Kloppend hart van Rotterdam

De makkelijkste weken ooit

Sander Grip Tekst
Karine de Bruijn Beeld

Een eigen zaak, dat leek Peter Ruseler en Steven Looren de Jong wel wat. In januari 2020 gingen ze aan de slag aan de Hoge Limiet in Hillegersberg om hun droom te verwezenlijken. Hun brasserie zou na een grondige verbouwing op 1 april 2020 de deuren openen. Twee weken daarvoor werd duidelijk dat de mannen ‘Thuis’ werken konden vergeten. Ze bleven positief en zestien maanden later doen ze eindelijk wat de bedoeling was; mensen blij maken met lekker eten en drinken.

De zon schijnt uitbundig en het terras van Brasserie Thuis loopt langzaam vol voor de lunch. Peter en Steven stralen bijna harder dan die koperen ploert aan de hemel. Eindelijk mogen ze, eindelijk kan de zaak draaien zoals ze dik een jaar geleden bedacht hadden. “De eerste lockdown hebben we gebruikt om de laatste puntjes op de i te zetten”, stelt Peter als Steven de eerste couverts van de dag uitloopt. “De zaak werd nog leuker en mooier, dus ik denk dat we uiteindelijk de beste versie van Thuis neer hebben gezet die we konden bedenken.”

Steven Looren (links) en Peter Ruseler

Denkt zegt hij met een knipoog, want volledig volgens dat concept werken kan ook nu nog niet. Peter glimlacht: “Er staan nog altijd twintig ingepakte barkrukken in de kelder, want aan de bar zitten mag nog niet. Of écht alles klopt zoals we bedacht hadden, moeten we dus nog ervaren.”

Erkenning

Al tijdens de verbouwing begin 2020 hielden Steven en Peter nauw contact met de wijk. Ze maakten een nieuwsbrief en de hond van de kok werd de buurtmascotte. Steven in het voorbijgaan: “Binnen een maand hadden we 1500 volgers. En de mensen bleken heel betrokken: tijdens de lockdown, met Moederdag, werden er bijna 250 brunches besteld. Zo mooi.”

‘Er staan nog altijd twintig ingepakte barkrukken in de kelder, want aan de bar zitten mag nog niet. Of écht alles klopt zoals we bedacht hadden, moeten we dus nog ervaren’

Ook bij de eerste versoepelingen bleek hoe erg de wijk meeleefde. Peter: “De eerste dag kwam het gezin, de tweede dag kwamen ze met de buren en de derde dag met opa en oma. Niet alleen omdat ze het ons gunnen, maar ook omdat ze het echt gezellig vonden. Die erkenning van wat je probeert neer te zetten, voelt heel fijn.”

Zeker omdat Peter en Steven voor geen enkele steunmaatregel in aanmerking kwamen. Die werden immers gebaseerd op de omzet van het voorgaande jaar. En dat jaar bestaat simpelweg niet als je een nieuwe zaak start. Wrang, maar ze zaten niet bij de pakken meer. De leningen waarmee ze het terras voor en achter zouden opbouwen zijn opgegaan aan personeelskosten en huur. Ze betaalden zichzelf geen salaris en Steven had een bijbaan. Zo wisten ze te overleven.

Salaris

Nu is er vooral de opluchting. “De eerste weken na de lockdown waren de makkelijkste weken ooit”, glimlacht Peter terwijl hij telefonisch een reservering aanneemt. Iedereen is vrolijk en blij. Steven en Peter ook: “Het was zwaar maar de stijgende lijn zal zich doorzetten. Met elke versoepeling kunnen we meer tafels neerzetten en die zijn ook continu bezet.” Hij krijgt een twinkeling in zijn ogen als hij om zich heen kijkt in die droomzaak die eindelijk realiteit is: “Volgende maand kunnen we misschien ook onszelf voor de eerste keer salaris gaan uitbetalen.”

Brasserie Thuis

Hoge Limiet 275, Rotterdam