“We hadden van de week een patiënt met corona in de ambulance. Huilend gaf de partner in de deuropening nog snel een kus, maar die mocht niet mee en had dus geen idee wat er ging gebeuren. Die twijfels zien en dan moeten wegrijden, dat is heftig. En ik kan nu geen arm om je heenslaan, want we houden afstand en werken vanachter een pak en een masker. Terwijl ik weet hoe belangrijk het is dichtbij te kunnen zijn.
In het begin dacht iedereen nog: joh, een soort griepje. Dat is veranderd. Ook voor ons. Wij lezen ook de berichten van artsen en verpleegkundigen in Italië die overlijden. Als ik thuiskom zegt mijn vrouw: ‘Pas je wel goed op alsjeblieft, ook jij kan ziek worden.’ Wij zijn ons bewust van de risico’s als we de weg opgaan, maar ik doe gewoon mijn werk. Wij zijn onderdeel van een groter geheel; de kaasboer en de vuilnisman zijn even belangrijk om de boel draaiende te houden. Het is wel opvallend hoeveel zelfredzamer mensen nu zijn, trouwens. Maar schiet daarin niet door: blijf op jezelf passen, je kunt nog steeds een hartinfarct of een beroerte krijgen.
Voor ons is het nog niet drukker dan normaal, maar onze ritten duren wel langer. We kleden ons eerst helemaal om en als we aankomen bij de spoedeisende hulp, moet ook daar iedereen zich eerst goed voorbereiden. Daar is allemaal mee te leven, maar door dat afstandelijke kan ik mijn werk niet doen zoals ik gewend ben. Dat vind ik wel heftig.”
Jasper van Dijk – Ambulanceverpleegkundige
Sander Grip en Marieke Odekerken brengen met ‘Helden van de Stad’ een ode aan alle mensen in Rotterdam die de stad draaiende houden tijdens de coronacrisis.