Van schaapherder in de oneindige leegte van de Tibetaanse hoogvlakte tot leider van een werkplaats voor de geest in de wervelende potpourri van Rotterdam. Totaal verschillende werelden. Maar voor de eigenwijze, goedlachse boeddhistische lama Jigmé Namgyal is de Maasstad zijn tweede thuis geworden.
Jigmé Namgyal komt uit een herdersgezin dat over de hoogvlaktes van Golog (Noord-Tibet) trok met zijn schaapskudde: “Boeddhistisch onderricht speelde geen grote rol in ons leven, maar mijn ouders leerden ons wel de beginselen van menselijke waarden uit het boeddhis-me.” Toch raakt Jigmé zo gefascineerd door die filosofie, dat zijn vader hem in de leer doet bij een lama, een docent, als hij een jaar of acht is. De onregelmatige lessen zijn niet genoeg voor de jongeling en rond zijn veertiende trekt hij op eigen houtje met zijn broer naar het klooster Larung Gar. Hier studeert hij uiteindelijk negen jaar en wordt monnik.
Globetrotter
Het nomadische bloed blijft echter door zijn aderen stromen. Na zijn studie vertrekt hij naar India. “Ik wilde op de plekken zijn waar Boeddha geleefd heeft.” Hij schiet in de lach: “Ik was zo weer weg. Ik was de hoogte en de kou van Tibet gewend. In India werd ik ziek van de hitte.” Hij verruilt India voor Nepal, maar zijn gezondheid blijft fragiel. Op aanraden van een rimpoche, een hoge docent, vertrekt hij naar het koelere Europa om les te geven. “Mijn vrienden waren verdrietig, maar ik wilde toch gaan…”
Op zijn gemak
Hij belandt in Rotterdam, dat in alles van zijn geboortegrond verschilt. Toch voelt hij zich direct op zijn gemak. Een gevoel dat bevestigd wordt als hij enkele maanden op reis gaat en onderweg Nederlands hoort praten: “Toen ik dat hoorde, kreeg ik een overweldigend gevoel van thuiskomen. Ik wist zeker: Rotterdam is mijn tweede thuis.”
De stad raakt hem. “Zoveel mensen, zoveel verschillende achtergronden. En toch zoeken mensen verbinding: religie en achtergrond doen er niet toe. En tegelijk valt me op hoe ingenomen mensen hier zijn met verschillen. Het boeddhisme benadrukt overeenkomsten. Dat vraagt liefde en compassie en oprecht aardig zijn, maar dat roept hier ongemak op. Jullie willen altijd plannen. Maar aardig zijn is niet iets waar je je agenda bij nodig hebt.”
Werkplaats voor de Geest
Lama Jigmé werkt samen met een paar toegewijde Rotterdammers aan een nieuw centrum in de stad: de Rotterdamse Werkplaats voor de Geest. Mensen uit alle generaties, tradities en religies zijn straks welkom om te werken aan hun eigen geest. “Voor harmonie en compassie heb je een kalme geest nodig, die niet steeds springt naar pijn en zorgen uit het verleden, en angst en onzekerheid voor de toekomst. Een kalme geest is in het nu, waar ons lichaam ook is. Mijn kennis over compassie wil ik overdragen. Dat kan bij uitstek in Rotterdam: hier lukt alles als je hard werkt en geduld hebt.”