Postmen is terug. Tussen 1998 en 2003 scoorde de band met hun mix van reggae en hiphop verschillende grote hits, wonnen ze talloze muziekprijzen en veroverden ze de Europese podia. Frontman Remon Stotijn – solo beter bekend als postman – en rapper Shyrock besloten begin dit jaar de krachten weer te bundelen.
Na 2003 zijn jullie beide solo gegaan. Waarom beginnen jullie nu weer met Postmen?
“We doen het voor de liefhebbers. We kregen vaak de vraag wanneer we weer iets samen gingen doen. Vroeger dachten we: waarom? Nu denken we: ja, waarom niet? Afgelopen maanden hebben we wat getourd. Kijken of we het nog hebben. Een beetje snuffelen. Kijken of we samen weer op één weg kunnen komen. Dat is moeilijk, want we zijn langer uit elkaar geweest dan dat we een groep waren. We zijn gewend dingen solo te doen. Dat hadden we onderschat, het was best pittig.”
‘Postmen heeft nog steeds de sound’
Volgend jaar vieren jullie je vijftienjarig jubileum. Wat gaat er gebeuren?
“We gaan ons eerste album ‘Documents’ opnieuw uitbrengen, want die plaat is al jaren nergens meer te krijgen. We willen het met groots vuurwerk naar buiten brengen. En we gaan het album van voor naar achter spelen, dat is wat de fans willen. Lowlands zou te gek zijn, maar er staat nog niets vast. Maar we brengen ook nieuwe nummers.”
Is Postmen veranderd?
“Rap is veranderd. En ik ga mee, ben up to date. Ook Shyrock is als zanger gegroeid. De struggle van Postmen is dat fans die nieuwe dingen niet willen. Terwijl je als muzikant je artistieke vondsten wilt delen. Dat is heel moeilijk hoor. Maar oké: Postmen heeft nog steeds de sound. Dat checken we ook in onze omgeving. Mijn moeder is een grote graadmeter. Haar laat ik alle nieuwe nummers horen.”
Wat is jouw inspiratiebron?
“Het leven zelf. Als ik me niet cool voel, schrijf ik dat op. Ik ben niet iemand die gaat zitten en zegt: ik ga nu een liedje schrijven over een meisje. Dat voelt geforceerd. Hoe ik me voel dat vertaal ik. Bijna als therapie. Ik schrijf het van me af. Soms in woorden, soms in melodieën, soms in akkoorden.”
Je woont tegenwoordig in Zwijndrecht. Heb je nog wat met Rotterdam?
“Ik ben er geboren en getogen en ik kom er steeds terug. Het gaat vooral om de mentaliteit. Rotterdam is hard. De mensen zijn eerlijk, recht voor zijn raap. Ik ben ook recht door zee, dus in die zin voel ik me op en top Rotterdammer. In de hiphop vergelijken we Rotterdam met New York. Als je het in Rotterdam kunt maken, kun je het overal maken!”
Hoe ga je om met je bekendheid?
“Ik heb geen last van Michael Jackson-achtige taferelen. Dit is Nederland. Wat ik leuk vind van mijn zogenaamde bekendheid, is dat mensen me respect geven. Respect is te gek. Na de show gooi ik een handdoek om m’n nek, pak een colaatje en loop de zaal in om mensen persoonlijk te bedanken. Dat hele sterrending hebben we vroeger al gehad. Dat was leuk, met alle meiden en de handtekeningen enzo. Maar nu voel ik me vooral geblesst dat ik dit kan doen, dat ik kan leven van de muziek. Niet om cocky te klinken maar de dromen die ik als kind had, zoals een plaat maken, heb ik bereikt. Ik wil nu vooral een goede vader zijn en een zo goed mogelijk persoon.”
‘Dat hele sterrending, met de meiden enzo, dat hebben we al gehad’
Maar een burgerlijk bestaan leid je niet.
“Mijn leven is zwaar rock-’n-roll! Niet qua bier of sex, maar omdat ik leef hoe ik wil. Rock-’n-roll is vrijheid. Het burgerlijke bestaan is niets voor mij, maar als dat voor jou wel werkt, prima, I respect it. Maar respect mij ook. Sommige mensen hebben een richtlijn of baas nodig. Niets voor mij. Je leeft maar een keer. Geen compromissen. Het leven is ons geschonken. It’s yours, doe ermee wat je wilt.”
Je was getrouwd met Anouk, met wie je drie kinderen hebt. Nu ben je getrouwd met de zangeres van Postmen, Alyssa. Hoe mix je privé en zakelijk?
“Weer een zangeres, zei men. Maar waar moet ik de vrouwen anders vandaan halen?! Mijn leven ís muziek. We zijn alweer vijf jaar samen en hebben een dochtertje van twee. Ik werd verliefd op Alyssa’s geweldige stem. Wij spreken het direct uit als we iets niet tof vinden en zijn eerlijk. Mijn vrouw is ook mijn beste vriendin. We doen alles samen.”