Rotterdam Popstad

Of ik een recensie wilde schrijven over het boek Rotterdam Popstad. Als groot muziekliefhebber en iemand die zeer geïnteresseerd is in de historie van Rotterdam, volgde er van mijn kant, zonder enig moment van nadenken, een volmondig ‘ja’… En toen viel het boek van Remko van Bork op de deurmat. Mijn verbazing was groot dat het geen barst in de plavuizen onder de genoemde mat geslagen heeft met zijn ruim 500 pagina’s. Dit is wat je met recht een vuistdik boek kan noemen. Eentje waar je je een ongeluk aansjouwt en na een avondje lezen je de volgende dag niet meer naar de sportschool door hoeft.

Het boek trapt af eind jaren vijftig waar de Nederlandse popmuziek en dus ook de Rotterdamse popmuziek begonnen is: de indorock. Met onder meer een uitgebreide stamboom wordt de Rotterdamse indorock in kaart gebracht en is het het startschot voor een muzikale reis door Rotterdam die via de de periode 1960-75 met de Hippy Happy Beurs (waar Jules Deelder Jimi Hendrix ontmoette) en ons eigen Woodstock: het Holland Pop Festival in Kralingen naar het heden met o.a. DOOL, De Likt en Davina Michelle loopt.

Bladerend door de verschillende hoofdstukken kom je er al snel achter wat een belangrijke betekenis Rotterdam in de diverse muziekgenres nationaal en internationaal gespeeld heeft. Kijk bijvoorbeeld naar het hoofdstuk Metal. Alleen de namen van de bands die met een korte biografie opgenomen zijn, doet je hart, door de aanwezigheid van zoveel kwaliteit, sneller en harder kloppen. Ik noem: Picture, Highway Chile, Helloïse, Vulture, Threnody, Thanatos en Officium Triste. Sommige bands zijn allang uit elkaar en andere laten nog steeds met regelmaat met hun optredens je trommelvliezen scheuren.

In het hoofdstuk 1975-1990 wordt alweer duidelijk wat voor moois hier rondom de oevers van de Maas gecreëerd werd met bands als Spasmodique (met Mark Ritsema) en I’ve Got The Bullets (met Frédérique Spigt en Ocki Klootwijk). Maar niet alleen in het alternatieve circuit liet Rotterdam toen luid en duidelijk van zich horen. Want ook Noodweer en The Amazing Stroopwafels waren niet van de Nederlands podia af te slaan en Anita Meyer en Lee Towers zelfs niet uit Ahoy. Towers heeft uiteindelijk maar liefst 51 keer in Ahoy gestaan. Ook wordt er stilgestaan bij de diverse muziekpodia uit het verleden en heden in de stad zoals het ondertussen gesloten, maar mythische Nighttown van Fons Burger.

Rotterdam Hiphopstad is nog zo’n fantastisch hoofdstuk waaruit blijkt hoe belangrijk Rotterdam in de Nederlandse hiphop was en is. De eerste hiphopgroep in Rotterdam waren de Moonrunners. Rapper/beatboxer Blonnie B (Marcel Bakker) was de eerste rapper in Nederland die ook daadwerkelijk in het Nederlands rapte. Het deed Def P, van het Amsterdamse Osdorp Posse, besluit ook maar in het Nederlands te gaan rappen. Mooi is om te lezen over de speciale band die Public Enemy’s Chuck D heeft met Rotterdam en hoe hij de Rotterdamse hiphop prijst.

Rotterdam Popstad is door het monnikenwerk van schrijver Remko van Bork een Rotterdams meesterwerk geworden. Het bestrijkt 70 jaar aan Rotterdamse popmuziek en is eigenlijk gewoon een must voor iedere muziekliefhebber. Ieder muziekgenre komt voorbij. Het is daadwerkelijk een genot om deze geschiedenis van de stad te lezen waarbij de herinneringen als vanzelf bij je opkomen.

Chapeau!