Verbaas je niet als het levensverhaal van Germàn Domingo Villafane ooit als boek op een bestsellerslijst verschijnt. Zelfs zijn beknopte versie, verteld onder een bakkie pleur, laat je sprakeloos achter. Maak kennis met een van de geïmporteerde smaakmakers van de Rotterdamse creatieve scene.
In 1967 werd Germàn in een klein Peruaans dorp geboren als jongste telg van een gezin van negen. Toen hij anderhalf was, raakte hij door een ongeluk in huis ernstig verbrand. Zijn toekomst zag er in één klap niet meer rooskleurig, maar wel afhankelijk en verstoten uit. Het ‘gelukkige’ toeval wil dat er in het dorp een kamp van Terre des Hommes met Nederlandse hulpverleners was gestationeerd. Zij hielpen lokale gezinnen die door aardbevingen in het gebied waren geraakt. Germàns vader maakte een ongelooflijk dappere en onbaatzuchtige beslissing: zijn zoon zou meegaan met de hulpverleners naar Nederland. Voor dure operaties, de juiste zorg en hoop op een beter leven. Zelfs als dit zou betekenen dat Germàn niet meer terug zou keren naar Peru.
Welkom in Spangen
Na een pijnlijke en lastige periode waarin het ziekenhuis zo ongeveer zijn enige thuis was, werd uiteindelijk de ic-afdeling ingeruild voor een nieuw, écht, thuis. Germàn werd geadopteerd door een Haags gezin. Hier kwam hijzelf tot bloei, maar ook zijn talent voor het maken van mooie dingen. Na de basisschool en middelbare school was de Willem de Kooning Academie een voor de hand liggende keuze. De huisvestingkeuze viel op het rauwe Spangen, met uitzicht op het Spartastadion om precies te zijn. Hier woonde hij samen met studiematen en werd er volop genoten van barbecues op het balkon en de sociale controle die je alleen kunt vinden in volkse buurten. “Soms vergaten we in alle haast de voordeur dicht te doen en kwamen we er pas bij thuiskomst achter. De buurman zat dan op een kratje bier op de stoep en deed dan van de hele dag verslag. Nadat hij ons gerust had gesteld dat er niets aan ’t handje was.”
Irritant
Germàn voelt zich op en top Rotterdammer. Meer dan hij zich ooit Hagenees voelde. En als je naar hem kijkt, zie je ook een typische Rotterdamse creatieveling voor je. Eigenwijs, zelfverzekerd en stoer. Heel stoer! Germàn: “Rotterdammers zijn lekker direct, er wordt niet gebullshit. Rotterdam is een enorm inspirerende stad die barst van de creativiteit.”
Hij vindt het te gek dat er iedere maand, of eigenlijk iedere week, wel weer een nieuw tentje opent dat helemaal hot is. “Soms irriteert het omdat het lastig bijhouden is, maar stiekem geniet ik enorm van dat stadse gevoel.”
Voor de geboorte van zijn eerste kind werden de verhuisdozen ingepakt en neergezet in het iets rustigere gebied rondom de prachtige Heemraadssingel. Vanaf hier werkt hij als allround creatieveling, maar sinds twee jaar voornamelijk als fotograaf. Je kent zijn werk wellicht al wel: Germàn is verantwoordelijk voor de serie Rotterdamse baardportretten waarvan er in december nog één door NRC werd uitgeroepen tot foto van de maand. Iets om groos op te zijn!