Doorzetter Danny Nederstigt opent na maanden strijd opnieuw zijn café in het Oude Noorden. “Dit is al de vijfde heropening”, vertelt Danny Nederstigt met een mengeling van trots en vermoeidheid. “En ik kan je zeggen: deze was zwaarder dan corona.” Wie hem de afgelopen jaren een beetje gevolgd heeft, weet dat hij niet zomaar overdrijft. Bar Benthuis in het Oude Noorden moest in april plotseling de deuren sluiten na een juridisch gevecht met de pandeigenaar. Maar nu, september 2025, staat de deur weer open. De vaste gasten kunnen weer hun tweede huiskamer binnenlopen.
Eind januari kreeg Danny het nieuws dat zijn café dicht moest. “Ik had met de pandeigenaar afgesproken dat ik een half jaar van tevoren zou horen wanneer ik dicht zou moeten vanwege funderingsherstel. En ineens moest ik binnen vijf weken dicht. Dat kan natuurlijk niet. Ik had verjaardagen, borrels en feesten gepland, soms maanden vooruit. Je kunt niet iedereen zomaar afbellen.”
De onderhandelingen over een tegemoetkoming liepen al snel spaak. “Ze deden steeds alsof het wel goed zou komen, maar toen kreeg ik een belachelijk laag bod. Daar kon ik echt niks mee. En ineens veranderden ze van koers: ik kreeg helemaal niks. Sterker nog, er kwam een kort geding. Omdat ze de verbouwing ‘dringend’ in plaats van ‘renovatie’ noemden, kreeg ik geen enkele schadevergoeding.” Danny moest niet alleen sluiten, maar ook zelf het pand volledig strippen. “Dat doet pijn hoor, je eigen zaak met je eigen handen kapotmaken.”
De sluiting betekende maanden zonder inkomsten, terwijl vaste lasten doorliepen. “Ik was net sinds december schuldenvrij van de corona-ellende. En toen dit. Je ziet in één klap een gat van vijf, zes maanden. Geen inkomen, wel personeel, wel kosten. Dan grijpt het je bij je keel. Ik heb paniekaanvallen gehad, echt waar. ’s Nachts wakker worden, drie uur liggen malen, dan weer in slaap vallen door schapen te tellen. Je lijf staat continu aan.”
Stoppen was voor hem geen optie. “Nee joh, dan wint de verhuurder. En alles wat ik heb – mijn ziel, mijn geld, mijn tijd – zit in dat café. Het is mijn kind. Ik heb mijn huis verkocht om dit overeind te houden. Ik heb gewoon geen keus. Stoppen zou pas écht verliezen zijn.”
Steun van de stad
Waarom dan vechten? Omdat Bar Benthuis meer is dan een bar. “Het is een buurtcafé in de beste zin van het woord. Niet zo’n plek waar om elf uur ‘s ochtends al vaste alcoholisten zitten, maar een huiskamer voor de wijk. Mensen komen hier met hun kinderen, ouders, vrienden. Er worden spelletjes gespeeld, verjaardagen gevierd. Het is voor veel mensen écht hun tweede huis geworden.”
En de cirkel werd breder. “In het begin vooral buurtbewoners, maar inmiddels komen mensen uit de hele stad. Het Oude Noorden is hip en levendig, er zit veel horeca. Ik was in de Benthuizerstraat een beetje pionier, en nu willen steeds meer ondernemers hier zitten. Dat versterkt elkaar. Waarom zou ik dan als eerste weer vertrekken? No way.”
Tijdens de sluiting bleek hoe diep de wortels van Bar Benthuis inmiddels zitten. “Ik kreeg kaartjes en chocolaatjes van vaste gasten. Wildvreemden spraken me aan op straat: ‘Houd vol, Danny.’ Dat raakt je. Een vriendin zette zelfs een crowdfunding op. Ik had er weinig verwachtingen van, maar er kwam veel meer uit dan gedacht. Ook vrienden en familie hebben me geld geleend. Zonder dat had ik het nooit gered.”
Ook andere ondernemers toonden hun hart. “Ik werd gebeld: ‘Hebben jouw jongens al werk? Ze kunnen bij ons aan de slag.’ Dat is zó Rotterdams. Niet bij de pakken neerzitten, maar elkaar helpen.”
Zelf zat hij niet stil. “Thuiszitten, dat is niks voor mij. Ik heb achter de bar gestaan op festivals, gewerkt bij een strandtent in Hoek van Holland. Klanten kwamen me daar zelfs opzoeken. Dan zie je: mensen volgen je overal. Dat geeft energie.”
Verbouwen geeft energie
Na maanden onzekerheid kwam eindelijk groen licht voor de verbouwing. “Toen ging de knop om. Verbouwen kán ik: de juiste mensen op de juiste plek zetten en knallen. Binnen drie weken hebben we het hele café opnieuw opgebouwd, from scratch.” Danny lacht: “Nieuwe vloer – eindelijk recht, je kunt er bijna skaten – nieuwe wc’s, nieuwe biertanks. Meer ruimte. Alles fris en strak, maar de sfeer blijft hetzelfde.”
Zijn team keert ook terug. “Dat was mijn grootste angst, personeel kwijtraken. Maar ze zeiden: we nemen tijdelijk ontslag en zodra je weer open bent, komen we terug. En ze kwamen ook terug. Daar ben ik zó blij mee.”
En natuurlijk is er ruimte voor vernieuwing. “Ik had al de lekkerste koffie van de stad, maar nu komen er ook hippe koffies bij op de kaart: matcha, chai, dat soort dingen. Daar is blijkbaar vraag naar. Mensen zetten zo’n groene latte op Instagram en honderd man vindt het leuk. Dan moet je mee.”
Op 5 september gingen de deuren van Bar Benthuis 5.0 weer open. Een week later volgde het grote heropeningsfeest. “Met een oesterman, dj’s, plaatjes draaien tot diep in de nacht. Vooral een feestelijk weerzien met iedereen. De vaste gasten kregen sowieso een dikke zoen.”
Rotterdam als dorp
Danny woont inmiddels langer dan de helft van zijn leven in Rotterdam. “Ik ben geboren in Haarlem, via Limburg en Duitsland in Zwolle terechtgekomen, en toen hier. Rotterdam voelt als een dorp. Iedereen kent elkaar. Loop je over straat, maak je een praatje. Dat vind ik heerlijk. Voor veel mensen is Rotterdam een grote stad, maar voor Rotterdammers zelf is het gewoon een dorp.”
Ondernemen in Rotterdam is voor hem vanzelfsprekend. “Ik ben altijd hier ondernemer geweest. Eerst in de grafische sector, een drukkerij met mijn vader, en daarna in de horeca. Je kent iedereen, er zijn altijd dwarsverbanden. De timmerman die nu bij mij bezig was, ken ik al twintig jaar. Hij zei: ‘Weet je nog dat ik je eerste klant was?’ Dat is typisch Rotterdam.”
Ondanks alle ellende is Danny zijn ondernemerszin niet kwijtgeraakt. “Voor mij staan mijn collega’s altijd op één. Als je die goed behandelt, gaat de rest vanzelf. Leveranciers komen op twee, klanten op drie. Want als je team niet draait, merken gasten dat meteen.” Die aanpak loont, merkt hij. “Als je mensen meeneemt en eerlijk behandelt, blijven ze je trouw. Dat heb ik nu weer gezien.”
Toekomst en dromen
Hoe zorg je tijdens en na zo’n rollercoaster goed voor jezelf? “Dat is er eerlijk gezegd bij ingeschoten. Sporten doe ik al maanden niet meer, slapen gaat slecht. Maar nu de opening achter de rug is, gaat dat wel weer komen. Eerst moest die tent open.”
Dromen heeft hij nog steeds. “Ik wil al jaren een tweede zaak. Dat is er door corona nooit van gekomen. Dit jaar dacht ik er weer aan, maar dat was te veel geweest. Nu eerst Bar Benthuis verder laten groeien. De energie terugpakken. Bar Benthuis staat er weer. Vijfde editie, zelfde ziel, daar ben ik ontzettend trots op.”