Wie: Rick Arnold, www.rickarnold.nl Wat: fotografeerde de achterkant van het Rotterdamse nachtleven Waarom: een leven lang fotografeert Arnold al het uitgaansleven van de stad, voor deze serie kroop hij achter de schermen en in de coulissen
“Al vanaf mijn studiejaren op de academie fotografeer ik ’s nachts in de stad. In die tijd draaide ik ook en ik nam altijd mijn camera mee. Te gekke foto’s vanachter de draaitafel heb ik uit die tijd. De kant van de fotografie trok me het meeste, daar ging ik in verder. Ik schoot onder meer voor de flyers om feesten te promoten. Maar het nachtleven heeft me nooit losgelaten en dat ben ik altijd blijven volgen met mijn camera op zak.
Achter het uitgaan gaat een wereld schuil die je normaal niet ziet. Performers die zich backstage op hun act voorbereiden. Het optreden zelf is uitbundig; in de coulissen tref je de antiglamour van het nachtleven aan. Neem die danseres in Thalia die rekt en strekt, omdat ze al twee dagen optreedt en allerlei blessures heeft. Met pijn en moeite strekt ze het lijf en daarna knalt ze weer door. Die emotie, die kant van het uitgaan wilde ik laten zien. Dat is ook een deel van ons nachtleven. De performers bereiden zich voor, ze kleden zich om of rusten even uit. Achter de schermen zijn ze voor heel even zichzelf.
‘Hier zijn de performers nog onaf, hier spelen ze hun rol nog niet, zijn ze zichzelf’
De beelden zijn in zwartwit. Ik vind het fijn om in zwartwit te werken. Dat is rauw en niets verhullend. In deze serie is daarnaast niet geposeerd. Het zijn snapshots van plekken die aan het oog onttrokken horen te zijn, want ze passen niet in het beeld van uitbundige blijheid en de nacht die oneindig is. Hier zijn de performers nog onaf, hier spelen ze hun rol nog niet, zijn ze zichzelf. Ik krijg de kans om achter de schermen te komen, omdat ik al zo lang fotografeer in de scene. En wat me elke keer weer opvalt, is hoe hard die mensen werken zonder dat het publiek het ziet. Ergens is dat ook de bedoeling, want voor het publiek moet het licht blijven. Daar zit een zekere melancholie. Send in the clowns, als het ware, maar achter die façade zit een mens. Deze serie is een portaal naar een andere realiteit die er ’s nachts ook is.”
