto’s die Rotterdam op een heel andere manier in beeld brengen.’
Pakhuismeesteren: totaal onverwacht
Pakhuismeesteren is het eerste pand dat Eekhof via urban exploring ontdekt en vastlegt. Maar het zal zeker niet het laatste zijn. “Rotterdam heeft zoveel fabrieken, loodsen en andere gebouwen die leeg staan en wachten op een andere bestemming. Dat ik gepakt kan worden door de politie? Daar ben ik niet mee bezig. Het zal horen bij het eigenwijze van een Rotterdammer. En de spanning van gepakt kunnen worden, hoort er nou eenmaal bij. Ik zoek vooral naar die unieke foto’s die Rotterdam op een heel andere, onverwachte manier in beeld brengen. Elk pand dat je betreedt is een nieuwe plek die je ontdekt in je eigen stad.”
