Kloppend hart van Rotterdam

“Mijn aankomst in Nederland verliep anders dan gehoopt”

Daphne Koenders Tekst
Frank Hanswijk Beeld

Wat ontstaat er als tijdelijkheid de ruimte krijgt in een straat in transitie? Deze portrettenreeks belicht de betrokkenen bij Pension Almonde. Dit keer: Eljernon Martes (24) die in het ‘Douwershuis’ begeleid in het pension woont.

Eljernon Martes woont samen met zijn huisgenoot Yassin op nummer 153, het ‘Douwershuis’. Een samenwerking met Rotterdamse Douwers, een organisatie die jongeren met problemen helpt om weer een stabiel leven op te bouwen. Voor hij in het pension kwam, sliep Eljernon op straat of in de nachtopvang. Het is gek om te bedenken dat hij een jaar geleden nog op Curaçao woonde met zijn vriendin en twee zoontjes. 

Douwershuis

Het Douwershuis blijkt een van de netste woningen van het pension. Er staat geen afwas, de eettafel is leeg. Het is er erg warm. De thermosstaat staat op 24 graden. Met beperkte middelen heeft Eljernon toch iets gezelligs van z’n kamer gemaakt. Het gouden behang hing er al. Aan de muur een schilderijtje van een papegaai die toevallig dezelfde kleur heeft. “Die hing in het trappenhuis, maar ik heb ‘m liever hier in m’n kamer.” Ernaast hangt zijn panterbadjas. Op de plank aan de wand liggen schoolboeken, kledingstukken, een reep chocolade en een grote bus proteïnepoeder. Bijzondere aandacht besteedt hij aan zijn planten: twee wietplantjes. “Je mag er vijf in Nederland, maar ik wilde geen risico nemen, daarom heb ik het hierbij gehouden.”

Aangehouden

“Sinds ik hier woon en een begeleider heb, is alles eindelijk weer stabiel aan het worden”, vertelt Eljernon. “Eerst was alles stress en hoofdpijn.” Een jaar geleden liet hij zijn vriendin en zoontjes Nesom en Ethan van 2 en 4 jaar oud achter op Curaçao om in Nederland naar school te gaan. “Ik wilde een diploma op zak hebben. Ons leven beter maken.” Het liep allemaal anders. De gebeurtenissen hadden zo’n impact dat het te moeilijk voor hem is om het na te vertellen. “Vraag het maar aan mijn begeleider.”

Jos Versluis weet als begeleider alle details en helpt Eljernon om stappen in de juiste richting te zetten. Als vrijwilliger bij Rotterdamse Douwers begeleidt hij drie jongeren. “Eljernon heeft geen geweldige jeugd gehad, laten we dat zo maar zeggen. Hij stopte met school en zijn vriendin werd al jong zwanger. Hij werkte in het toerisme, maar wilde een opleiding volgen in Nederland. Hij werd daarbij extreem aangemoedigd door mensen in zijn omgeving. Vlak voor vertrek kreeg hij een gloednieuwe trui en rugzak. Op Schiphol werd hij aangehouden: er zaten drugs in verstopt.”

Momenteel loopt het beroep tegen de zaak. Eljernon zegt dat hij oprecht niet wist dat hij drugs meedroeg. Er waren wel meer dingen vreemd. Bij aankomst in Nederland bleek dat iemand een bankrekening op zijn naam had geopend en allerlei telefoon- en Netflixabonnementen had afgesloten. “Hij had meteen schulden en belandde op straat”, vertelt Jos. “Zo kun je nooit werk maken van je toekomst en verval je van kwaad tot erger. Gelukkig bleef hij naar school gaan, dat was heel positief.”

‘Een jongen die wil’

Via de maatschappelijk werker van school kwam hij bij Rotterdamse Douwers terecht. Hij kreeg hulp met betalingsregelingen, vond via hun netwerk een baan als hulpkok in een restaurant en kwam

wonen in het Douwershuis. Eind maart is hij schuldenvrij. “Eljernon is gewoon een jongen die wil”, concludeert Jos Versluis. “Met een paar gesprekken heb je iemand binnen enkele maanden op de rit. Als Nederlander met een netwerk in Rotterdam die de weg weet naar instanties, kan in makkelijk iets betekenen. Ik moet er niet aan denken wat er gebeurd zou zijn als hij nog op straat was.”

Eljernon is weer stabiel. Drie dagen in de week werkt hij als hulpkok. Na school en in het weekend, want het halen van zijn MBO niveau 1 diploma Dienstverlening en Zorg heeft de grootste prioriteit. Ook is hij begonnen bij de sportschool op de hoek van de Almondestraat. “Ik moet zo eten, dan naar de gym en op tijd slapen voor school. Daarom heb ik hier nog niet veel mensen leren kennen. Ik ben druk. Ik moet m’n best doen, want ik heb twee kinderen die ik mis.”

In Pension Almonde wonen ‘moderne stadsnomaden’, mensen die via de reguliere wegen geen woning kunnen vinden in Rotterdam of die kiezen voor een levensstijl zonder vaste huur- of koopwoning. In deze serie de uiteenlopende verhalen van de bewoners van Pension Almonde opgetekend door stadsgeograaf en tekstschrijver Daphne Koenders met de portretten van fotograaf Frank Hanswijk. Lees de andere portretten op de pagina Nieuws.