Donderdagmiddag in Café de Oude Binnenweg. Geen gewone donderdag dit, dinsdag vonden de aanslagen in Brussel plaats en Johan Cruyff is vandaag overleden. Gelukkig hangen hier zoals altijd nog wel de oranje vlaggetjes van het WK achterin de zaak, naast de kerstlichtjes die aanstaan en het olijke kleine boompje met paaseieren dat vrolijk in een hoekje prijkt. Ondanks alles, blijft het altijd feest in Café de Oude Binnenweg.
Dit is een echt mannencafé waar veel Feijenoord-fans komen die tijdens wedstrijden van hun cluppie aan de grote flatscreen achterin de zaak geplakt zitten. De middag begint met negen mannen: vijf aan de kop van de bar, twee zitten te schaken aan het eind van de bar. Er staat nog iemand te flipperen en er zit er eentje aan een tafeltje achterin.
Het nare nieuws van vandaag kwam onverwachts. Eén van de stamgasten heeft een mening over de dood van Cruyff: “Ze hadden hem nooit open moeten maken; dan komt er lucht bij en is het snel over.” Ironisch genoeg hangt er een foto van een overleden stamgast naast het bordje ‘roken is dodelijk’.
Het vrouwelijk schoon komt van de tekening van Betty Boop op het raam, twee poppen van mevrouw Boop in het interieur en een foto van Marilyn Monroe achter de bar. En niet te vergeten van de dame achter de toog: Aneta, de Poolse barvrouw. Zij regeert over de mannen uit alle windstreken: van Italië en Ierland, tot Curaçao, Suriname en Australië, maar ook uit Krimpen, Dordrecht en Valkenburg zijn hier mensen te vinden voor een beetje authentieke Rotterdamse gezelligheid.
Eén vaste klant stelt zich steevast voor als: “Hallo, ik ben Hans, ik ben een leeuw.” Soms gaat dit met wat gegrom gepaard, maar Aneta moet daar weinig van hebben. “Rustig Hans, anders moet je naar Blijdorp,” zegt ze. Vandaag kijkt Hans uit naar twee evenementen; Feyenoord-Sparta en de Passion. “Kijken, hé?”
‘Rustig aan Hans, anders moet je naar Blijdorp’
Soundbites
Bert vindt dit café vooral leuk vanwege de typisch Rotterdamse toegankelijkheid: “In mijn wijk ben ik Molukker, maar hier ben ik wereldburger.” Twintig jaar geleden had de hulpverlener nog een woeste afro, zo groot dat zijn haar altijd eerder binnen was dan Bert zelf. Naast een zoon die in Amsterdam woont, heeft hij ook een dochter die in Antwerpen studeert. De aanslagen van donderdag komen dus ineens heel dichtbij. Toch zoekt hij de nuances: “Populisten hebben soundbites nodig, maar de werkelijkheid zit complexer in elkaar.”
Langswaaien
Mensen komen van heinde en verre naar De Oude Binnenweg. Rinaldo bijvoorbeeld: “Ik woon nu in Valkenburg, maar als ik mijn moeder bezoek ga ik altijd even naar mijn oude kroeg.” Hij laat filmpjes zien van evenementen in Rotterdam, die hij voor Youtube presenteerde. Ook komen er veel toevallige bezoekers langswaaien. Zo laat een jongen zijn collega uit Australië zien hoe een typisch Nederlands bruin café eruit ziet.
Hier vind je geen poespas. Je komt naar café De Oude Binnenweg voor een drankje en de hapjes van Aneta: schuimpjes en paaseitjes in de middag, toastjes en kaas met mosterd als het eenmaal donker is. Daarin schuilt het geheim van een goede bruine kroeg; je maakt het samen gezellig. En als de middag overloopt in de avond, blijkt er zelfs wat vrouwvolk naar binnen te schuiven. Langzaam wordt het steeds drukker tot het café gevuld is en zo blijft het nog gezellig tot in de kleinste uurtjes.
