Je bent jong, je hebt je diploma op zak en je wilt wat. Niet zomaar wat, nee, je wilt de wereld een beetje mooier maken en het liefst ook alles wat je hebt geleerd in de praktijk brengen. Maar ja, de mogelijkheden daarvoor liggen niet voor het oprapen. What the fuck?, dachten Jorge Jardim en de broers Badie en Dali Naas, daar gaan we iets aan doen!
Oplettende Rotterdammers hebben de houten kistjes met het zwarte What the Fuck (WTF)-logo misschien al gespot. Ze staan verspreid over zo’n 25 locaties in de stad, waaronder GROOS, Rotown en de Rotterdamse schouwburg. Wie geluk heeft, treft een kistje aan met daarin de originele WTF-enveloppen. In deze papieren enveloppen, ter grootte van een LP-hoes, vind je flyers van culturele instellingen, goodies en een poster met het werk van twee talentvolle kunstenaars uit Rotterdam. Alles gratis aangeboden door het WTF-team onder leiding van Badie, Dali en Jorge. Dali: “Culturele instellingen betalen geld voor deze nieuwe manier van flyeren en met de opbrengst betalen we de kosten van de enveloppen. Zo promoten we aanstormend talent en verbeteren we tegelijkertijd het bestaande promotiemateriaal.”
Dali (29) is geboren in Tunesië en studeerde bouwkunde in Lissabon. Hij kwam negen maanden geleden naar Rotterdam om zijn geluk te beproeven als pas afgestudeerde architect. “Voor architecten is deze stad the place to be, maar al snel ontdekte ik dat de kansen niet voor het oprapen liggen. En dat is eigenlijk overal in Europa het geval. Pas afgestudeerden zitten te springen om werk, maar niemand zit te springen om hen. Hoe kun je dan ervaring opdoen? Hoe kun je jezelf bewijzen? Vanuit die frustratie is WTF ontstaan.”
‘Pas afgestudeerden zitten te springen om werk, niemand zit te springen om hen’
Agressief
In gesprekken met zijn Portugese vriend Jorge (24) en zijn neef Badie (27), werd het idee steeds concreter. Badie: “We zaten alle drie in hetzelfde schuitje. Net afgestudeerd, op zoek naar een baan, maar ook bezig met de vraag: wil ik wel een baan? Toen besloten we onze krachten te bundelen en iets voor onszelf te beginnen.” Zo gezegd, zo gedaan. Badie, bedrijfskundige, schreef het ondernemingsplan, Dali ontwierp het logo en Jorge, inmiddels naar Rotterdam verhuisd, bracht zijn kennis van marketingmanagement in de praktijk.
Catchy
Over de naam hoefden ze niet lang na te denken. “Het komt echt van what the fuck gaan we nu doen?”, legt Jorge uit. “Sommige mensen vinden het agressief klinken, maar zo bedoelen we het niet. Het is een uitroep van verbazing, niet van boosheid. Bovendien is het een catchy naam, mensen onthouden het.” Badie: “Er staat dan wel ‘fuck’, maar als je de envelop openmaakt, ontdek je al snel dat er heel mooie dingen in zitten, die helemaal niks met boosheid of agressiviteit te maken hebben.”
Prototype
Toch was het in het begin niet makkelijk om culturele instellingen te overtuigen van hun idee. Dali: “Mailtjes en telefoontjes leverden heel lang niks op. Toen zijn we, met het eerste prototype van de WTF-box onder de arm, een aantal van die organisaties gaan opzoeken.” Jorge: “Ook dat was niet meteen succesvol, maar dat snap ik wel. Als er drie kerels onaangekondigd voor je deur staan, dan denk je ook: what the fuck? Toen we eenmaal een paar mensen hadden overtuigd, ging het balletje gelukkig vrij snel rollen.”
Promotie voor talent
Inmiddels staan ze aan het hoofd van een stichting en krijgen ze steun van onder andere het Internationaal Film Festival Rotterdam (IFFR), LantarenVenster, Cinerama en WORM. Soms leidt een samenwerking tot een mooie kruisbestuiving. Zo heeft Cinerama een flyer laten ontwerpen door een van hun medewerkers, een jonge illustrator. Jorge: “Op die manier dient een flyer niet alleen als reclame, maar ook als promotie voor talent. Het zou tof zijn als meer instellingen dat zouden oppikken. Het is weliswaar meer werk, maar levert ook meer waardering op van het publiek.” WTF maakt zich sterk voor jong talent, maar wat als een gerenommeerd kunstenaar zich aanmeldt? “Dat zouden we natuurlijk heel tof vinden, maar dan combineren we die bekende kunstenaar sowieso met een onbekend talent. We maken geen onderscheid, ze krijgen dezelfde spotlight.”
Nieuwe disciplines
Op het wensenlijstje voor de toekomst staat verder: meer goodies, meer dan twee talenten per envelop en meer verschillende kunstdisciplines. “Nu ligt het accent nog teveel op fotografie en illustratie”, vindt Badie. “We willen graag nieuwe dingen invoeren, zoals muziek of architectuur, maar daarvoor ontbreekt het ons nog aan voldoende tijd en middelen.”
Op de vraag waarom ze niet samenwerken met commerciële bedrijven, antwoordt hij: “We sluiten niks uit. Als zo’n bedrijf de juiste instelling heeft, dezelfde spirit als wij, dan willen we het zeker overwegen. Voorwaarde is wel dat het bij ons concept past, dus dat ze kunstzinnige flyers leveren of op een andere, innovatieve manier betrokken willen zijn.”
Wie goed doet
De drie jonge ondernemers doen alles zelf. Van het vormgeven en vullen van de enveloppen tot de distributie. Dali: “Daarbij worden we wel geholpen door een team van gelijkgestemden, onder wie de kunstenaars die wij een stapje verder hebben geholpen. We geloven erg in ‘wie goed doet, die goed ontmoet’ en die boodschap proberen we ook uit te dragen. We willen met onze ideeën een brug slaan tussen mensen en een bijdrage leveren aan Rotterdam. De stad en haar bewoners hebben ons immers ook meteen omarmd.”