In een lege danszaal in het Wennekerpand aan de Vijgensteeg zitten Aaron Hersbach en Rowana Wolff-Koffijberg. Vrolijk praten ze over beweging, over dansen voor je stad en over trots. Want dat zijn ze allebei: trots. Hij op zijn ontwikkeling in deze dynamische sport, zij omdat haar Ballet en Dansstudio Schiedam en Vlaardingen de speciale jubileumdans voor
750 jaar Schiedam heeft ontwikkeld samen
met de basisscholen in de stad.
In deze zaal krijgt Aaron zijn lessen. Hij vertelt dat hij via zijn zus in aanraking kwam met dansen: “Zij zat op dansen. Ik ging een keertje mee naar een kijkles en ik vond het eigenlijk direct heel leuk. Ik kan mezelf zijn en ik vergeet alle dingen om me heen als ik dans. Ik kom in mijn eigen wereld terecht.” Hij glimlacht verlegen, maar de twinkeling in zijn ogen verraadt hoeveel plezier hij inderdaad beleeft aan zijn sport. “Ik vind streetdance het allerleukste, maar het is tof dat er heel veel soorten dans zijn. Er is keuze genoeg voor iedereen.”
Hij straalt nog een beetje harder als hij vertelt bij de selectie te zitten. Op de vraag of hij dan zo goed is, geeft hij geen antwoord. Dat is aan anderen, lijkt hij te denken. Toch schemert in zijn woorden door dat hij dat wel is. Gewoon goed: “Meestal is er een auditie, maar ik ben gevraagd. Het is leuk, want bij de selectie krijgen we ook techniek en we leren echt alle stijlen. Van ballet tot modern. Die mix vind ik fijn.”
Ongefilterd
Een van de dansen die bij de selectie geleerd wordt, is de speciale dans voor Schiedam 750. Rowana is trots dat haar school die dans ontwikkeld heeft in samenwerking met basisscholen in de stad. Haar dansschool richt zich sowieso op alle kinderen uit de stad in aanraking te brengen met deze sport. “Ik zie veel kinderen in onze lessen”, stelt ze, “maar we bereiken natuurlijk lang niet alle kinderen. Dus ben ik blij met de samenwerking met de basisscholen. Via de lessen die we op school aanbieden, kan elk Schiedams kind ontdekken hoe leuk dans en cultuur zijn.”
Toen het idee opkwam de kinderen van de stad ook bij het jubileumfeest te betrekken, legde Rowana al snel een link met haar eigen dansstudio. “Dans verbindt mensen en via een speciale dans geven we de rijke geschiedenis van de stad ook een plek in de harten van de nieuwe generatie. En hoe kun je dat beter doen dan via dans; een ongefilterde uiting van plezier en bij uitstek een beweging die past bij feestmomenten.”
In overleg met de scholen, ontwikkelde Rowana een choreografie die makkelijk te leren is, op een lied dat iedereen aanspreekt. Dat werd I like to move it, mede door de film Madagascar razend populair bij de jeugd. Er kwam een clip en een instructievideo waaraan dansers van alle leeftijden meedoen. Ook Aaron, die het leukste aan de dans vindt dat iedereen hem makkelijk mee kan dansen. Rowana: “De video’s waren een mooie manier voor Schiedamse kinderen om elke dag een moment te hebben om te bewegen met elkaar. De dans kan nog jaren geoefend en uitgevoerd worden op al die scholen in de stad; even met elkaar bezig zijn met hetzelfde zonder dat je hoeft te praten. Dat vind ik misschien nog wel het leukste aan dans.”
Stralen
Er is bij haar dansschool veel meer dan alleen die jubileumdans. Rowana: “We werken met groepen van alle leeftijden en die groepen mixen ook. Zo werken we elk jaar met heel veel plezier aan wat we de leerlingenvoorstelling noemen. Alle leerlingen van de school doen mee. Met als doel om te stralen op het podium. Een paar weekenden werken we onafgebroken in het theater met repetities en aan het einde de voorstellingen zelf.” En die voorstellingen, daar doe je het uiteindelijk toch voor, vindt ook Aaron: “het is fijn om lekker te dansen, maar een optreden maakt het extra speciaal. Voor een volle zaal mensen die voor jou klappen. Dat geeft een goed gevoel.”
Rowana glimlacht: “Aaron is wel een beetje een Noerajev in de dop. Hij is heel spontaan, leergierig en betrokken bij zijn teamgenoten. Hij ontwikkelt zich snel en staat inderdaad graag op het podium. Zijn enthousiasme werkt aanstekelijk en ik merk ook met die 750-dans dat hij zijn energie overbrengt op andere kinderen. Dan zie ik de jongens eerst nog twijfelen, zo van, oh nee moet ik dansen?, maar hij trekt ze over de streep en uiteindelijk krijgen we elke keer alle kinderen in beweging. Dan is het in mijn ogen echt even feest.