Ook dit jaar streek het grootste jazz-evenement van Nederland weer neer in Rotterdam. In opdracht van en in samenwerking met Gers! magazine en Rotterdam Ahoy mocht fotograaf Lennaert Ruinen drie dagen lang de sfeer proeven. En met zijn camera proberen die sfeer te vangen in een portret op deze website.
“Ik heb wel eens vervelender klussen gehad”, lacht Lennaert breeduit. “Ik ben meerdere edities als ‘gewone’ bezoeker geweest, maar een uniek festival als dit door de oog van mijn lens bekijken is een heel andere ervaring.” Hij koos deels voor zwart-witbeeld maar kon het toch niet laten ook in kleur te schieten: “Jazz heeft voor mij een associatie met zwart-witfotografie. Toch vind ik dat je daarmee zowel de muziek en de muzikanten als het festival zelf tekort zou doen.”
‘Jazz heeft voor mij een associatie met zwart-witfotografie.’
“Bijzonder om hier te zijn”, vervolgt Lennaert. “Het enorme complex van Ahoy is gevuld met muziek. Ik hoor van alle kanten muziek op me afkomen. Van overal vandaan snuif ik de geur van eten en drinken uit de vele standjes op. En om me heen stroomt een machtige stoet uitgelaten en verwachtingsvolle mensen. Uiteraard hebben ze allemaal een planning bij zich van artiesten die ze absoluut gehoord en gezien willen hebben. Ik werk anders. Voor mij zitten de verrassingen meestal bij kleinere podia waar nog onbekendere acts een geweldig feest bouwen. Daar vind ik de spanning van de jazzmuzikant en het zweet van de beginnende artiest die zich nog aan het bewijzen is. Voor mij is dat jazz, is dat wat muziek is.”
Nadeel voor Lennaert: “Ik kan niet overal tegelijk zijn. Zonde want als vanouds zijn de optredens en de muzikanten van ongekend hoog niveau. Het valt niet mee sfeer, muziek en optredens goed te vangen in een totaaloverzicht. Daarvoor gebeurt er eigenlijk teveel deze drie dagen. En wat voor mensen die er waren geldt ten aanzien van sommige optredens, geldt voor mensen die niet naar North Sea Jazz kwamen in het algemeen: je had er bij moeten zijn. Volgend jaar in de herkansing!”
