Of je het nu leuk vindt of niet, aan boksen kleeft een bepaald imago; breedgeschouderde mannen die zich in het zweet werken in bedompte achterafzaaltjes. TYR Boxing, de boksschool van Marichelle de Jong, doet het anders. Met White Collar Boxing (WCB) richt ze zich op de professionals uit het Rotterdamse bedrijfsleven. “Boxing is serious bussiness.”
De boksschool van De Jong, op een industrieterrein in Ommoord, is open en uitnodigend van opzet. Grote ramen bieden zicht op het houten interieur met als blikvanger de boksring. “Dat is bewust zo gedaan”, vertelt De Jong. “Ik wil dat mensen zich veilig en welkom voelen. Er komt hier van alles trainen, van ouwetjes tot kids. Iedereen is hier welkom.”
Drie keer in de week verzamelen zich in alle vroegte de deelnemers aan WCB. Voordat de werkdag begint, werken ze zich met zijn allen in het zweet tijdens een pittige bokstraining. De leden zijn vrijwel allemaal afkomstig uit het Rotterdamse bedrijfsleven. De WCB is derhalve ook een netwerkclub van gelijkgestemde ondernemers.
Vriendschappen
De Jong, zelf oud-bokser die het tot Europees Kampioen heeft geschopt en 77 van haar 95 gebokste partijen won, kwam op het idee om White Collar Boxing te introduceren in Nederland op de Olympische Spelen in London. “Daar ontmoette ik een Rotterdamse advocaat die wilde dat ik hem leerde boksen. Een paar maanden later sprak ik een Ierse coach die WCB gaf in Ierland. Zo is het begonnen.’
Inmiddels kent de WCB meer dan 25 leden. “Boksen is een moeilijke sport. Het daagt je fysiek en mentaal ontzettend uit. Je moet constant scherp zijn en je raakt nooit uitgeleerd. Door dat proces samen te doorlopen, ontstaan hechte vriendschappen. Dat is mooi om te zien.”
WCB Event
Trainen en sparren is natuurlijk leuk, maar hoe is het om echt in een ring te staan, compleet met publiek en een tegenstander die net zo graag wil winnen als jij? De Jong: “Veel van de boksers vinden het prima om drie keer in de week lekker bezig te zijn, maar sommigen willen zich ook wel graag meten met de anderen. Want ja, hoe goed ben je nu eigenlijk? Daarnaast vinden ze het ook fijn om gericht naar een doel toe te werken.”
Om aan die behoefte te voldoen, organiseert De Jong ieder jaar het WCB-event, een heus boksgala in hotel Wings bij Rotterdam the Hague Airport waar ‘haar’ boksers het tegen elkaar opnemen. Dit jaar op 3 april. “Ieder jaar hebben we een ander thema. Vorig jaar was dat bijvoorbeeld The Godfather, waarbij de gasten allemaal verkleed waren als maffiosi uit die tijd. Dit jaar is het thema Japan, vanwege de Olympische Spelen.”
‘Je moet explosieve kracht bezitten en het tegelijkertijd ook drie keer twee minuten volhouden’
Maar ze gooit haar pupillen niet zomaar voor de leeuwen. “Nee, zeker niet. Boksers moeten minimaal een half jaar van tevoren de knoop doorhakken of ze mee willen doen. Het is een lastige sport. Je moet verschillende soorten conditie opbouwen. Je moet explosieve kracht bezitten en het tegelijkertijd ook drie keer twee minuten volhouden. Dat lijkt misschien niet zo heel lang, maar het kost ontzettend veel energie. Hoe vermoeider je wordt, hoe meer je gaat terugvallen op automatismen. Maar die moeten er dan wel ingeslepen zijn en dat kan alleen door oefenen, oefenen, oefenen. Vandaar dat half jaar en het liefst nog wat langer. Boksen is serious business hoor!”
De Jong geniet ervan de deelnemers klaar te stomen voor het gevecht. “Ze trainen met zijn allen keihard voor dat ene doel. Tijdens dat traject zie je vriendschappen opbloeien en wordt de groep steeds hechter.”
Lymph en Co
Het jaarlijkse boksgala is niet alleen bedoeld voor de flitsende professional of snelle zakenman (m/v) die zich wil bewijzen in de boksring. Het hoofddoel van de avond is geld ophalen voor Lymph en Co. Deze stichting steunt onderzoek naar lymfeklierkanker en is een initiatief van Prins Bernhard jr. die de ziekte overleefde. Wie meedoet aan het gala moet niet alleen hard trainen maar ook binnen zijn of haar zakelijke netwerk op zoek gaan naar donateurs. “Net zoals je vroeger bij je buren ging aanbellen voor een sponsorloop of zo”, lacht De Jong, die ook ambassadeur is voor de stichting. Dan weer serieus: “Maar de bedragen zijn wel wat groter, hè? Voor honderd euro doen we het niet!”
De oud-bokser is zelf ook nog sportief actief voor Lymph en Co. “Ik doe in maart mee aan de Hollandse 100, dat is tien kilometer schaatsen en negentig kilometer fietsen. Ik moet tenslotte ook nog een doel hebben, hè!”
Dat ze met haar gala een succesformule heeft aangeboord, wordt wel duidelijk uit de klinkende financiële cijfers: vorig jaar bracht het gala 123.000 euro op. “En dat gaat allemaal naar de stichting! Mooi toch?”
Vera Lenting
Eigenaresse duurzame modewinkel Natur-el
“Dit jaar doe ik voor het eerst mee en ik ben nu al bloednerveus! Ik boks nu een jaartje ongeveer. Daarvoor sportte ik ook wel met een personal trainer, om een beetje fit te blijven, maar daar had ik veel minder plezier in. Als je een specifieke sport beoefent, zoals in dit geval boksen, word je naar mate je traint niet alleen sterker en fitter, maar ook beter. Je leert echt iets. Scherp blijven en focussen.
Van nature ben ik geen agressief persoon, dus in de ring moet straks wel die knop om. Dat vind ik sowieso wel een apart fenomeen van boksen, dat ik bewust iemand ga slaan die ik eigenlijk heel graag mag. Niet met emotie boksen, dat wordt de uitdaging, al was het vroege opstaan om om 07:00 uur op de boksschool te staan de eerste uitdaging! Nu ik het een tijdje doe, wil ik niet anders meer. Dat was echt het laatste dat ik had verwacht.
Ik zie het event als een mooie stip aan de horizon. Ik werk naar een doel toe en dat vind ik fijn. Samen met een toffe groep ondernemers werken aan je lijf en dat ook nog eens voor een goed doel. Ik heb er, ondanks dat ik het retespannend vind, enorm veel zin in!”
Ben van der Schuit
Eigenaar van Schuit Beheer B.V.
“Drie keer in de week sta ik hier om 07:00 uur ’s ochtends voor de bokstraining. Voor mij een heerlijk begin van de dag. Je bent lekker bezig en De Jong is echt een gedreven trainster en daar leer ik veel van.
Boksen was voor mij geen onbekende sport. Als jongen heb ik het ook gedaan. Alleen trainen hoor, geen wedstrijden. Dit jaar ga ik voor de derde keer meedoen aan het White Collar Boxing Event. Een echte wedstrijd maakt het boksen extra leuk. Je traint met een heel duidelijk doel en dat motiveert.
In 2014 deed ik de eerste keer mee. Joh, die spanning en die adrenaline net voordat je opkomt, dat is met niets te vergelijken. Valt ook niet te simuleren, dat moet je gewoon ervaren. Je staat toch oog in oog met iemand die je voor je kop wil slaan. (lacht) Maar als de bel eenmaal klinkt, heb je geen tijd meer om daarover na te denken. Boksen is namelijk ontzettend vermoeiend. Niet alleen fysiek maar ook mentaal. Je weet dat je klappen gaat krijgen, de vraag is alleen: Hoe ga je daarmee om? Daarnaast ben je voortdurend bezig met het inschatten van tegenstander. Hoe gaat het met hem? Raakt hij al vermoeid of niet? Daar moet je dan je eigen plan weer op aanpassen. Eigenlijk niet anders dan in het zakenleven. Daar moet je je ‘tegenstanders’ ook juist inschatten wil je succesvol zijn.
Ik heb nu twee keer meegedaan. De eerste keer heb ik verloren, de tweede keer was het onbeslist, dus ja, nu moet het gebeuren. Mijn geheime wapen? Ik kijk heel gemeen. Daar schrikken ze van!”