Fotograaf: Bas Czerwinski
Een unieke samenwerking van het Rotterdamse Scapino Ballet en de Wëreldbänd gaat op 14 maart in première in Theater Rotterdam. Hoe de wereld van dans, muziek, humor en theater elkaar vonden.
Wëreldbänd is een vijfkoppig muziektheatergezelschap dat met haar variété menig zaal overal in Europa al plat speelde. En Scapino is uiteraard het wereldvermaarde dansgezelschap uit onze Maasstad. Samen smeedden ze een turbulente scheepsreis vol bizarre en absurde situaties.
Er gebeuren dingen
Choreograaf Ed Wubbe bouwde een avond vol zang en dans voor de twee gezelschappen. Een avond die, volgens het eerder deze maand verschenen persbericht, naarmate zij verder vordert vervaagt en steeds surrealistischer wordt. Wubbe: “Ik heb de voorstelling gesitueerd in de maritieme wereld, de zeevaart en het matrozenleven en niet alleen omdat we een Rotterdams gezelschap zijn. Het is belangrijk een concept te hebben waarin het mogelijk is de wëreldbänd en dansers op toneel samen te brengen. Matrozen en zeelui vormen een gemeenschap die door hun specifieke kleding visueel een eenheid zijn. Daarbij geeft de omgeving van een schip veel mogelijkheden. Je hebt kajuiten, relingen, touwen, kettingen, ladders. Er wordt gewerkt, gegeten, gedronken, geslapen, gefeest. En er is gevaar. Het schip kan lek raken en zinken. Als je maar lang genoeg op elkaar gepakt zit, midden op zee, dan gebeuren er dingen.”
All hands on deck is een voorstelling over verlangen, geluk, afscheid, ontberingen, liefde en heimwee. “Als je het hebt over zeelui dan heb je het over dit sort emoties”, vervolgt Wubbe. “Daarmee vertel ik geen lineair verhaal. Ik schets situaties die veel aan de verbeelding overlaten. Het zit tussen concreet en abstract in. Dat geeft mij de vrijheid mijn fantasie de vrije loop te laten en iets nieuws te maken.”
Eén lijn
De samenwerking werd aangekondigd als een van de meest bijzondere in de theaterwereld van ons land. Willem van Baarsen van Wëreldbänd is in ieder geval erg enthousiast: “We hebben al eens gewerkt met danseressen. Het is interessant te onderzoeken op welk vlak de verschillende werelden wel of juist niet mengen. Onze idiote humor en variété staan op papier lijnrecht tegenover het abstracte van de moderne dans die Scapino brengt. Maar toch zaten we bij de eerste gesprekken meteen op één lijn. Over humor laten ontstaan in plaats van het te duiden, over de keuze van de muziek en over het gevoel dat je over wilt brengen. Ed kwam met het onderwerp, het leven op zee, en daar hebben we elkaar in het bedenken van ideeën heel goed in kunnen vinden. Het wordt een voorstelling om van te genieten. Waarbij iedereen in het publiek zich nog van alles kan bedenken en het toch duidelijk is wat het is. Het zit tussen abstract en concreet in, met uitschieters aan beide kanten.”
