Wie: Gerhard van Roon (www.kunst-en-vliegwerk.com) Wat: fotografeerde 24 uur Rotterdam vanuit de lucht Waarom: ‘Om de stad in allerlei verschillende soorten licht te laten zien’
Vliegen doet fotograaf Gerhard van Roon al een tijdje. Dat hij tijdens zijn vluchten ook foto’s zou kunnen maken, daar had hij nooit echt over nagedacht. “Dat klinkt achterlijk naïef, want ik werk al sinds 1990 als fotograaf, maar zo was het echt.”
Van Roon begon met vliegen uit interesse; omdat het hem leuk leek. Van het een kwam het ander en uiteindelijk haalde hij ook zijn brevet. “Op een gegeven moment belde een opdrachtgever me met de vraag: ‘Zeg, jij vliegt toch weleens? Zou je vanuit de lucht een foto voor ons willen maken van een sluis?’ Dat wilde ik wel.”
Maar hoe pak je zoiets aan? “Je hebt natuurlijk iemand nodig die met je meegaat en het stuur van je overneemt op het moment dat de foto’s genomen moeten worden. Een instructrice van mijn vliegclub wilde dat wel. Het was zo’n leuke klus, dat ik er daarna echt werk van ben gaan maken en actief op zoek ben gegaan naar opdrachtgevers.”
Luchtfotografie is logistiek behoorlijk complex, vertelt Van Roon. “Op bepaalde plekken mag je wel vliegen, op andere weer niet. Je hebt te maken met regelgeving op het gebied van ruimtelijke ordening en veiligheid. Het is altijd even puzzelen, maar er zijn andere dingen die veel ingewikkelder zijn. Zoals het weer. Ons land staat niet bekend om zijn vliegweer, dat kan soms frustrerend zijn.”
Met zijn serie voor Gers! wilde Van Roon Rotterdam in 24 uur laten zien. En dan vooral de verschillende soorten licht die je ziet gedurende de dag. “De eerste foto is heel specifiek voor als je ’s ochtends vroeg op een bepaalde hoogte aan de westkant van de stad vliegt. Dan komt de zon net zo achter die gebouwen; het is dan bijna een schilderij.”
Pats
Maar zijn favoriete foto is die van de Wilhelminapier. “Ik wilde iets met de schemering op die plek. Het moment dat het bestaande licht hetzelfde niveau heeft als het kunstlicht. Dat duurt maar drie tot vier minuten. Je ziet dat het gebouw De Rotterdam bijna transparant is geworden, omdat binnen de verlichting aan is en het buiten schemerig is. Ja, dat was wel even een gevoel van: klaar, pats!”
