Al dagen houden ze de weersvoorspellingen met argusogen in de gaten. Elke dag is er contact en elke dag zijn er die naargeestige woorden: “Het ziet er niet goed uit.” Pijnlijk treffend is het dat de weersvooruitzichten letterlijk als een donkere wolk boven ‘die speciale dag in het jaar’ hangen. Maar naarmate de tijd vordert en vrijdag 15 mei dichterbij komt, worden de verwachtingen bijgesteld. En op de valreep is er dan toch die schitterende zin: “It giet oan!” Op z’n Rotterdams is dat dus: “Je ken komme, want ut gaat dòwr!”
Stichting Buddies
Vrijdag 15 mei is het de vijfde keer dat Stichting Buddies in samenwerking met de instructeurs van Skydive Rotterdam haar Tussen Hemel en Aarde dag organiseert. Op deze dag kunnen mensen die ongeneeslijk ziek zijn gratis ervaren hoe het is om parachute te springen. Op uitnodiging van Ans Koetsenruijter mocht Gers! mee op een vlucht.
Ans: “Stel, je hebt een levensbedreigende ziekte, geen kans meer op genezing en je bent aanbeland in de laatste fase van je leven. Je krijgt een doodvonnis. Hoe ga je daarmee om, wat moet er allemaal worden geregeld, wat wil je eigenlijk nog, heb je speciale wensen?”
Het overkwam Louis van de Moosdijk, de man van Ans toen hij te horen kreeg dat hij kanker had en niet meer was te genezen. “Vooral het stukje ‘speciale wensen’ was voor Louis een speerpunt en hij merkte dat er voor mensen zoals hij eigenlijk weinig was. Daarom hebben we Stichting Buddies opgericht en we hebben de Tussen Hemel en Aarde dag in het leven geroepen. De essentie van Buddies is de persoonlijke omgang met degene die het ‘doodvonnis’ heeft gekregen, maar zeker zo belangrijk is de steun en opvang van het gezin eromheen. Hoe neem je afscheid en wat ga je zeker nog wel doen?”
De vlucht… en de val!
“Steek je voeten door de lussen en trek ze zo strak mogelijk aan.” “Waarom moet ik een parachute om?” vraag ik. “Ik ga niet springen hè, dat weet je wel toch?” De man tegenover me grijnst. “Weet ik. Dit is voor het geval het vliegtuig naar beneden komt en de piloot zegt dat je het vliegtuig moet verlaten.” “Oh… oké…”
Als een kind zo blij neem ik plaats naast de piloot. Koptelefoon op en ik hoor de gesprekken tussen de luchtverkeersleiding, krijg uitleg van de piloot en geniet met volle teugen van het uitzicht.
En de skydivers? Vanaf mijn plek zie ik 20 minuten later 3 parachutes langzaam richting de landingsplek dalen. Eenmaal terug op het vliegveld zie ik blije gezichten, emotie, maar vooral dankbaarheid. Ze vonden het allemaal prachtig!
Margreet Stolk (uitgezaaide borstkanker)
“Mijn zoon had mij opgegeven bij de Stichting Buddies. Wat ben ik ontzettend blij dat hij dat gedaan heeft en dat ik samen met mijn zoon Dimar en schoondochter Sanna de onvergetelijke sprong tussen hemel en aarde mocht maken. Het was geweldig indrukwekkend en allemachtigprachtig! Een dag om nooit te vergeten!”
Henny van ’t Oor (blaaskanker)
“Geweldig, wat machtig!”
Fons de Visser (hersentumor) – de volgende dag
“Ik besef nu pas een beetje wat ik gisteren heb mogen meemaken. (…) de zonnige lucht in, en toen gebeurde het; een opmerkelijke kalmte kwam over mij heen, nooit geweten dat adrenaline ook een hele rustgevende werking kan hebben. Echt een dag met een gouden randje!”
Passie
Op 17 februari 2011 overleed Louis aan de gevolgen van nier-, lever- en longkanker. “Weet je”, had hij tegen Ans gezegd, “in vrijheid kunnen praten over de dood is niet veel mensen gegeven. Voor alles is er een coach, een therapeut en noem maar op, behalve voor mensen die dood gaan, terwijl dat toch de grootste zekerheid van het leven is.” In de stichting Buddies leeft Louis door. Ans: “Wij willen onze passie doorgeven aan iedereen die doodziek is.”