Het mooiste plekje van Marleen Harkes
Ouderdom komt met gebreken, zeggen we weleens. Dat is niet erg, want dankzij onze uitmuntende gezondheidszorg worden we fitter oud en kunnen we de gebreken redelijk beperken. Marleen Harkes is klinisch geriater en werkt in het Maasstad Ziekenhuis. Zij helpt ouderen met verschillende, vaak meerdere klachten aan een goede behandeling.
Marleen legt uit dat het bij tachtigplussers vaak niet alleen gaat om een hart dat niet zo goed meer is, of nieren die op halve kracht werken. Het is vaak een combinatie van meerdere klachten. Zowel lichamelijke als mentale klachten. Daarom probeert ze erachter te komen wat er achter de klachten schuilgaat. Is iemand eenzaam? Beweegt de persoon wel genoeg? En welke culturele aspecten spelen een rol? Die laatste is zeker in Rotterdam-Zuid een belangrijke vraag. Daarom heeft Marleen een cross-culturele cognitie-poli, waar ouderen uit verschillende culturen terecht kunnen en zij hun geheugenproblemen onderzoekt.
Voor en na het werk pakt Marleen graag de fiets. Ze rijdt dan door de woonwijken van Rotterdam-Zuid. Langs de langgerekte huizenblokken waar achter ieder raam een ander verhaal schuilgaat. Haar favoriete plek in de stad is eigenlijk ook niet één plek. Het is fietsen door de wijken. Niet zomaar één plek dus, maar het is het in beweging zijn, met de wereld die aan haar voorbijtrekt. Onderweg komt ze tot rust en ze geniet van al die verschillende mensen. Met al die verschillende verhalen. Die ook allemaal op weg zijn naar hun eigen bestemming. Al jong vond Marleen het fijn voor anderen te zorgen. Eerst wilde ze dierenarts worden. Later, tijdens haar studie geneeskunde en de bijbaantjes in het verpleeghuis, bleek haar echte liefde bij de geriatrie te liggen. Hierin heeft ze zich gespecialiseerd. Nu helpt ze de ouderen van Rotterdam-Zuid, waar de gemiddelde levensverwachting 10 jaar lager ligt dan op de rechteroever, aan een goede behandeling en een fijn leven. Inderdaad, een fijn leven. Want soms voegt weer een behandeling met weer een narcose niet zo veel meer toe. Liever richt ze zich met de patiënt op het verbeteren van de kwaliteit van leven. Dat is niet altijd een volgend ziekenhuisbezoek.
Daar staat ze dan. Poserend in de tunnel onder Station Lombardijen. In het midden rijdt tram 2, de trots van Zuid en de enige tram die nooit aan de centrumkant van de stad komt. Links en rechts van de trambaan razen de auto’s in twee banen voorbij. Aan de buitenkanten liggen de bushaltes, de fietspaden en vervolgens de voetpaden. Dwars over deze verkeersader raast met een gigantische snelheid de trein naar Dordrecht, Brussel en Parijs. Hier voelt Marleen de kracht van het in beweging zijn. Dan is het tijd op de fiets te stappen voor een kort huisbezoek bij een patiënt. Ze rijdt weg en verdwijnt in de wijken van onze mooie stad.