Op kwetsbare hoogte
In een omarming van flats, zondag vroeg.
Pa en ik slenteren, zacht in gedachten
over het Weena, we kijken omhoog.
“Wat een hoogte!” zegt Pa ineens.
“Wat een vakmanschap om zo te bouwen”.
Ik mijmer door over Pa’s hoge leeftijd.
Je bouwt elk jaar aan je levensflat en
komt er een woonlaag bij bovenop.
Tot je belandt op een kwetsbare hoogte
komt er een woonlaag bij bovenop.
Je bouwt elk jaar aan je levensflat en
ik mijmer door over Pa’s hoge leeftijd.
Wat een vakmanschap om zo te bouwen.
“Wat een hoogte!” zegt Pa ineens
over het Weena, we kijken omhoog.
Pa en ik slenteren, zacht in gedachten
in een omarming van flats, zondag vroeg.
Joz Knoop
Joz Knoop (1957) is geboren in Overschie, maar woont tegenwoordig alweer jaren op Zuid in de Beverwaard waar hij ook de wijkdichter is. Daar is zelfs een park dat naar een gedicht van hem is vernoemd. Zijn ouders kwamen in 1954 uit Gelderland naar Rotterdam. Zijn vader ging als metselaar bij Van Eesteren aan de slag om te helpen met de wederopbouw van de stad. Zodoende ziet Knoop letterlijk voor zijn ogen een stad gebouwd worden.
Hij begon met dichten in september 1974 in de hoop net zo een dichter te worden als zijn idool Jim Morrison. Knoop is wereldwijd bekend door zijn zelfbedachte dichtvorm: het jozzonet. Een dichtvorm waarbij de middelste regel van een oneven aantal regels het gedicht als het ware spiegelt. De band Sommerhus heeft een aantal jozzonetten van Knoop op muziek gezet en muralist Ricardo van Zwol heeft een prachtig jozzonet aangebracht op een muur in IJsselmonde.
Vorig jaar verscheen bij uitgeverij De Muze de tweede druk van zijn bundel De driehoek is rond en in 2025 komt zijn opvolger uit onder de titel Nøl, de waarde van ontbreken.
Een aantal jaren heeft hij samen met Niels Hansson‘Poëzie in De Consul georganiseerd. Een podium waar vele dichters hun opwachting maakten. Knoop heeft veel Rotterdamse dichters zien komen en gaan. Bij de bekendste, Jules Deelder, is hij altijd een beetje uit de buurt gebleven. Ondanks dat hij zijn poëzie erg kan waarderen. Hij vond hem wat ‘duister’. Dan stond hij toch liever met die andere Rotterdamse held Frans Vogel op het podium.