Op vrijdag 1 november veranderde de centrale werkplaats van de RET, normaal het domein van monteurs en technici, in een podium vol verhalen. Voor een avond stond deze unieke plek in het teken van de zesde Aardig Onderweg Challenge. De fotowedstrijd, met de titel Kijk ons nou!, draaide volledig om de gezichten en verhalen van Rotterdam. Reizigers en RET-medewerkers werden vastgelegd door fotografen, van hobbyisten tot professionals. Het resultaat? Een expositie die niet alleen beelden liet zien, maar ook de ziel van de stad blootlegde.
Met de Aardig Onderweg Challenge, gestart in 2022, wil de RET laten zien dat openbaar vervoer meer is dan een manier om van A naar B te komen. Dagelijks stappen meer dan 550.000 mensen in een tram, bus of metro. Dat zijn niet zomaar passagiers: het zijn Rotterdammers met hun eigen verhalen. Het openbaar vervoer verbindt buurten, wijken en mensen. Het is een spiegel van de stad, waarin diversiteit, dynamiek en ontmoeting samenkomen.
Een werkplaats vol verhalen
De finale vond plaats op een plek die net zo bijzonder is als de wedstrijd zelf. In de centrale werkplaats kwamen meer dan honderd bezoekers samen; van fotografen en hun modellen tot nieuwsgierige Rotterdammers. Veertig zorgvuldig geselecteerde portretten vulden de ruimte. Elk beeld liet een ander facet van de stad zien, van kleine persoonlijke momenten tot de rauwe stadse energie.
De jury, onder leiding van topfotograaf William Rutten, beoordeelde de inzendingen niet alleen op techniek, maar vooral op creativiteit en emotie. Samen met RET-collega’s Wensley Monk, Jeffrey van Buuren en Silvia Vogelzang had Rutten als doel: beelden kiezen die de ziel van Rotterdam vangen.
En dat lukte.
De winnaars? In de categorie ‘reizigers’ ging Patrick van Dijk er met de hoofdprijs vandoor. Zijn portret van Earl, geschoten bij tramhalte Wilhelminaplein, blies de jury omver. “De kleuren, het lijnenspel, de details … alles klopt”, zei Rutten. In de categorie ‘RET collega’s’ was Willem Muilwijk de winnaar. Zijn dynamische foto van collega Joke, met de wind van een aankomende metro in haar haren en een subtiel RET-strandlaken in beeld, was een schot in de roos. Willem, lid van de RET-fotoclub, reageerde enthousiast: “Ik hoop dat dit anderen inspireert om ook mee te doen.”
Verbinder van de stad
De Aardig Onderweg Challenge laat zien dat openbaar vervoer meer is dan een vervoermiddel. Het is een podium voor ontmoetingen, een plek waar levens elkaar kruisen en verhalen samenkomen. Met de wedstrijd zet de RET niet alleen haar duurzaamheidsmissie in de schijnwerpers, maar ook haar maatschappelijke rol. Door de stad zelf, de mensen, centraal te stellen, bewijst de RET dat zij meer is dan een vervoerder alleen: het is een verbinder van de stad. Rotterdam, dat zijn niet alleen gebouwen of bussen. Dat zijn de mensen. Kijk ons nou.
Willem Muilwijk
Meester van de metro-dynamiek
Willem Muilwijk is sinds 1988 trouwe kracht bij de RET. Tegenwoordig is hij roostermaker voor de tram en voorzitter van de RET-fotoclub. Bovenal is hij een perfectionist achter de camera. Zijn liefde voor fotografie begon in 1994, toen hij een oude Practica-camera op de kop tikte. Hoewel hij zichzelf liever geen topfotograaf noemt (“Mijn werk is te algemeen en te weinig verhalend”) weet hij keer op keer het juiste moment te vangen. Of het nu vogels met een prachtige wazige achtergrond zijn of een dynamisch portret van een collega: hij schiet raak.
Voor de Aardig Onderweg Challenge had Willem meteen een idee. Iets met beweging, dat past perfect bij zijn werk én zijn passie. De metro stond centraal, en collega Joke, zijn vaste testmodel bij lichtopstellingen, stond klaar om de ster te worden. Samen trokken ze naar metrostation Wilhelminaplein. Joke wind in haar haren, Willem camera in de aanslag. Met elke metro die voorbijraasde, oefenden ze opnieuw. Tot dat ene perfecte moment zich aandiende.
Een grappig detail mocht niet ontbreken. Willem twijfelde nog over een strandschepje of een emmertje, een knipoog naar de strandlijn, maar Joke bracht het winnende idee: een RET-handdoek, een souvenir van de lijnopening naar Hoek van Holland. Het was precies het speelse element dat de foto uniek maakte.
Bekijks
De uiteindelijke opname werd gemaakt op een rustig moment in de ochtend. Toch trokken ze bekijks van nieuwsgierige reizigers die vanaf de roltrappen meekeken. Een simpele flitser, strategisch geplaatst, zorgde voor het perfecte licht. De uitdaging? De razende metro op de achtergrond, en Joke, bijna omvergeblazen door de wind, die haar pose bleef houden. Maar alles kwam samen: de beweging, de compositie, het verhaal.
Willem’s dynamische foto leverde hem niet alleen de hoofdprijs op, maar ook een flinke dosis trots. Toch blijft hij bescheiden. Voor hem draait het niet om winnen, maar om inspireren. “Sluit je aan bij de fotoclub”, zegt hij vaak tegen collega’s. Want een foto mag dan stil zijn, het vertelt altijd een verhaal.
Patrick van Dijk
Licht in de duisternis
Fotowedstrijden? Daar doet Patrick van Dijk normaal niet aan mee. Naast zijn werk bij Thyssenkrupp, waar hij duwboten klaarstoomt voor vertrek, legt hij zich toe op maritieme fotografie. En niet zonder succes: grote bedrijven weten hem te vinden als ze op zoek zijn naar indrukwekkende beelden. Deze keer liep het anders. Toen Patrick de oproep van de RET zag, wist hij meteen: hij had een foto in zijn archief die iets bijzonders kon worden. Dat die foto uiteindelijk zou winnen? Daar durfde hij nog niet op te hopen.
De winnende opname toont Earl Daniël, een opkomend acteur die je misschien wel eens op tv hebt gezien. Patrick, normaal gericht op havenbeelden, had besloten om het over een andere boeg te gooien. Met de stijl van Peaky Blinders in gedachten ging hij een dag op pad met Earl, op zoek naar het perfecte stadsportret. Tegen middernacht belandden ze bij tramhalte Wilhelminaplein. De laatste tram van de dag kondigde zich aan. Patrick zag zijn kans: het lijnenspel, de schaduwen, het licht van de vertrekkende tram; alles viel samen. Earl bleef stokstil staan terwijl Patrick zijn sluitertijd op zes seconden zette. Klik. Toen Patrick zijn display bekeek, kon hij een vreugdedansje niet onderdrukken.
Nieuwe moed
Tijdens de prijsuitreiking, samen met zijn achtjarige dochter, sloeg even de twijfel toe. Patrick zag zijn foto nergens hangen. De spanning steeg, totdat duidelijk werd dat de winnende beelden nog verborgen waren achter zwarte doeken. Toen zijn foto eindelijk onthuld werd, kreeg hij niet alleen lof van topfotograaf William Rutten, maar ook iets veel groters: nieuwe moed.
Anderhalf jaar geleden verloor Patrick zijn vriendin plotseling. Het was een klap die hem lamsloeg. Zijn camera, ooit zijn creatieve uitlaatklep, bleef maanden onaangeroerd. “Alles verloor zijn kleur”, zegt hij. Pas recent vond hij de kracht om weer te fotograferen. Dat deze opname nu op grote abri’s door de stad te zien zal zijn, voelt als een triomf. Voor Patrick is dit niet zomaar een prijs. Het is een herstart, een herinnering dat er altijd licht te vinden is, zelfs in de donkerste momenten.